Wat is er gaande op het Tahrierplein? Al drie dagen en nachten is een relatief kleine groep demonstranten bezig met protesteren en vechten met de politie. Tientallen doden zijn daarbij intussen gevallen, naast 1500 gewonden. Waarom gaan ze niet gewoon naar huis? Veel beter voor hun gezondheid.Waarom gaat het leger ook niet gewoon naar huis, en laten ze die paar duizend demonstranten gewoon hun gang gaan? Die lui gaan toch vanzelf wel naar huis als de aandacht voor ze afneemt?
De demonstranten gaan op het scherp van de snede door omdat het met de Egyptische 'revolutie' gedaan is als de status quo van de politiek niet heel snel verandert. Als er op 28 november verkiezingen plaatsvinden, zal de Moslimbroederschap (MB) naar alle waarschijnlijkheid grote winst boeken. En het leger zal dan zonder twijfel zijn machtspositie in het politieke landschap behouden. Als dat gebeurt heeft de 'revolutie' de zaak geheel verloren. Deze lui streden voor secularisme en echte democratie, maar staan met lege handen als de MB het parlement verovert en het leger op het pluche blijft zitten.
Als de MB stevig wint en het leger de macht houdt, is voorspelbaar dat ze met de vorming van een nieuwe grondwet elkaar de bal gaan toespelen. Het leger krijgt een grondwet die de machtspositie van het leger niet aantast. De MB krijgt een constitutie waarin de rol van de Islam voor de samenleving verankert ligt. De MB wekt de indruk dat ze dit niet willen, maar de demonstranten gaan uit van dit scenario. Wat is imago? Wat is werkelijkheid?
Ik denk dat veel van de demonstranten het helemaal niet erg vinden als het leger gaat besluiten dat, vanwege de instabiliteit in het land, verkiezingen moeten worden uitgesteld. Dat zullen ze nooit hardop toegeven, integendeel, ze willen juist pal staan voor Egypte's eerste democratische verkiezingen. Maar is dit werkelijkheid of imago? Beter een diktatuur van het leger, zodat de vijand bekend is, dan een schijn van democratie die zorgt dat de MB oppermachtig in het parlement wordt. Schijnbare democratie is moeilijker te verslaan dan regelrechte dictatuur.
Het leger? Die ouwe heren laten niet over hun kant gaan dat hun macht en corruptie aan de kaak worden gesteld door een kleine groep radicale demonstranten. Het zit niet in de aard van het leger om dit te tolereren. En ik ben er niet van overtuigd dat het leger wel verkiezingen wil, maar dat is misschien wel secundair. De eer van het leger staat op het spel en dat speelt volgens mij een enorme rol.
De oude heren die de strijdkrachten leiden hebben weinig kaas gegeten van politiek en besturen, vermoed ik, maar weten wel dat de macht van het imago van het leger zal verkruimelen als een paar duizend demonstranten ongehinderd scheldpartijen tegen de legertop mogen plegen op het centrale plein van Egypte.
Maar de situatie is momenteel in wezen heel mooi voor het leger... Naarmate de demonstranten langer doorgaan met stenen gooien, kiest het volk steeds meer de kant van het leger. De enorme leugens van het leger - zo zouden 102 soldaten door geweerschoten van demonstranten gewond zijn geraakt - worden door een fors deel van het volk voor zoete koek geslikt. Misschien wil het leger in de huidige situatie juist graag dat verkiezingen doorgaan. De radicale demonstranten met hun liberale, socialistische, communistische en andere partijen verliezen momenteel veel steun van het volk. Dat begrijpt niet waarom ze rond Tahrier maar steeds met stenen gooien. Dan krijgt het leger de eer dat het de democratie steunt, terwijl de liberale partijen geen resultaten boeken. En de MB, waarmee het leger waarschijnlijk goed garen spint, wint de verkiezingen.
De strijd gaat om het imago. Wie heeft de langste adem. Wie is in staat de toekomst en de politiek van Egypte te bepalen. En: wie slaagt erin de Egyptenaren die verbijsterd toekijken, te overtuigen van de slechtheid en de corruptie van de ander? Zowel de demonstranten als het leger strijden in wezen om de sympathie van de zwijgende meerderheid, die op 28 november naar de stembus moet gaan, om steun te geven aan kandidaten die willen dat het leger zo snel mogelijk uit de samenleving verdwijnt, of aan kandidaten die bereid zijn om hun islamitische doelen te verwezenlijken in ruil voor een koehandel over de macht in Egypte.
1 opmerking:
Hallo.
Tot nu toe gaan in Egypte de zaken in grote lijnen nog steeds exact zoals ik ze had voorzien.
Dus nu maar even een voorspelling voor de rest van het verloop: er komen verkiezingen, daarna merken de mensen vroeger of later dat er in wezen helemaal niks veranderd, en er komen weer opstanden. Immers, de enige situatie in een land (élk land) die door de inwoners als "goed" wordt ervaren / aangemerkt is als het de mensen financieël voor de wind gaat, ongeacht of het bewind tijdens zo'n situatie nu democratisch, communistisch of voor mijn part dictatoriaal is, dat maakt de bevolking dan niets uit. Probleem in Egypte is echter dat ze economisch gezien een jaarlijkse groei zouden moeten hebben waarbij vergeleken een land als China een kleine jongen is, willen ze die gezinnen-met-twaalf-kinderen voorzien van gezondheidszorg, educatie, en werk (lees: geld). En dat zit er helaas niet in, vrees ik.
Groet, Jan.
Een reactie posten