woensdag 30 november 2011

Mijn vermoedens over Egypte komen uit. Maar so what...

In februari schreef ik een boekje over de situatie in Egypte. Ik beschreef mijn verwachting dat de Moslimbroederschap zeer sterk uit verkiezingen tevoorschijn zou gaan komen. En jawel. Het lijkt dat ze 30-45 van de stemmen hebben gekregen.

Er waren in januari/februari van dit jaar heel wat expert in Nederland die vooral oog hadden voor wat zich op Tahrier voordeed; velen konden zich niet voorstel dat zoveel Egyptenaren op een religieuze partij als de Broederschap zouden stemmen. Ik denk dat seculiere Hollanders echt een probleem hebben met het interpreteren van een religieuze samenleving als die van Egypte. En even in en uitvliegen helpt echt niet zo goed bij het invoelen en interpreteren.

Wat ik ook geheel niet doorhad, dat dat de salafisten het goed zouden doen. Ze lijken nogal wat mannen in het parlement te gaan krijgen. Hoe beinvloedt dit mijn werk in Egypte? Dit is een deel van de slotpaginas van mijn boek Egypte mijn volk.

Toekomst
Mijn indruk is dat er na de val van Moebarak geen sprake was van antichristelijk beleid door de militaire junta, maar dat door het machtsvacuüm radicale moslims ongestraft geweld konden gebruiken en dat bijvoorbeeld lagere legerofficieren domme opdrachten tot schieten op kloosters konden geven. Dat machtsvacuüm was een groot gevaar voor de Kerk en voor het hele land. Meer centraal gezag zal vast zorgen dat de Kerk weer wat bescherming krijgt.

Het is echter te vrezen dat een islamisering van de wetgeving die christenen nog meer dan nu tweederangs burgers zal maken met beslist minder rechten dan moslims. Er wordt door diverse moslims al over gesproken dat christenen in overeenstemming met de sjaria gizzieja, hoofdgeld, moeten gaan betalen. Ik ben bang dat de opleving van verbale vrijheid van de Kerk op dit moment ook van tijdelijke aard zal zijn, als mijn vermoedens over de islamisering van Egypte kloppen. Minder vrijheden voor de Kerk, een economische crisis en politieke instabiliteit lijken me bij uitstek ingrediënten die gaan zorgen voor een grote exodus van christenen in de komende jaren.

We zijn hier tweederangs burgers en dat voelt onplezierig, ook al zeggen moslims nog zo vaak dat de islam zo fijn voor zijn minderheden zorgt en dat juist de sjaria de beste bescherming en de meeste vrijheden geeft. Moslims hebben nog al eens de neiging zichzelf te feliciteren met hoe goed ze voor hun minderheden zorgen, maar mogen die minderheden daar zelf ook wat van zeggen? Ze weten wel beter. Een serieus democratiseringsproces in Egypte zou dus wel eens duur betaald kunnen worden door de Christenen. Betalen ze de prijs voor de vrijheid van Egypte?

Juist de situatie van de Kopten heeft er voor gezorgd dat ik me bekommer om de minderheden die we ook in Nederland hebben. Zoals Kopten in Egypte behandeld worden, willen we in Nederland onze minderheden toch niet behandelen? Vanuit de opdracht van Christus om zelfs onze vijanden te behandelen zoals we zelf behandeld willen worden, kan ik alleen maar erg huiverig zijn voor elke poging om minderheden in Nederland via de wetgeving of in de samenleving neerbuigend te behandelen.

Ja, ik doel natuurlijk op hoe door velen over moslims wordt gesproken. Dat sommige moslims in Egypte de christenen soms bar slecht behandelen is geen reden om met soortgelijke munt te betalen in Nederland en als we dat wel doen, hebben we minder het morele recht van spreken over mensenrechten in de omgang met landen als Egypte.

