Is ontwikkelingssamenwerking nuttig? Wie die het altijd maar hebben over ‘weggegooid geld’ of ‘helpt alleen corruptie’ moeten even kijken naar de opvallende daling van kindersterfte de afgelopen 40 jaar. Het sterftecijfer onder kinderen tot vijf jaar is sinds 1970 met 60 procent afgenomen, volgens een vandaag gepubliceerde studie van het in Washington gevestigde Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME). Het rapport van IHME wordt vandaag gepubliceerd door The Lancet.
In 1970 stierven wereldwijd gemiddeld tweehonderd kinderen tot vijf jaar per duizend geboortes; in 1990 was dat al afgenomen naar twaalf kinderen. IHME denkt dat in 2008 in totaal wereldwijd 7.95 miljoen kinderen onder vijf doodgingen.
De afname is IHME onder meer te danken aan de inzet van anti-malarianetten, inentingen en preventiemaatregelen om te voorkomen dat kinderen van moeders met hiv worden geboren met de aandoening.
De IHME kindersterftecijfers zijn wat lager dan de schattingen van de Verenigde Naties. UNICEF meent dat in 2008 zo'n 8.77 miljoen kinderen van onder de vijf jaar stierven. Voor de vergelijking met de cijfers van 1970 is dit geen substantieel verschil.
Wie nou meent dat deze cijfers niet bewijzen dat ontwikkelingshulp de achtergrond is van deze enorme reductie in kindersterfte, heeft natuurlijk gelijk. Daarvoo moet je de cijfers wat verder bestuderen, in samenhang met de programma's. Maar je moet ook overwegen dat juist in de allerarmste landen de sterfte sterk is teruggedrongen. Deze landen hebben, gezien hun eigen economische staat, weinig middelen om kindertjes te redden. Ze kregen daarbij dus hulp.
Geen reden om niet kritisch naar uitgaven te kijken. Wel een reden om kritisch te luisteren naar wie een streep door ontwikkelingssamenwerking wil zetten of daar sterk in hakken. De kretologie dat het 'allemaal weggegooid geld' is, wordt door de verbetering in de volksgezondheid van de meest arme landen geloochenstraft.
6 opmerkingen:
Hoi Jos, even een moeilijke vraag.
Die kinderen groeien op. Raken verstrikt in oorlogen, prostitutie, tropische ziekten, rampen, armoede of de Jihad.
Als een land op eigen kracht z'n problemen niet kan oplossen, is het in leven houden van een enorme aanwas jong spul dan al dat geld echt waard?
Leg een liberaal die cijfers voor en hij zal eens te meer overtuigd zijn om de kraan dicht te draaien.
Uit onderzoek blijkt (20 jaar geleden) dat door christelijke zorg in Nepal de kindersterfte op het platteland aanzienlijk afnam. Is Nepal daar op de langere termijn een beter land van geworden? Misschein wel, maar in de cijfers is dat in ieder geval niet terug te zien. Wat wil je bewijzen?
Je hebt nu wel een cynische kijk op het leven, vrind. Je bedoelt dat kinderen die 3 jaar oud zijn en door honger dreigen dood te gaan, beter aan hun lot overgelaten kunnen worden?
Nepal is trouwens hard op weg om een christelijk land te worden. Had je die kinderen 10 jaar geleden laten doodgaan, dan werden ze nu geen oudsten in hun kerkjes...
- preventiemaatregelen om te voorkomen dat kinderen van moeders met hiv worden geboren met de aandoening.
Moet ik hier lezen abortus?
Abortus? Eh lijkt me wel erg cru als middel om kindersterfte te doen afnemen.
Ja, maar landen zoals Zuid-Korea en Taiwan ontvingen nauwelijks ontwikkelingshulp en daar is de economische ontwikkeling, maar ook de ontwikkeling van de gezondheidszorg veel groter. Het enige land in sub-saharaans Afrika met een beetje gezond management is Botswana, toevallig een land dat nauwelijks ontwikkelingshulp heeft ontvangen.
Een tijdje terug was veel in het nieuws dat ontwikkelingshulp van overheidswege weinig zin zou hebben. Corruptie, afhankelijkheid en elitevorming etc. Er is/was een strooom van publikaties op dit gebied.
Mijn dochter had er een mini-debat over op school, voor de Engelse les. We hebben toen samen e.e.a. bekeken op internet aan argumenten.
Zij verdedigde het pro-argument. Daar was ik blij mee.
Zonder de pretentie te hebben dat ik dit debat zou kunnen voeren. wil ik wel zeggen dat we als Christen m.i. altijd een zekere verantwoordelijkheid hebben om werken van barmhartigheid te tonen. Los van het te meten effect.
Boeddhisten schijnen er trots op te zijn, dat ze de arme gestrande reiziger in de put een touw toewerpen zonder het zelf vast te houden. Christenen gooien touwladders naar beneden en verankeren alles goed aan de bovenkant (NGO's). Daar waar dit leidt tot afhankelijkheid zou het ietsje minder kunnen. Daar waar het water de mensen aan de lippen staat, zou het ietsje meer kunnen. Zomaar en gedachte.
Een reactie posten