Jezus’ handen en voeten waren niet zomaar iemands handen en voeten, maar de tekenen van zijn werkelijke lichamelijke aanwezigheid. Het waren de handen en voeten van Jezus, getekend door de verwondingen van zijn kruisiging. Het is van groot geestelijk belang dat Jezus zichzelf aan zijn discipelen bekend maakte door hen zijn verwonde lichaam te tonen.De opstanding had zijn wonden niet weggenomen maar ze waren juist deel geworden van zijn heerlijkheid. Het waren verheerlijkte wonden geworden. Jezus is de Heer die kwam om ons te redden door voor ons aan het kruis te sterven. De wonden in Jezus’ verheerlijkte lichaam herinneren ons aan de manier waarop we gered zijn. Maar ze herinneren ons er ook aan dat onze eigen wonden veel meer zijn dan blokkades op onze weg naar God. Ze tonen ons onze eigen unieke manier om de lijdende Christus te volgen, en ze zijn ervoor bestemd om verheerlijkt te worden in ons opstandingsleven. Net zoals Jezus herkenbaar was aan zijn wonden, zijn wij dat ook.
Henri Nouwen, op www.keltischegebeden.nl
1 opmerking:
Hoi Jos,die wonden/littekens waren ook hard nodig om Zijn discipelen na de opstanding te overtuigen dat Hij werkelijk was opgestaan,zonder die littekens was bv.Thomas niet overtuigd.Ook zullen de Joden,het volk waar Jezus in de eerste plaats voor is gekomen nog zullen gaan zien wie ze hebben doorstoken,bij de wederkomst van Jezus.De wonden in Zijn opstandingslichaam herinneren ook in de eeuwigheid aan Jezus aanwezigheid op deze aarde en de smadelijke behandeling die de Romeinen en geestelijke leiders van Israel uit die dagen Hem gaven.
Een reactie posten