Opdracht van de Kerk
Wat de toekomst brengen moge, de Kerk in Egypte heeft haar opdracht. Die is niet afhankelijk van de overheid van dit land maar alleen van opdrachtgever, de Heer van de Kerk. [... Ook] bisschop Moenier heeft me een duidelijke opdracht gegeven. ‘De kleine Egyptische gemeente en de Soedanese gemeente [in Heliopolis] moeten vernieuwd worden. En er moet ook een nieuwe Egyptische gemeente bijkomen en een Engelstalige.’ […]

Als ik bij de poort van St. Michael’s in Heliopolis sta, kijk ik uit op het werkpaleis van de voormalige president Moebarak. Iets verder is het huis waar hij 30 jaar woonde voor hij de benen nam naar zijn paleis in Sjarm asj-Sjeikh aan de Rode Zee. Met de jongelui met wie ik aan de toekomst van St. Michael’s werk, ben ik van harte overeengekomen dat we het evangelie zullen preken, dat we zullen bidden voor de zieken en dat we zorg zullen dragen voor de armen in dit land. Maar we zullen ons niet in ons bastion terugtrekken en we laten ons niet monddood maken; de kerk van Christus zal ook in Egypte de waarheid spreken over recht en onrecht, ongeacht wat voor overheid we hebben en ongeacht aan wie dat onrecht wordt aangedaan. Het martelen van een lid van de Moslim Broederschap of een atheïstische blogger is even kwalijk als het martelen van een christen.

We zullen ook moeten werken aan een christelijke politieke visie die past bij Egypte en de specifieke omstandigheden in dit land. Het idee van christelijke partijen in Egypte spreekt me op voorhand totaal niet aan in de context van Egypte en de Kerken hebben dat idee ook altijd verworpen. De kerken hebben zich van alle betrokkenheid bij het politieke en maatschappelijk leven zo afzijdig gehouden dat geen bijbels-theologische visie op samenleving en overheid bestaat. Er zijn vast wel christelijke politieke partijen en Kerken in Nederland die ons hulp willen bieden bij het ontwikkelen van een passende christelijke kijk op de wereld waarin we leven en de rol die we daarin kunnen spelen.

De Heer van de legermachten gaat ons voor, ook in een islamitisch Egypte dat zijn wetgeving op de sjaria baseert. Farao is gevallen, maar wat er ook komen gaat, het leger van de Heer laat zich niet stuiten door vrees voor wat komen kan. Midden in deze samenleving en als onderdeel ervan willen we het licht van Christus laten schijnen. Jesaja profeteerde het al: ‘Op die dag zullen er vijf steden in het land Egypte zijn die de taal van Kanaän spreken en die zweren bij de Heer van de legermachten. Een ervan zal genoemd worden: Stad van de zon.’ Stad van de zon, dat is Heliopolis.

dinsdag 29 november 2011

Bloedbad onder Kopten in Zuid Egypte

Van een Koptische vriend van me kreeg ik dit relaas van wat op dit moment gaande is in een dorpje in Zuid Egypte. Het gaat om het dorp Ghoriza in het Sohag Governorate Ik laat het relaas maar onvertaald en zonder commentaar; ik heb iets verbeterd aan het Engels en de interpunctie.
On Sunday the 27th of November, a quarrel occurred between a Coptic Christian (Mahfouz Nazir) and a Muslim (Hussein Atta). The quarrel started when the Christian man was building a house on his land, and the Muslim claimed that the Copt did not have a license for constructing this building. The quarrel ended with killing a member of Hussein Atta's family (the Muslim).

This led to a very dangerous situation; all the Muslims in the village arose to attack the Copts' houses and shops. Untill now no police and no army intervened to stop this attack, so now all the Christians are under siege in the village; they can't get out their houses.

The outcome till now is:
- Kamil Tamer Ibrahim (50 yrs ) was slaughtered; his head was cut off and thrown in the middle of the street
- Kamel Tamer Ibrahim (55 yrs) was also killed.
- Wafaa Labib Saad (wife of Kamel) was attacked and is now in a dangerous situation in hospital
- Mina Kamil Tamer (Son of Kamil) was attacked and is now in hospital
- Maher Samir, his wife and his son were attacked and are now in hospital
These people have nothing to do with the issue; they are not relatives of Mahfouz Nazir

