Een paar wijze woorden van
Bill Hybels over luisteren en spreken. Ik kwam ze vandaag tegen op
Keltische Gebeden:
Wees snel om de harde woorden te horen die mensen tot je brengen. Wees daarna langzaam in je reactie. Ga niet snel ontkennen, terugslaan, achteraf dingen goedpraten. Onze uitdaging is om de energie die we eerst gebruikten voor onze automatische zelfverdediging om te zetten in vermogen om te luisteren, kwetsbaar te zijn en na te denken. We moeten tot onszelf zeggen: Voordat ik uit mijn slof schiet, breng ik mezelf tot rust en ik luister. Ik zal snel zijn om te horen, en langzaam om te spreken, en langzaam tot toorn. Ik ga op zoek naar de waarheid in wat deze persoon tot mij zegt, en ik ga daarvan leren.
We hebben twee oren gekregen, en één mond, die we in die verhouding moeten gebruiken. Jezus heeft ons nooit opgedragen om ons bezig te houden met theologische debatten met vreemden, te pronken met kruisjes en Jezusstickers, of onze Christelijke clichés rond te strooien. Hij zei ons wel zo te werken en te leven dat we het recht verdienen om over God te spreken telkens wanneer de Heilige Geest zorgvuldig gelegenheden organiseert waar we dat kunnen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten