De onzin van Yochanan Visser over Palestijnen

Yochanan Visser (foto) , directeur van Missing Peace Informatie (Jeruzalem, Israel) schreef in de Volkskrant van 15 april een lang opinieartikel om Israel en diens beleid ten aanzien van de Bezette Gebieden maar weer eens wit te wassen.

Hij doet dat in de stijl die Goebbels adviseerde: ‘Herhaal de leugen vaak met veel bravoure, en het zal vanzelf geloofd worden.’ Visser gaat in op een uitspraak van Thomas Von der Dunk die op 4 april een column schreef in de Volkskrant. Daarin voorzag hij de gruwelijke moord op het Israëlische echtpaar Fogel en hun drie kleine kinderen van het volgende commentaar:

Wie willens en wetens kiest voor de bouw van een huis op het land van een ander die door een onwettige overheid van dat land is beroofd, moet niet zeuren als hij dat met de dood bekoopt.

Ik vind dat smakeloos verwoord door Von der Dunk, en snap goed dat Visser daar kwaad van wordt. Iemand doden is niet het juiste antwoord op het feit dat hij ten onrechte op je land woont. Als je zo nodig bloed wil laten vloeien, schiet dan een paar bezettende militairen neer als je de moed hebt.

Maar Visser zet daartegenover een aantal leugens die alleen nog door de meeste in zichzelf opgesloten zionisten worden geloofd. Apart dat de Volkskrant dit soort onzin tolereert. Ja, het is een opinie, maar niet elke opinie is het waard afgedrukt te worden.

Von der Dunk heeft het in een nieuw artikel in de Volkskrant, van 11 april, over de “Legitimiteit van gewelddadig verzet”. Von der Dunk noemt een Joodse inwoner van Oost Jeruzalem, Gush Etzion of Itamar een ‘kolonist’ die woont op ‘geroofd’ land.

Visser noemt de verovering van de Westbank (hij spreekt over ‘het gebied dat in Israelische handen kwam’) als ‘legaal volgens het internationaal volkenrecht’ en de status is het ‘best te beschrijven als betwist’. Wat moet je nou met zulke onzin. Als dit ‘legaal’, was hoezo dan de eis van de VN in resolutie 242 om dat gebied weer te verlaten? O, maar dat zie ik verkeerd. Visser legt het uit:

VN resolutie 242 die na de Zes Daagse Oorlog werd aangenomen roept Israel op tot terugtrekking uit gebieden veroverd tijdens deze oorlog, maar koppelt dit aan het bereiken van een allesomvattend vredesakkoord met voor Israel veilige grenzen. Dat vredesakkoord werd tot nu toe niet getekend.

Omdat Israel niet bereid is een vredesakkoord te tekenen met daarin vastgelegd dat het de grenzen van 1967 eerbiedigt, heeft Israel het recht de bezette gebieden te bezetten. Heerlijke logica voor wie elke daad van Israel goed is. Maar dat verandert niks aan het feit dat het gewoon BS is. Veilige grenzen zijn nu juist die grenzen van 1967. Zo werd deze resolutie in 1967 bedoeld en begrepen. Dat staat los van kleine praktische grensaanpassingen maar dat rechtvaardigt niet dat Israel de Westbank dramatisch aanpast door op alle strategische en vruchtbare plaatsen nederzettingen te bouwen.

Visser meent ook dat resolutie 181 van 1947, die Palestina ten westen van de Jordaan in Israel en een Arabische staat verdeelde, geen betekenis heeft. De arabieren hebben die resolutie immers aanvankelijk verworpen? Dus als de VN een resolutie aanneemt over een conflict, dan heeft zo’n resolutie geen waarde als een van de partijen in het conflict het verwerpt? Interessante gedachte. Dus als Kaddafi een resolutie verwerpt die zegt dat hij geen vliegtuigen mag inzetten tegen zijn burgerbevolking dan mag hij er mee doorgaan omdat de resolutie de facto betekenisloos is geworden.

Teruggaan dus naar de Volkenbond van 1922 en het mandaatbesluit? Dat zou volgens Visser de ware basis voor het bezien van het conflict moeten zijn. Nou, nee, want Resolutie 181 van 1947 bepaalde hoe het land verdeeld zou worden. Dat heeft niks met 1922 te maken. Of zou op basis van de mandaatafspraken van die periode Frankrijk nog steeds over Libanon en Syrie moeten heersen? England over Irak en Jordanie? De onzin dat Israel in 1967 dus in wezen land veroverde dat altijd al aan Israel had behoord op grond van het mandaat aan Engeland van 1922 verdient weggehoond te worden.

Natuurlijk zijn er altijd wel een paar professoren die Israel’s beleid ten koste van alles willen witwassen. Maar in internationale politiek is het niet een professor hier of daar die bepaalt wat recht is, maar de Verenigde Naties en het Internationale Hof van Justitie . En dus is Resolutie 242 die Israel sommeert de Westbank (inclusief Oost Jeruzalem) te verlaten nog steeds geldig. Inderdaad, in ruil voor vrede.