- 8 houses were attacked and burned

The following shops were totally destroyed:
- Bakery of Mamdouh Gerges Sadek
- A computer Shop, a pharmacy, and a Mobile shop owned by Maikel Ramzy
- A Pharmacy owned by Naeem Aziz
- Two shops owned by Samir Aziz
- A shop owned by Ibrahim Moses
- A Super Market owned by the Church
- Super market owned by Tharwat Shokry
- Two shops owned by Loius Geres
- Fodder shop owned by Sabry Habib
- Two Super Markets owned by Shenouda Keldah
- Electrician shop owned by Ayman Roshdy
- Shop owned by Kadry Ellakseh
- Cement and iron shop owned by Medhat Karim
- Super Market owned by Romany Shafik

Until this very moment, the Copts are under siege. This information was received from primary sources, among them Rev Ezzat Afifi of the Coptic Orthodox Church there.

Alleen voor lezers van het ND, mijn artikel

Dit korte verhaaltje van mijn hand stond vanmorgen in het Nederlands Dagblad. Voor alle abonnees op het ND die hun papieren krant en/of hun password tot de website kwijt zijn hier nog een keer. Alle anderen, u mag dit niet lezen!
Minstens 500 meter was het lint van vrouwen die gisteren al vroeg klaarstonden om in mijn buurt hun stem uit te brengen. Ik zag het vol verbazing aan; nooit eerder hadden Egyptenaren echt zin om te stemmen. Maar het gaat dan ook om de eerste vrije verkiezingen in Egypte.

Arpy, mijn Armeense buurvrouw die wel eens piano speelt in onze kerk, had nog een paar honderd meter te gaan maar wachtte geduldig op haar beurt. ‘Ik moet wel hè? Misschien is dit mijn laatste kans om de Moslimbroederschap van ons af te schudden.’ Voor haar stond een geheel zwart gesluierde vrouw die vast een ander hokje dan Arpy ging inkleuren.

In de nette wijk Heliopolis verliep het stemmen net zo keurig als de meeste mensen zijn, hoewel de Moslimbroederschap tegen de regels in bij sommige stembureaus liep te folderen. Misschien is dat een uiting van hun wanhoop, want in onze wijk lijken ze weinig kans te maken. De lange rij telde maar weinig gesluierde dames.

De meeste christenen zullen hun stem uitbrengen op het Egyptische Blok, een coalitie van liberale partijen. Velen vrezen een klinkende overwinning door de islamitische partijen. In de kerken is hard gebeden om een wonder, en flink geijverd om het kerkvolk op te jutten te gaan stemmen. Daarbij is vooral geadviseerd op gematigde moslims te stemmen en niet op Kopten. Die laatsten hebben, als minderheid, immers zeer weinig kans een zetel te winnen omdat moslims nimmer op ze zullen stemmen; een stem op een Kopt lijkt dus bij voorbaat een verloren zaak.

Gisteren gingen Cairo, Alexandrië en wat andere grote steden naar de stembus. Vandaag gaat het stemmen in diezelfde bureaus verder. Zo worden 168 van de 198 zetels vergeven. Over een maand gaan ook de overige delen van het land stemmen. De verkiezingen zijn in enkele stadia georganiseerd om de veiligheid in het land en de eerlijkheid van de verkiezingen te garanderen, maar er ging gisteren genoeg verkeerd.

Bureaus openden te laat, gevechten zorgden voor de sluiting van sommige bureaus. Vanuit de nette wijk Maadi, waar ik vroeger woonde, hoorde ik dat bij een stembureau geen hokjes aanwezig waren om voor privacy te zorgen bij het stemmen, en de ambtenaren gaven daar vriendelijk advies aan de kiezers over welk hokje aan te strepen. Maar over het geheel leek het gisteren een grote overwinning voor het democratische proces als zodanig. Een volk dat daaraan eenmaal geproefd heeft laat zich niet makkelijk meer dicteren. Niet door het leger en niet door de Moslimbroederschap.

Vandaag gaat het stemmen verder; een week geleden pas werd besloten dat er twee dagen voor nodig waren om iedereen de gelegenheid te geven te stemmen. Het is ook niet eenvoudig want veel mensen moeten hun stem niet uitbrengen waar ze wonen, maar waar ze geboren zijn. Echtparen moeten dus vaak op heel verschillende bureaus zijn. Velen vragen zich af of de stembussen in de nacht wel goed zijn bewaakt.

