Vandaag is een mooi moment om stil te staan bij St Adulf, een vroegmiddeleeuwse zendeling uit Engeland die in de zevende eeuw in Belgie en Nederland heeft gewoond en gewerkt. Zijn naam is Germaans en betekent Jonge Wolf; St Adulf was een Angel-Saks (sommigen menen een Kelt). Hij stierf op 17 juni in het jaar 680. St Adulf wordt door de monnik Fulcard genoemd in samenhang met diens bespreking van St Botolf, de bekendere broer van Adulf. De ouders van deze jongens stuurden ze uit Engeland naar België voor hun studie. Volgens Fulcard werden Adulf en zijn broer toen zendelingen in de Germaanse streken. Adulf zou bisschop in Maastricht zijn geweest, maar of dit accuraat is wordt sterk betwijfeld. Hij wordt ook genoemd als bisschop van Utrecht.
In 654 keerde Adulf terug naar Engeland waar hij een Benedictijner klooster stichtte. Dat was in Icanho, een plaats die niet meer bekend is nu. Het woord betekent 'osseheuvel'. Het zou heel goed een plaatsje in het estuarium van de rivier de Alde in Suffolk kunnen zijn geweest. Daar zijn op een heuvel nog steeds de resten van een kerk te zien, op een plek die ooit een eiland was in de rivier, en dus heel geschikt voor een klooster. In de resten van die kerk werd in 1977 een groot Saksisch kruis ontdekt met daarop de koppen van honden en wolven. Dat waren symbolen voor de gebroeders Adulf en Botolf.
Adulf stierf in 680; zijn klooster werd door aanvallen van Vikingen verwoest. Adulf’s relieken zijn daarna naar de Abdij van Thorney gebracht, vanwaar ze verspreid zijn. Westminister Abbey heeft bijvoorbeeld wat onderdelen van onze broeder, die befaamd was om zijn onderwijs en om zijn goedgeefsheid van aalmoezen.
Een mooi voorbeeld voor ons, ook vandaag de dag, om ons als Belgen en Nederlanders te bekommeren om de christelijke boodschap en om de barmhartigheid in onze Lage Landen. En om niet te stoppen het goede te doen, ook niet in roerige tijden met veel onzekerheid.
Een kleine gedachte... St Adulf stierf in 680 na Chr. Dat is 1330 jaar geleden, dus ongeveer 20 mensenlevens en 50 (?) geslachten. Eigenlijk heel dichtbij ons, als je bedenkt dat de meesten van ons persoonlijk wel vijf, soms zes geslachten van onze eigen families hebben gekend of zullen kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten