Onze reactie op extremistische moslims

Vorige week gaven een paar radicale moslims een persconferentie in Antwerpen. Dit deden ze nadat de burgemeester van Brussel een geplande demonstratie tegen het boerkaverbod had verboden. Die betoging was georganiseerd door Abou Imran (foto), leider van de radicale Belgische moslimsgroep Sharia4Belgium. Abou Imran legde zich neer bij de afgelasting van die demonstratie:

We konden niet accepteren dat ongelovige agenten onze zusters tijdens de actie zouden bezoedelen. Maar we gaan het hier niet bij laten. Wij zijn geen slaven of huisnegers die zich laten doen. Onze reactie zal nog volgen. Want wij zijn moslims en dus zijn wij overwinnaars, die hier zijn om te domineren. En wie de dominantie van de islam niet kan aanvaarden, die zal moeten vertrekken. Voor mijn part naar de hel.

'Ik waarschuw België. Als het boerkaverbod gehandhaafd blijft, dan is dat een pad dat rechtstreeks naar geweld zal leiden', zei Anjem Choudary (foto links), leider van het in Engeland verboden Islam4UK. Hij was in België om aan de demonstratie deel te nemen:

Wij zullen pas rusten als de vlag van de islam overal wappert. Ik ben graag duidelijk. Dan moet achteraf niemand zeggen dat hij niet gewaarschuwd was. Wij zijn niet als de christenen. Als iemand ons slaat, dan bieden wij niet onze andere wang aan. Wij zullen doorgaan tot de vlag van de islam overal in Europa wappert.

De meest extreme verklaringen kwamen gisteren van Sayef ul Islam (links op de foto van de persconferentie), die zich radicaal afzette tegen de westerse samenleving:

Jullie vrijheid en democratie horen thuis in de hel. En de katholieke kerk, wat is dat? Die paus en zijn bende pedofielen? De wet van God is de wet van de moslims. En de terroristen, dat zijn jullie. Maar er komt een einde aan jullie seculiere extremisme. Jullie leven als beesten. Als varkens en apen. Maar wij zullen beschaving brengen, want onze waarden zijn superieur. Nu gaat de discussie nog over de vraag of onze zusters zich mogen bedekken. Ooit zullen wij zeggen dat jullie vrouwen zich moeten bedekken.

Deze forse uitspraken hebben me de afgelopen dagen wat aan het denken gezet. De meeste moslims moeten niks hebben van dit soort gespierde taal, en deze radicale heren hebben dan ook bijzonder weinig steun in hun eigen gemeenschap. Die willen dit soort dreigementen niet.

Maar hoe komt het toch dat als moslims radicaler worden dan de gemeenschap waaruit ze voortkomen, ze steeds verder opschuiven naar dit soort extremisme. Haat, dreigen met geweld, minachting, het dampt eraf.

Wat voor gedrag verwachten we van een radicale Christen? Je hoeft zelf geen Christen te zijn om te weten wat de christelijke norm is. Zelfs die Choudary heeft het goed door: 'Wij zijn niet als de christenen. Als iemand ons slaat, dan bieden wij niet onze andere wang aan.' Radicaal Christendom is zelfopofferende liefde, de ander meer achten dan jezelf, het beste voor de ander zoeken.

Radicaal betekent dat je naar de wortel, de radix gaat. Zouden de grote voorbeelden van de Islam (de profeet Mohammed) en die van het Christendom (Jezus dus), de 'wortels' van de twee religies, zorgen dat de aanhangers daarvan, als die teruggaan naar hun bronnen, zulk ander gedrag vertonen? Tegengesteld gedrag zelfs?

Ik beweer niet dat alle moslims extreem zijn, en ook niet dat alle christenen liefhebben. We weten wel beter. Ik ken veel uitnemende moslims en veel eikels van christenen. Maar ik denk wel dat er in de 'wortel' van de godsdiensten iets zit dat de aanhangers telkens naar de ene of de andere kant trekt. En als radicale christenen worden we dus telkens door onze Heer getrokken naar liefhebben, zelfs van wie ons haten. Dat is moeilijk, maar we weten dat dit van ons wordt verwacht.

Op politiek niveau moet ons dit helemaal niet onnozel maken; de wet moet gehandhaafd worden, desnoods met harde hand. Maar als kerk weten we wat ons in de samenleving te doen staat. Haat kan en mag nooit ons antwoord zijn, want dan 'islamiseren' we onze moraal. We hebben als gelovigen geen andere optie dan liefhebben, zelfs als we daaraan zelf onderdoor gaan. Maar ook daarvoor hebben we ons Radicale Voorbeeld. (afbeelding rechts)