Christenunie, kom niet alleen op voor rechten Kopten

Ik had nog geen tijd om even te laten zien dat de Christenunie met een paar zwaargewichten langskwam in Cairo. Het trio Voordewind, Van Dalen en Segers.

Nadat ze vertrokken bleef het nog lang onrustig in en om de kerk.

De twee Egyptenaren op de foto zijn de heer Samy Yacoub, zakenman, en de heer Ramez Atallah, directeur van het Egyptisch Bijbelgenootschap.

Advies van Samy, Ramez en Jos aan de CU: probeer te voorkomen dat je opkomst voor de Kopten. Veel beter is om in het algemeen op te komen voor de mensenrechten in Egypte. We willen niet dat de meerderheid van de Egyptenaren het 'bewijs' krijgt dat de Kopten in wezen bij het Westen horen. Bovendien, alle mensen die worden mishandeld door hun samenleving of door hun overheid hebben recht op verdediging en steun.

Activiteiten zomer 2012 in onze kerk in Cairo

Komende zomer, van medio juni tot eind augustus 2012, wil ik in onze kerk in Cairo een aantal speciale midweekse activiteiten organiseren voor. Na de jaarwisseling ga ik serieus aan de slag om een aantal ‘spetterende’ weken te organiseren.

Een ‘week’ is van maandag tot donderdag, want vrijdag tot en met zondag is ons terrein vol met vaste kerkelijke activiteiten.

Onze avonden zijn doorgaans ook al volgeboekt, dus de midweekse activiteiten moeten overdag plaatsvinden. Geen zorgen! Ik denk aan de volgende weekthema’s:
  • Kunst-schilderen-tekenen – voor tieners
  • Sport en spel – kinderen of tieners
  • Drama en TV opname daarvan - tieners
  • Engelse les – kinderen en tieners
  • Kilo’s verliezen (dieet) – volwassenen
  • Werkweek (terrein schilderen) - volwassenen
  • Schaken - tieners
Tijdens deze weken zullen bovenstaande thema’s centraal staan, ingebed in een christelijke milieu en met wat christelijk onderwijs etc . Maar de nadruk ligt toch op muziek, kilo’s kwijtraken, schaken, etc.

Na de jaarwisseling ga ik op zoek naar mensen die aan deze activiteiten leiding willen geven. Ik verwacht een stroom aanmelding door vrijwilligers nu meteen al. :-) Ik ga na de jaarwisseling ook de definitieve data voor deze weken prikken, om vroeg reclame te kunnen gaan maken.

Steek in de rug door de NOS

Op zijn blog heeft Jan Dirk Snel op de hem gebruikelijke zeer zorgvuldige manier (ik bedoel dat als compliment!) het NOS-verslag van Lex Runderkamp uit Egypte gefileerd. Hoe haalde Runderkamp het in zijn hoofd om te suggereren dat de Kopten zelf hun kerk in Merinab in de fik zouden hebben gezet. Had Runderkamp iets meer van de cerebrale kwaliteiten van Jan Dirk, dan had hij dit verhaal nooit de wereld in gegooid.

Wat beweert Runderkamp nou eigenlijk? Wat voor 'bewijzen' heeft hij?

Ik heb met Jan Dirk wat heen en weer geschreven, maar aangezien hij een prachtige pen heeft en ik geen tijd, liet ik het schrijven van het relaas maar geheel aan hem over. Ik ben Jan Dirk erg dankbaar dat hij zijn tijd aan deze zaak besteedde. De Kopten hebben het al moeilijk genoeg in Egypte; we hebben niet nog eens een steek in de rug door de NOS nodig.

Nog even: Runderkamp van in het dorpje Merinab in zuid Egypte, waar een kerk in brand ging in oktober. De gouverneur van de regio, Egyptische journalisten, de Nederlandse onderzoeksjournalist Kees Hulsman, ze verklaren allemaal dat moslims die kerk in brand staken.

