Vanmiddag ging ik even om de hoek fruit kopen. De eigenaar vertelde dat de politie even daarvoor al zijn fruit had geconfisceerd want hij had alleen vergunning om bananen te verkopen. Dus eten we vanavond bananen.
Onderweg naar huis zag ik Oem Moestafa, een voormalige buurvrouw langs de weg staan. Enkele jaren geleden is ze uit een klein huisje in onze straat (nummer 28) verhuisd naar een flatje in een andere buurt. Zo ziet dat kleine huisje er uit:
We maakten een praatje want ik had haar twee jaar niet gezien. Van een van haar dochters had ik gehoord dat ze bij een ongeluk haar enkel nogal gecompliceerd had gebroken en dat ze thuis op bed lag. Van een bezoekje was het nooit gekomen dus ik was blij haar na al die tijd weer te zien.
Oem Moestafa dankt haar naam aan haar enige zoon, Moestafa (17). Die kreeg ze nadat ze eerst zeven dochters het leven liet zien. Ze vroeg me of ik even wilde praten. We zaten op de houten bank die we volgens mij ooit aan onze eigen bewaker hadden gegeven. De kussens waren er niet meer. We dronken een flesje cola tussen enorme bossen knoflook om ons heen. Die kosten nu per kilo maar 50 Eurocent, dus wordt ingeslagen voor het hele jaar.
Oem Moestafa vertelde me dat ze voor de operatie te weinig geld had; ze moest dus haar goud (de bruidschat) bij het ziekenhuis inleveren als betaling. Daarna was ze nog een keer geopereerd om een paar schroeven te verwijderen waar ze last van had. Nog steeds kan ze niet slapen van de pijn. Ze heeft medicijnen nodig die 4 Euro per maand kosten en daarnaast lijdt ze aan diabetes en hoge bloeddruk. Oem Moestafa loopt de deur plat bij artsen en apotheken en krijgt veel injecties en medicijnen.
Zij was nu tijdelijk terug in haar oude huisje omdat haar man daar is blijven wonen; die heeft een beroerte gehad en is halfzijdig verlamd, waarom Oem Moestafa weer bij hem moet zijn om voor hem te zorgen. Dat hij is zijn oude huisje is blijven wonen, is omdat hij er alleen gebruiksrecht op heeft, zonder legale papieren. Alleen door het als familie permanent te bewonen kunnen ze het houden. Dat hij er is blijven wonen is handig gebleken, want dochter Rasha met zoontjes Karim (9) en Mazin (5) is door haar man verlaten en woont er nu ook weer.
Een andere dochter, Ibtisam, is 40 dagen geleden bevallen. Het lidteken van de keizersnee is nog steeds niet goed dicht en er komt vocht uit; baby Ahmed is geel en krijgt daarvoor medicijnen. De derde dochter, Nesriin, heeft net een dochtertje. Ze wordt veel geslagen door haar man en al die stress zorgt voor de hoge bloeddruk bij de moeder. De oudste dochter, Ahlam, woont bij Oem Moestafa op de flat. Ze is een zorgelijk geval, want ze is 26 en nog niet getrouwd.
Oem Moestafa slaapt slecht omdat de geest van Bint Hamida haar bijna elke nacht bezoekt of op het dak herrie maakt. Bint Hamida was een oudere ongetrouwde vrouw die in de bouwval tussen Oem Moestafa en ons huis woonde, op nummer 26, en 5 jaar geleden is ze op klaarlichte dag in koelen bloede vermoord. Daar zou je toch ook de rillingen van krijgen? Hier twee fotos van dat huis waar de geest van Bint Hamida nog woont:
Bint Hamida woonde in een deel van dit gebouw dat al lang een bouwval is. Er zijn juridische problemen over de vraag wie de eigenaar is, en daarom hebben de eigenaars niets meer aan onderhoud gedaan de afgelopen tientallen jaren. De keren dat onze dochters daar in de tuin kwamen omdat er soms een poesje van ons zoek was, kregen we meteen waarschuwingen van de buurtbewoners. 'Er wonen jinn in het huis, in de kelder!' Onze kinderen liepen dus groot gevaar door er te spelen. Die waren er vrij lakoniek over. 'We kennen het verschil tussen jinn en honden die daar in de kelder wonen...'
Ons huis ligt pal naast dit 'haunted house', zoals onderstaande foto laat zien. We wonen hier met vreugde! De auto is van ons en staat pal voor ons eigen huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten