De opmerkelijke Nederlandse dame Corrie ten Boom verloor, zoals u zich misschien herinnert, tijdens de Tweede Wereldoorlog in een concentratiekamp van de Nazi’s haar geliefde zuster Betsy. De familie Ten Boom had in hun huis in Holland Joden een veilige schuilplaats geboden, en de prijs die de Gestapo hen liet betalen, was verschrikkelijk. Corrie werd gespaard en overleefde de verschrikkingen van het vreselijke kamp in Ravensbrück. Daarna wijdde ze haar leven aan het getuigen van Christus, door te
spreken op allerlei bijeenkomsten en door verschillende boeken over haar ervaringen te schrijven. Uiteindelijk werd een film over haar leven gemaakt, getiteld ‘De schuilplaats’. Corrie vertelt over en zeer bewogen voorval dat plaatsvond tijdens een van haar getuigenisbijeenkomsten in Duitsland, na de oorlog. Ze had voor een Duitse gemeente net een toespraak gehouden over de liefde van God en hoe Hij zelfs onze ergste zonden kan vergeven. “In feite,” verklaarde ze, “neemt God onze zonden van ons weg en gooit ze in de diepste zee.” Terwijl de mensen na afloop van de dienst de kerk verlieten en zij van het podium afstapte, zag ze een kalende, stevig gebouwde man in een grijze overjas naar haar toe komen. Toen hij dichterbij kwam, kreeg ze de koude rillingen, want ze herkende hem direct als een van de wrede, kwaadaardige bewakers uit Ravensbrück, waar zowel zij als Betsy zo onmenselijk behandeld waren. Nu stond deze man voor haar, met zijn hand naar haar uitgestoken. - To be continued tomorrow
Geen opmerkingen:
Een reactie posten