Runderkamp was er van de week, en 'ontdekte', het was geen kerk en het waren geen moslims die het gebouw in brand zetten. Wie dus wel? Runderkamp zei het net niet expliciet, maar duidelijker kon hij nauwelijks zijn: hij gelooft het verhaal dat de moslims in Merinab hem vertelden, namelijk dat de Kopten zelf voor de brand verantwoordelijk waren.

Makkelijk voor Runderkamp, zo'n verhaal. Hij komt even, en gaat weer. En wij blijven hier nog heel lang, onder meer om de Kopten een hart onder de riem te steken. De reportage van Runderkamp beschouw ik als een steek in de rug. 'De minderheid van christenen in Egypte moet niet zo klagen'.

maandag 28 november 2011

Vredestichters in verdeeld Egypte

Hoe kunnen we als christenen vredestichters zijn in het momenteel zeer verdeelde Egypte? Vandaag genieten massas mensen van het voorrecht om te gaan stemmen voor een nieuw parlement, maar de toekomstvisie voor Egypte drijft een diepe wig door het land. Meer of minder islam in de publieke ruimte?

Gisteren, aan de vooravond van de verkiezingen, hield ik mijn gemeente voor dat onrecht door het leger ons niet het recht geeft onrecht 'terug te doen'. Hier die preek.

zaterdag 26 november 2011

Vandaag weer demonstrant door politie gedood - video

Bij demonstraties vandaag, zaterdag, bij het gebouw van het Egyptische kabinet, viel weer een dode. Het was waarschijnlijk een ongeluk, geen opzet, maar in het huidige gespannen klimaar maakt dat niet veel uit.

Spanningen blijven om te snijden in Cairo. Hier een bijdrage in New York Times met twee filmpjes over dit incident.

Een slechte opmaat voor de parlementsverkiezingen van maandag en dinsdag.

Vreemd... temidden van de chaos en met die parlementsverkiezingen op komst, waarom sprake de legerleiding vandaag met presidentskandidaten Amr Moussa en Mohammed Elbaradei? Mogen we nieuwe concessies van de junta verwachten, om de demonstrerende jongeren tevreden te stellen?

Mijn bijdrage in het Nederlands Dagblad vanmorgen

Vanmorgen stond onderstaand 'stukkie' van ongeveer 2600 tekens (600 te veel...) van mijn hand in het Nederlands Dagblad:
Wanneer barst het geweld in Egypte weer los? De spanningen zijn groot. Dit zijn wel erg slechte omstandigheden voor de parlementsverkiezingen van aanstaande maandag, die volgens de militaire junta van Egypte ‘absoluut zullen doorgaan’.
De demonstranten willen juist uitstel van de verkiezingen, omdat ze willen dat het leger eerst de macht uit handen geeft.

Om de oproeren in verschillende steden te doen bedaren, heeft het leger donderdag een regering van nationale eenheid aangesteld met de oude Kamal Ganzouri als premier. Ganzouri was ook premier onder de vorige president Moebarak, voor de demonstranten het zoveelste bewijs dat het oude regime de macht nog steeds heeft.

De kerken hebben hun leden opgeroepen te gaan stemmen maar de Kopten, altijd al wat terughoudend om aan publieke evenementen deel te nemen, zullen in de grimmige sfeer flink wat vrees moeten overwinnen.

Sommige leden van mijn kerk demonstreerden gisteren op Tahrier tegen de macht van het leger. ‘Wat in Egypte gebeurt, is een antwoord op gebed’, zei een van hen. ‘Jongeren nemen opnieuw de leiding op Tahrier en in alle grote steden, en ook in de media. Het leger en de Moslimbroederschap staan momenteel in hun hemd en komen vreselijk slecht over. Dit is het moment om aan het leger en de Broederschap te laten zien met hoeveel we zijn.’

De Moslim Broederschap (MB) hoopte op rustige verkiezingen waarbij het op een zeer goede uitslag rekende; het deed daarom deze week niet mee aan de demonstraties. Het organiseerde gisteren zelfs een tegendemonstratie bij de Al-Azhar Moskee. Onder de democratisch georiënteerde jongeren vergrootte dit de minachting voor de MB. Velen zijn bovendien overtuigd dat de MB met het leger samenspant om te zorgen dat Egypte niet gaat voldoen aan het democratische ideaal van de meeste demonstranten. De MB leed deze week beslist aan gezichtsverlies. Maar zal dit een grote verkiezingsoverwinning voorkomen?