Laat Israel dus hardop zeggen dat het bereid is zich op de grenzen van 1967 terug te trekken en je moet eens zien hoe snel de Arabieren bereid zijn die vrede te sluiten. Maar zover komt het natuurlijk niet want Israel wil die vrede niet. Het verkiest dat land te houden.

Visser noemt ook dat Resolutie 242 het heeft over het recht op veilige grenzen. Inderdaad. Maar dat heeft niets te maken met nederzettingen in de Westbank bouwen of Oost Jeruzalem annexeren. Dat gaat over het feit dat Palestijnen die grenzen moeten respekteren. Als maatregel wordt gesproken over ‘gedemilitariseerde zones’, niet dat Israel de grenzen naar believen kan aanpassen of nederzettingen bouwen.

Visser vindt dat Von der Dunk ook niet mocht spreken over ethnische zuiveringen van Palestijnen door Israel, niet in 1947-1948 en niet nu. Ook hier onwijkt Visser de werkelijkheid. Die is dat honderduizenden Palestijnen in 1947 uit het land vluchten dat Israel innam en dat Israel ze niet toeliet terug te keren naar hun eigen huizen. Die waren handig voor de Joden die huizen wilden.

En ontkennen dat sprake was van een bewust beleid van het Israelische leger of onderdelen daarvan om Palestijnse dorpen en steden te ontvolken is net zoiets als de Holocaust ontkennen. We weten allemaal dat die heeft plaatsgevonden, en er zijn talloze getuigen van, dus waar moet je in vredesnaam beginnen met zo’n leugen van ontkenning te ontrafelen. De leugen is te grotesk.

Duizenden en duizenden Palestijnen hebben getuigd van de manier waarop ze uit hun dorpen zijn verdreven. At gunpoint. Op mijn boekenplan staat het boek Bloodbrothers van Elias Chacour die beschrijft hoe hij als kind meemaakt dat ze werden gedwongen uit hun dorp te vluchten. Dit soort verhalen zijn er te over.

Natuurlijk waren er nette Joden in 1947-1948 die droomden van in vrede samenleven. Er waren Joden die hoopten dat de Palestijnen niet zouden vluchten. Maar konden die Palestijnen de Joden wel vertrouwen? Visser is zo handig om Deir Yassin niet te noemen, het Palestijnse dorp waar Zionistische strijders op 9 april 1948 een bloedbad aanrichtten. Dat maakte veel Palestijnen doodsbang voor de Joodse bedoelingen.

Misschien had Von der Dunk ongelijk met de vergelijking tussen de aanslag op het King David Hotel en Hamas. Je moet altijd uitkijken met vergelijkingen, en juist als het over Israel gaat krijg je al gauw het grootste gedonder. Von der Dunk had beter op Deir Yassin kunnen wijzen.

Visser laat verder zien dat het Palestijnse geweld tegen Joden al van de jaren ’20 uit de vorige eeuw dateert, daarin heeft hij helemaal gelijk. Wat wil hij ermee bewijzen? Dat het geweld niks met bezetting of landverdeling te maken heeft? Wat dat 'vroege' geweld tegen Joden duidelijk maakt is dat ook toen Palestijnen zich al verzetten tegen Joodse immigratie. Wie had de Palestijnen gevraagd om een Balfour declaratie? Wie had ze gevraagd of Joden uit Rusland of Engeland zich in hun midden mochten vestigen? Al in een vroeg stadium hadden de Palestijnen door dat ze hun land kwijt raakten aan de Joodse immigranten.

Dat ze al in 1938 een stukje land konden krijgen maar dat niet accepteerden, is vanuit deze achtergrond logisch. Waarom zouden ze akkoord gaan met een Joodse staat in hun midden? Dat was toch ongehoord? Waarom zomaar akkoord gaan met een groot deel van hun land kwijtraken? Als Belgie meent dat het een deel van Nederland moet bezetten zou Nederland toch ook niet akkoord gaan met een verdelingsplan van de bezette gebieden? Te gek voor woorden! Maar het werd de Palestijnen door de strot geduwd in 1947-1949.

Of de Palestijen er in de Westbank en Gazastrook economisch op vooruitgaan is ten diepste volstrekt irrelevant. Dat ze het in de Westbank niet slecht doen met de bloeiende economie van Israel er pal naast is geen wonder. Maar so what? Deed Nederland het onder de Duitse bezetting niet best goed? Wie wordt vertrapt trekt zich daar weinig van aan.

De echte vraag is of de Palestijnen zelfbeschikkingsrecht hebben. Palestijnen hebben recht op een eigen staat binnen veilige grenzen. Zolang Israel de grenzen van de Palestijnen gebieden niet erkent en eerbiedigt en de Palestijnen niet vreedzaam zichzelf mogen besturen zonder Israelische inmenging, hebben ze het volle recht van verzet.