Persoonlijke revoluties op Tahrir

Hier iets wat Maggie, een Egyptische vriendin van ons die bijna dagelijks op Tahrir demonstreert, vertelt over enkele van haar ervaringen daar. Ze is de jonge vrouw die een kus krijgt van de gesluierde dame.

De woorden op het papiertje dat de gesluierde vrouw vasthoudt, zeggen “Ahmed (een moslim naam) en Mina (een christelijke naam) hand in hand.” Het Arabisch zegt letterlijk: “één hand”. Die gesluierde vrouw met wie ik sprak heet Nariman. Tot mijn schaamte moet ik toegeven dat ik nooit eerder met zo’n gesluierde vrouw heb gepraat.

Hoewel ik regelmatig ging demonstreren op Tahrir was afgelopen zondag [toen daar christelijke gebeden werden georganiseerd] anders. Hoewel Tahrir de plaats is waar de Egyptische revolutie plaatsvindt, ben ik overtuigd dat er hier dagelijks ook persoonlijke revoluties plaatsvinden.

Een man met een baard stond naast me en zei: “Dit is de eerste keer dat ik Christenen heb horen bidden.” Hij gaf me wat dadels en zong met ons mee: “Heer, zegen ons land”.

Een lid van de Moslim Broederschap op Tahrir zei: ‘Ik kan je eerlijk zeggen dat vandaag de eerste keer is dat ik een christelijke broeder heb ontmoet. We omhelsden elkaar, we kusten elkaar, en ik huilde omdat ik me nooit eerder zo dicht bij een andere Egyptenaar voelde die hetzelfde wil als ik.” Over hoe representatief dit is kunnen we van mening verschillen, maar we waren het er zeker over eens hoe mooi en onomkeerbaar deze persoonlijke revoluties zijn.

Mijn vriend sprak met een lid van de Moslim Broederschap op Tahrir die heel verontschuldigend deed over wat hij altijd [denigrerend] de ‘verwesterste meisjes in jeans’ had genoemd. Hij zei dat zulke meisjes de eersten waren die hem kwamen helpen toen hij gewond was, en dat ze hem EHBO en water gaven. Ook hij maakte een persoonlijke revolutie door en beloofde deze jonge mensen nooit meer zo te beoordelen. Het was hartverwarmend dat te horen.

Ik ben dankbaar voor de vele persoonlijke revoluties die we elke dag dat we naar Tahrir gaan, beleven. Het woord Tahrir betekent bevrijding. Het is onvoltooid tegenwoordige tijd – want bevrijding is het werk van elke dag en het is nooit voorbij.