Voor velen was de manier waarop de demonstranten deze week tegen het leger vochten niet te pruimen. Bovendien zorgen de staatsmedia voortdurend voor negatieve verhalen over die demonstranten.

De grote massa van nauwelijks politiek betrokken Egyptenaren hunkert vooral naar stabiliteit en economisch herstel; het lijkt erop dat de stembusuitslag vooral gunstig zal zijn voor de kandidaten die het imago hebben dat ze daarvoor gaan zorgen, ongeacht hun politieke ideologie. De verwachting is dat dit vooral in het voordeel zal zijn van kandidaten van de MB en hen die banden hebben met symbolen voor de ‘goede oude tijd’ van het oude regime.

vrijdag 25 november 2011

De eisen van de Tahrier-demonstranten

Dit zijn de eisen van de demonstranten op Tahrier. Ze zijn in het arabisch te vinden op de Facebook pagina van Daliaa Mosaa'd

Hier de vertaling in Engels; ik heb niet kunnen achterhalen wie voor de vertaling zorgde:

So as not to waste our efforts and the blood of our martyrs that has not yet dried...

To properly respond to the letters of the (Military) Council .. A Spokesman for the revolution must be identified. This speaker must be agreeable to everyone without a doubt. This speaker is not the leader of a revolution, but represents the spirit of the revolution. We cannot find better than Ahmed Hararah who lost both his eyes Monday for the sake of our revolution.

Printed statements have only a limited span within the square. We need this statement to broadcast over all channels and radio stations over the world As the official statement of the Egyptian revolution.

Anyone with a camera and tripod please record the statement. The announcer must read it with a group of Tahrir revolutionaries in the background. This statement must contain specific names identified for handing over power to. At this point in time, ambiguity will not work nor will a dispute over the named political figures

The Supreme Council of Armed Forces must hand over power to a civilian presidential council and send the army back to its barracks to focus on taking care of and defending the homeland against external enemies

Persons nominated by the Tahrir Protestors are:

1 - Issam Abu ElFotouh

2 - Mohamed ElBaradei

3 - Bouthayna Kamel

4 - Hisham Albastawessy

5 - Amr Moussa

6 - Hazem Salah Abu Ismail

7 - Hamdeen Sabbahi

All of these persons have supported the revolution since its inception and no one can question their patriotism.

Ideological differences should not affect their loyalty to the country. They are able to save Egypt and put it on the right path.

This is to dispel the saying that the voice of Tahrir is divided, It is NOT
The Voice of Tahrir is loud and clear across all parts of Egypt. This statement must reach all Egyptians.

We Must deny all the lies that are being said about us in the strongest way.

Long live the revolution and the Egyptian revolutionaries

Serie artikelen over verkiezingen in Egypte

Nee, uiteraard ga ik mijn bijdrage over de Egyptische parlements-verkiezingen die morgen in het Nederlands Dagblad staat, hier nog niet onthullen. Dat kan je morgen in de krant lezen, of op de website www.nd.nl.

Hier wat de krant gisteren van me publiceerde:
De toekomst van Egypte leek zo mooi toen president Hosni Moebarak in februari werd afgezet en een nieuwe grondwet en parlementsverkiezingen werden beloofd. Maar nu die verkiezingen voor de deur staan, is de deceptie groot.

Niemand gelooft nog dat de verkiezingen goed gaan verlopen; veel liberale kandidaten hebben zich uit onvrede teruggetrokken; maar weinigen denken dat Egypte democratischer wordt. Het leger, geleid door Veldmaarschalk Mohammed Tantawi, heeft de afgelopen dagen door zijn gewelddadig optreden tegen demonstranten bij het Tahrierplein en elders, onderstreept dat het leger aan de macht zal blijven.

De demonstranten eisen het vertrek van het leger uit politieke centrum. Het leger eist juist dat de nieuw te schrijven grondwet onder meer uitdrukt dat het leger de bewaker van de grondwet is en dat het budget van het leger geheim blijft. Wat is er dan veranderd in Egypte? Nou ja, er is genoeg veranderd de afgelopen maanden.

