Een groep Anglicaanse bisschoppen (Church of England) is de afgelopen week op bezoek is geweest in Rome voor besprekingen over een overstap naar de Rooms-Katholieke Kerk door die bisschoppen en met priesters die met hen verbonden zijn. Dat meldt de Daily Telegraph vanmorgen.Deze Anglicaanse leiders zijn ongelukkig met het aanstellen van vrouwelijke bisschoppen en met de aanstelling van praktiserende homoseksuele bisschoppen en priesters in hun Anglicaanse kerk.
Binnen de Anglicaanse kerk wereldwijd bestaat grote onvrede over de openheid in landen als Engeland en de Verenigde Staten om de historische visie van de kerk op de rol van vrouwen in het ambt en op homoseksualiteit, aan de kant te zetten. Die ontevredenen met de koers in het Westen vertegenwoordigen naar schatting 80% van alle 77 miljoen Anglicanen wereldwijd.
The Rt Revd Rowan Williams, de Anglicaanse aartsbisschop van Canterbury, heeft de critici binnen zijn kerk ernstig verzocht om niet te vertrekken maar om geduld te hebben en de kwesties in gemeenschappelijkheid uit te werken. Veel orthodoxe kerkleiders willen niet langer wachten, omdat ze van mening zijn dat de ‘revisionisten’ in de Verenigde Staten en Engeland niet van plan zijn op hun schreden terug te keren.
De orthodoxen die binnen de Anglicaanse gemeenschap willen blijven, hebben zich verenigd in GAFCON en de Global South beweging. Hoewel die zich niet afscheiden is hun relatie met de westerse ‘moderne’ delen van de Anglicaanse kerk tot bijna het nulpunt gedaald. Ze willen Anglicaans blijven, maar zijn bijvoorbeeld niet langer formeel of informeel in gemeenschap met de Episcopal Church of the USA (ECUSA). Ze hebben
openlijk hun eenheid betuigd met de nieuwe Anglicaanse gemeenschappen die zich in de Verenigde Staten hebben afgebroken van ECUSA. Hier een foto van de presiding bishop van ECUSA, The Rev Katherine Jefferts-Schori. Onder veel Anglicanen van de hoogkerkelijke soort gaat dit niet ver genoeg; velen onder hen willen liever onder Rome gaan vallen op een manier die hier in het Midden Oosten veel voorkomt; hier hebben we bijvoorbeeld de Koptisch-Katholieke Kerk, een afscheiding van de Koptisch-Orthodoxe kerk die zich formeel onder Rome heeft geplaatst zonder alle Latijnse rituelen aan te hoeven nemen. Ze hebben dus hun eigenheid behoorlijk bewaard. Zo hopen veel hoogkerkelijke Anglicanen, die sinds jaar en dag al Anglo-Catholics worden genoemd, dat ze door de Paus kunnen worden aanvaard met behoud van hun eigen liturgie. Die liturgie is niet het grootste probleem eigenlijk, dat is de kwestie van het celibaat. De Anglicaanse kerk kent geen celibaat, en naar verwachting zullen honderden bisschoppen en priesters Rooms-Katholiek worden als ze in hun functies als bisschoppen en priesters de Tiber over mogen komen, en als ze daarna hun eigen kerken mogen blijven leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten