Moebarak, het betoverende kluifje

De val van de Egyptische president Hosni Moebarak op 11 februari was volgens mij het kluifje dat het regime in Egypte - lees: het leger - aan de jonge honden van de oppositie toegooide om ze tot bedaren te krijgen en om de aandacht af te leiden van de echte machthebbers in Egypte - het leger dus. Meteen op 11 februari waarschuwde ik daarvoor en, o bescheiden als ik ben, ik moet mezelf toch gelijk geven met mijn pessimisme van toen. Dit zei ik in het Reformatorisch Dagblad: "Farao is verdronken, maar het leger van farao is nog springlevend.” En dit verscheen bij RNW.

Twee maanden slaagde het leger aardig in de oppositie om de tuin te leiden; de eerste weken na 11 februari was de oppositie zo van de kaart van zijn eigen succes dat ze er heel naief van uitgingen dat het leger zou gaan helpen Egypte echt democratisch te maken. Maar geleidelijk werd steeds duidelijker dat het leger helemaal niet de vriend van vrijheid, vrije meningsuiting, en democratisering is.

De rancune tegen het leger is de afgelopen weken zo toegenomen, dat de protesten op Tahrier weer ouderwets grote vormen aannamen, en die werden steeds meer op de onmiddellijke arrestatie van Moebarak en diens zonen gericht, en tegen het leger die deze arrestatie maar steeds uitstelde. Waarom nu dus de arrestaties? Een nieuwe kluif voor de oppositie, denk ik. De Los Angeles Times schrijft dit vanmorgen:

The detentions are seen as a wise political move by the military council that now rules Egypt. In recent weeks, the council has been criticized for not going after Mubarak, a former air force commander. Hours after the arrests were announced, the rancor toward the military began to diminish as opposition groups called off demonstrations planned for Friday.

Ik denk dat de LA Times dit correct beschrijft. De rancune tegen het leger nam onmiddellijk af onder de oppositie - precies omdat Moebarak opnieuw geofferd is. Demonstraties voor vrijdag zijn zelfs afgezegd. Commentaar op AlJazeera vanmorgen: 'Tahrier is weer leeg. Nu Moebarak is gearresteerd, kan Egypte het verleden achter zich laten." Wat een naiviteit.

Ik geloof dat het leger de arrestatie van Moebarak verschrikkelijk vindt, want het heeft zijn eigen geliefde leider moeten offeren. Maar Moebarak's rol was toch al uitgespeeld, dus hoeveel kost dit het leger? Moebarak voor een rechter brengen (als hij daar ooit komt en als er ooit een oordeel volgt!) verandert niets aan het feit dat het leger nog steeds in de driving seat van Egypte zit, en dat het leger zelf de onaantastbare machthebber is. Kritiek mag niet. Zoals het dat als sinds 1952 is.

De LA Times heeft interessant commentaar van een politiek analist in Egypte. Die vindt de arrestatie van Moebarak van enorm gewicht:

"We are talking about symbols here, people who were once considered untouchable," [Diaa] Rashwan [a political analyst at Al Ahram Center for Political and Strategic Studies] said. "Talking about Mubarak and his family was a taboo here in Egypt, so this is of great symbolic importance."

Inderdaad, de zaak is van grote symbolische betekenis. Presidenten, ook in de Arabische wereld, kunnen door hun eigen volk van hun voetstuk worden getrokken. En er zullen er nog meer volgen. Maar wie verandering van systeem, van regime wil,. is veel meer nodig dan een president van zijn sokkel trekken. En in Egypte is wat dit betreft nog heel weinig veranderd. Integendeel, de meeste Egyptenaren zijn de oppositie en hoe die het leven ontregeld heeft zo zat, dat het leger bij de meesten in Egypte ronduit populair is nu. Hydra rulez okay.