Onder de militaire junta is de economie ingestort, het toerisme opgedroogd, de werkeloosheid gestegen, de onveiligheid toegenomen. Naar schatting 10.000 mensen zijn dit jaar door het leger gevangen gezet zonder dat een eerlijk proces. Bovendien is de vrijheid van de media beduidend afgenomen sinds januari. Het leger mag niet bekritiseerd, zoals vroeger Moebarak onbesproken moest blijven.

Het leger werd in februari nog als de grote held van de revolutie gezien maar is nu in de ogen van miljoenen de echte boosdoener. De meeste liberalen hebben aangekondigd de verkiezingen te boycotten maar de Moslimbroederschap (MB) en hun radicale Salafistische maten doen dat beslist niet. Die lijken juist de grote winnaars te worden. Ze hebben de afgelopen dagen niet gedemonstreerd en willen per se dat de verkiezingen maandag, ondanks de chaos in het land, doorgaan.

Velen hier geloven dat de MB het met het leger op een akkoordje heeft gegooid; het leger mag de macht houden als de MB als tegenprestatie een grondwet en een samenleving krijgt waarin de Islam dieper verankerd wordt dan nu. Dit is het scenario dat wordt gevreesd door de jonge revolutionairen die voor de val van Moebarak zorgden; dit is de reden waarom ze deze dagen bereid zijn hun leven in de waagschaal te stellen. Velen zien dit als de laatste kans om de koers van het land nog te verleggen. In verkiezingen hebben ze geen vertrouwen meer.

Als je wilt weten wat Mona Eltahawy meemaakte

Als je wilt weten hoe de veiligheidspolitie Mona Eltahawy behandelde, kijk dan hier naar wat ze aan CNN vertelde. Deze overheid in Egypte kent geen schaamte.

donderdag 24 november 2011

Arrestatie Mona Eltahawy

Vannacht gearresteerd in Cairo, bij de rellen rond het Tahrierplein: Mona Eltahawy. Hoe ongelofelijk dom kan het Egyptische leger zijn. De hele mediawereld zal dit geval volgen, en als Mona weer vrij is kan ze doen wat ze het heerlijkst vindt: op 500 TVzenders en voor 1000 radiozenders en 5000 kranten in geuren en kleuren vertellen wat haar is overkomen.

Het laatste wat we van Mona hoorden is de tweet van vannacht: 'Beaten arrested in interior ministry'.

Mona arriveerde twee dagen geleden uit Marokko, ging meteen naar Tahrier, en is nu dus opgepakt. Wat je ook van haar vindt, ze kan nu prachtig in beeld gaan brengen hoe de Egyptische politie/leger zich gedragen jegens arrestanten. Vanwege haar profiel is de Amerikaanse ambassade in Cairo meteen aan de slag gegaan om haar vrij te krijgen, en dat zal vast spoedig gebeuren. We verwachten dus spoedig haar verslag.

woensdag 23 november 2011

Egypte kan brandstofgebrek krijgen

Fathy Abdel Aziz, hoofd van de surveillance and distribution section van het Ministerie van Socials Solidariteit in Cairo, heeft laten weten dat er genoeg voedselreserves in het land zijn. De voorraad brandstof is echter kritiek laag.

'Er is een strategische voorraad petroleum voor zeven dagen', vertelde Abdel Aziz aan alMasry alYoum. Hij zei dat er dus tekorten kunnen ontstaan, en waarschuwde tegen hamsteren omdat dit meteen voor problemen zal zorgen.

Egyptische pond daalt in waarde

Hoe slecht het er met de Egyptische economie voorstaat, is zichtbaar aan de devaluatie van de Egyptische Pond (LE). Vandaag is de dollar voor het eerst meer dan 6 pond waard. De ontwaarding is tot nu toe langzaam gegaan, waarschijnlijk door manipulatie door de Eyptische Centrale Bank.

