De eredienst van de oude kerk laat ons mooi zien wat in de kerk van belang is. Een goed getuigenis hiervan hebben we van Justinus de Martelaar. In zijn Apologie, geschreven rond het jaar 150 na Chr, zegt hij wat de gemeente doet als ze samenkomt. En op de dag genaamd de zondag komen allen die in steden of op het platteland wonen bij elkaar op één plaats, en de memoires van de apostelen of de geschriften van de profeten worden gelezen, zolang er tijd is;[Justinus de Martelaar, I Apologia, 67. (ca. 150-155)]
dan, als de lezer klaar is, instrueert en maant de voorzitter met [veel] woorden tot het navolgen van deze goede dingen.
Dan gaan ze allen staan en we bidden en [...]
als ons gebed klaar is worden brood en wijn gebracht, en de voorzitter offert gebeden en dankzeggingen naar zijn beste kunnen, en de mensen stemmen in door ‘Amen’ te zeggen. Dan is daar de uitdeling aan een ieder, en een deelname aan dat waarover dank is gegeven,
en aan wie afwezig zijn wordt een deel gestuurd door de diakenen.
Bijbel, bidden, preek, eucharistie. Het hart van de kerkdienst in de vroegste kerk. Zou dat in die tijd 'emerging' zijn geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten