Alleen voor lezers van het ND, mijn artikel

Dit korte verhaaltje van mijn hand stond vanmorgen in het Nederlands Dagblad. Voor alle abonnees op het ND die hun papieren krant en/of hun password tot de website kwijt zijn hier nog een keer. Alle anderen, u mag dit niet lezen!

Minstens 500 meter was het lint van vrouwen die gisteren al vroeg klaarstonden om in mijn buurt hun stem uit te brengen. Ik zag het vol verbazing aan; nooit eerder hadden Egyptenaren echt zin om te stemmen. Maar het gaat dan ook om de eerste vrije verkiezingen in Egypte.

Arpy, mijn Armeense buurvrouw die wel eens piano speelt in onze kerk, had nog een paar honderd meter te gaan maar wachtte geduldig op haar beurt. ‘Ik moet wel hè? Misschien is dit mijn laatste kans om de Moslimbroederschap van ons af te schudden.’ Voor haar stond een geheel zwart gesluierde vrouw die vast een ander hokje dan Arpy ging inkleuren.

In de nette wijk Heliopolis verliep het stemmen net zo keurig als de meeste mensen zijn, hoewel de Moslimbroederschap tegen de regels in bij sommige stembureaus liep te folderen. Misschien is dat een uiting van hun wanhoop, want in onze wijk lijken ze weinig kans te maken. De lange rij telde maar weinig gesluierde dames.

De meeste christenen zullen hun stem uitbrengen op het Egyptische Blok, een coalitie van liberale partijen. Velen vrezen een klinkende overwinning door de islamitische partijen. In de kerken is hard gebeden om een wonder, en flink geijverd om het kerkvolk op te jutten te gaan stemmen. Daarbij is vooral geadviseerd op gematigde moslims te stemmen en niet op Kopten. Die laatsten hebben, als minderheid, immers zeer weinig kans een zetel te winnen omdat moslims nimmer op ze zullen stemmen; een stem op een Kopt lijkt dus bij voorbaat een verloren zaak.

Gisteren gingen Cairo, Alexandrië en wat andere grote steden naar de stembus. Vandaag gaat het stemmen in diezelfde bureaus verder. Zo worden 168 van de 198 zetels vergeven. Over een maand gaan ook de overige delen van het land stemmen. De verkiezingen zijn in enkele stadia georganiseerd om de veiligheid in het land en de eerlijkheid van de verkiezingen te garanderen, maar er ging gisteren genoeg verkeerd.

Bureaus openden te laat, gevechten zorgden voor de sluiting van sommige bureaus. Vanuit de nette wijk Maadi, waar ik vroeger woonde, hoorde ik dat bij een stembureau geen hokjes aanwezig waren om voor privacy te zorgen bij het stemmen, en de ambtenaren gaven daar vriendelijk advies aan de kiezers over welk hokje aan te strepen. Maar over het geheel leek het gisteren een grote overwinning voor het democratische proces als zodanig. Een volk dat daaraan eenmaal geproefd heeft laat zich niet makkelijk meer dicteren. Niet door het leger en niet door de Moslimbroederschap.

Vandaag gaat het stemmen verder; een week geleden pas werd besloten dat er twee dagen voor nodig waren om iedereen de gelegenheid te geven te stemmen. Het is ook niet eenvoudig want veel mensen moeten hun stem niet uitbrengen waar ze wonen, maar waar ze geboren zijn. Echtparen moeten dus vaak op heel verschillende bureaus zijn. Velen vragen zich af of de stembussen in de nacht wel goed zijn bewaakt.