Naguib Sawiris, de rijkste zakenman van Egypte, zei gisteren op de BBC dat Egypte over een paar maanden economische bankroet is. Hij noemde daarbij dat de tientallen miljarden aan economische hulp die door Europa en de Arabische Golfstaten, niet zijn uitbetaald. De buitenlandse reserves zijn gedaald tot 22 miljard dollar, naar economen zeggen een kritische ondergrens.

Het gaat dus de komende maanden spannend worden.

De armoede blijft toenemen; werkgelegenheid neemt af; de ontevredenheid groeit. De grote vraag is of de legertop met zijn regering van marionetten op tijd een zodanige wending aan de economie kan geven dat een explosie van boosheid van het Egyptische volk kan worden voorkomen. Vergeleken bij die explosie zouden de huidige rellen op Tahrier en elders wel eens heel mild kunnen blijken te zijn als de overheid niet langer in staat is voedselsubsidies te betalen of de verantwoording te nemen voor de belangrijkste grondstoffen voor de industrie.

Vreemde keuzes van SIL/Wycliffe bijbelvertalers

Een nieuwe Turkse bijbelvertaling van het Mattheus-evagelie, waar SIL/Wycliffe een grote rol bij speelde, is te vinden op http://www.allahinhazinesi.net/Anasayfa/Ana_Sayfa.html

Dit is de zoveelste vertaling voor de moslimwereld waar SIL/Wycliffe met een radicale, en mijns inziens verkeerde aanpak bezig is. "Allah'in Vekili" wordt gebruikt voor "Zoon van God" in teksten als Mt 4:3, 4:6, 8:29, 11:27, 17:5, 24:36, 26:63, 27:40, 27:43, 27:54, 28:19. De term Allah'in Vekili betekent ‘afgevaardigde van God’. De term heeft alleen juridische connotaties, en niets familiairs.

In plaats van de term ‘Vader’ voor God wordt gesproken over ‘Mevla’. Dat betekent primair iets als bewaker or beschermer, en ook in die term ontbreekt elke familiaire connotatie. ‘Ey Yüce Mevlamız!’ zegt Mattheus 6:9. ‘Onze bewaker die in de hemel zijt.’

Als Jezus wordt gedoopt zegt de Bewaker uit de hemel: ‘Dit is mijn geliefde vekil’, mijn geliefde afgevaardigde. (zie afbeelding) In de uitgebreide voetnoot bij het vers wordt in de bijbelvertaling niet gerefereerd aan de oorspronkelijk griekse term huios, was gewoon zoon betekent.

De website waar de bijbelvertaling is geplaatst, legt uit dat termen als ‘Vader’ en ‘Zoon’ sexuele connotaties hebben, en dat ze daarom zijn vermeden. Zelfs als zouden die connotaties er zijn, dan nog lijkt het me de taak van de kerk om dit goed uit te leggen. Het is niet te taak van de bijbelvertaler om het te verhullen. Maar SIL/Wycliffe maakt zich blijkbaar niet zo druk om wat de kerken in de landen van de moslimwereld vinden; de organisatie is in veel landen bezig met dit soort Islamvriendelijke vertalingen, vooral gemotiveerd door een paar Amerikanen die deze zaak enorm stuwen.

Binnen SIL/Wycliffe bestaat forse onenigheid over dit soort vertaalmethodes. En vooral met het oog op de fondswerving is de organisatie de laatste maanden heel voorzichtig geworden over hoe het hierover in het openbaar spreekt. In de Verenigde Staten heeft een aantal grote kerkgenootschappen en donors SIL/Wycliffe de wacht aangezegd, en dat is uiteraard pijnlijk voor de organisatie.

Veel invloed lijkt dit niet te hebben op de feitelijke vertalingen waar SIL/Wycliffe bij betrokken is. Laat gezegd zijn: ik heb groot respect voor de organisatie. Ik heb dat echter niet voor de manier waarop de organisatie te werk gaat in de islamitische wereld. Het luistert daar niet naar de kerken en hanteert zeer discutabele vertaalmethodes.

Hieronder een slide van een presentatie van SIL over hoe om te gaan met kritiek op hun aanpak. Opvallend is het negatieve taalgebruik over wie anders denkt. De vrees is duidelijk verlies aan inkomsten.