De heilige Pachomius, vader van het kloosterleven

St Pachomius kwam in Zuid Egypte ter wereld rond het jaar 292 na Christus, als zoon van heidense ouders. Hij kreeg een goede seculiere opleiding. Als 20- of 21-jarige man moest hij gedwongen in het Romeinse leger dienen; hij kwam daardoor in een gevangenis terecht waar hij voor het eerst in aanraking kwam met Christenen. Die hielpen hem liefdevol en vertelden hem over hun geloof in Christus. Ze vertelden hem: Christenen ‘zijn mensen die de naam van Christus dragen, de eniggeboren Zoon van God, en ze doen iedereen goed, ze plaatsen hun hoop op Hem die hemel en aarde en ons gemaakt heeft.’

Pachomius deed een gelofte dat als hij vrij zou komen, hij Christen zou worden. Dat gebeurde, en in 314 werd Pachomius gedoopt, na de nodige catechese. Hij begon spoedig met een ascetisch leven. Opvallend in zijn ascese was de grote nadruk op het lezen van de Bijbel. Drie jaar later ging hij de woestijn in om een monastieke gemeenschap te vormen bij Tabbenisi. Daar had hij een visioen van een engel die hem regels voor monastiek leven gaf.

Egypte kende tot dat moment veel informele gemeenschappen van ascetisch levende christenen; die hadden geen formele regels. Een belangrijke leider van deze beweging was de heilige Antonius. Dat was een oudere leeftijdsgenoot van Pachomius.

Pachomius veranderde deze informaliteit die de beweging van Antonius kenmerkte, en schiep een echte kloostergemeenschap. Hij eiste van degenen die zich bij hem voegden gehoorzaamheid aan die regels. Pachomius leidde deze gemeenschap, bekampte de demonen, en bad voortdurend. Voor zijn kloosterleven gebruikte Pachomius het nieuwtestamentische woord koinonia, gemeenschap. Hij zou hebben gezegd:

In het Egypte van onze generatie zie ik drie voorname geestelijke krachten die bloeien met de gunst van God en mensen. De eerste is de gezegende atleet, de heilige Apa Athanasius, de aartsbisschop van Alexandrië die strijdt voor het geloof, zelfs tot de dood. De tweede is onze vader Antonius, het perfecte model voor het leven van kluizenaars. Het derde is deze koinonia, het patroon voor iedereen die in overeenstemming met God zielen wil verzamelen om ze te helpen de volmaaktheid te bereiken.

Tegen de eind van zijn leven gaf Pachomius leiding aan 3.000 monniken. Hij stierf op 53-jarige leeftijd op 9 mei 348. Daarom denken we op die dag aan hem, als een broeder die ons een voorbeeld van een toegewijd leven heeft nagelaten.

Door de heilige Hieronymus werden de regels van Pachomius in het Latijn vertaald in het jaar 404. Dit heeft op de heilige Benedictus invloed gehad bij de vorming van diens monastieke regels. Zo heeft Pachomius vanuit de woestijn van Egypte onze Europese geschiedenis opvallend beinvloed.

Enkele goede links:
Wikipedia
Catholic Encyclopedia
Early Church