De Wereldvoetbalbond FIFA heeft dinsdag bepaald dat Egypte de eerste twee WK-kwalificatiewedstrijden in eigen land op minimaal honderd kilometer van de hoofdstad Caïro moet afwerken. Dit omdat Egypte niet voldoende zorgde voor de veiligheid van het Algerijnse voetbalbaltoeam toen dat in november 2009 in Cairo moest spelen. De spelerbus werd met stenen bekogeld en vier spelers raakten gewond. Hier een video van wat daar gebeurde. Dit leidde tot een zeer onverkwikkelijke voetbalrel tussen beide landen.De tuchtcommissie verwijt de Egyptische federatie onvoldoende veiligheidsmaatregelen te hebben genomen, zowel in als buiten het stadion. De Egyptische bond moet ook een boete van 100.000 Zwitserse francs (71.000 euro) betalen.
FIFA had Egypte echt moeten aanpakken; vooral de ontkenning van enige verantwoordelijkheid door de officials van de Egyptische voetbalbond was bizar. Ze beschuldigden Algerije zelfs van het in scene zetten. Wat FIFA nu heeft gedaan is een lachertje. Om die geldstraf lachen ze hier in Cairo, en om die straf dat ze 100 kilometer vanaf Cairo moeten spelen, rollen ze gierend over de vloer. De tweede stad van Egypte is Alexandrie. Dat ligt 200 kilmeter van Cairo. Krijgen de bewoners van die miljoenenstad ook eens een goede wedstrijd in hun stadion. Niks aan de hand dus.
Dit is geen straf, dit is appeasement. Ik ben benieuwd wat Algerije hierover te zeggen heeft.
Eerder schreef ik hierover: Arabieren kunnen geen sorry zeggen
2 opmerkingen:
Kun je het als Nederlander wel maken om "sorry" te zeggen in Arabische context? Loop je dan niet het risico dat men je niet meer respecteert en niet meer naar je wil luisteren?
Ha Jaap. Het ligt eraan hoe je dit aanpakt. Feit is dat het snel als zwakheid wordt gezien, en mensen hebben vervolgs de neiging over je te lopen.
Toch heb ik, 19 jaar hier werkend, genoeg fouten gemaakt om af en toe mijn excuus te moeten aanbieden aan Egyptenaren. Dus zeggen: 'sorry, het spijt me, dit was niet goed van me', of 'dit was mijn fout', dat hoort er toch echt bij.
Zwakheid tonen is bovendien nogal een christelijke deugd he? Ik houd me maar vast aan Jezus, die door de grootste zwakheid te tonen (doodgaan aan een kruis) aanvaardde dat hij bespot werd (hij kan zichzelf niet eens redden, hij is zwak!)
Zwakheid tonen in de Arabische wereld betekent misschien dat mensen over je lopen, maar ach, zelfs de grote apostel Paulus noemde zichzelf al een deurmat. Voor een christen zou dat dus niet vreemd moeten zijn.
Een reactie posten