Vanuit Gaza worden al dagenlang aanvallen met raketten op Israel uitgevoerd en de bomaanslag in Jeruzalem zal vast wel uit dezelfde koker komen. Hoewel Gaza een veelheid van extreme groepjes kent, lijkt ontegenzeglijk dat de raketten - van steeds betere makelij - door Hamas zelf worden ingevoerd en afgevuurd. Wat bezielt ze? Ze weten toch dat Israel net als twee jaar geleden voor zware represailles zal zorgen? Een paar ongecoordineerde gedachten waar je misschien zelf wat aanvullingen op hebt.
1. Hamas denkt dat het met deze aanvallen op Israel de zionistische vijand kan verslaan. Nee natuurlijk, dat denkt Hamas niet.
2. Hamas hoopt dat het door deze aanvallen de interne oppositie in Gaza (ook daar waren demonstraties) weer achter zijn beleid kan krijgen. Arabische naties hebben hun interne problemen wel vaker "geexporteerd" door aanvallen op Israel, doorgaans verbaal of soms met wapens. Als Israel aanvalt zal dit bijna zeker gebeuren - dan zit Hamas voorlopig weer stevig in het zadel.
3. Hamas gokt erop dat in het huidige klimaat in de Arabische wereld Israel niets durft te doen? Hamas weet wel beter. Israel zal hard terugslaan als Hamas niet onmiddellijk stopt met aanvallen.
4. Hamas denkt dat het de aandacht van de wereld verliest voor de Palestijnse zaak nu de camera's allemaal op Libie, Jemen, Japan, Bahrein gericht zijn? En dat het een klap(per) nodig heeft om weer in het centrum van de aandacht te komen? Dat zou kunnen. Want alleen internationale aandacht leidt tot pressie op Israel om concessies aan de Palestijnen te doen. maar of dat Hamas wat interesseert? Ik betwijfel het.
5. Hamas heeft betere relaties met Egypte/het leger van Egypte dan ooit tevoren. Het hoopt dat een aanval door Israel nu tot grotere Arabische eenheid tegen Israel zal leiden, misschien onder leiding van Egypte? Dat Arabische landen zich misschien zelfs wel in een kleinschalige militaire ruzie met Israel zouden kunnen mengen? Ik denk niet dat Hamas deze illusie heeft.
6. Hamas denkt dat het Egyptische leger/de Broederschap/het oude regime in Egypte wel eens zou kunnen gebruik maken van grote spanning rond Israel en Gaza om binnensland orde op zaken te stellen en het democratiseringsproces in de ijskast te zetten? Omdat het de broeders in Gaza te hulp moet komen? Zou Hamas zijn 'moederorganisatie' in Egypte willen helpen om het heft in handen te nemen? Niet ondenkbaar. Vanuit de militaire leiding in Egypte gezien zou het veel punten scoren bij het hele volk als het Hamas te hulp zou komen. Door de grens met Gaza open te houden, door ruimhartig wapens te laten smokkelen? Door ferme taal tegen Israel? Zou Egypte dit scenario aandurven? Dit soort denken past wel goed bij de 'oude garde' die in de tijd van president Nasser opgroeide.
7. Vul voor 'Egypte' nu eens Syrie in, de vage bondgenoot van Hamas. Ook Syrie heeft dringend behoefte aan een proxy-war waarmee het volk niet langer tegen Damascus maar tegen Israel opstaat. Durft Syrie dit aan? Het past bij de oude heren die het land leiden en die groot werden met dit soort denken in de tijd van president Hafiz el-Assad.
Kiest u maar. Ik weet het niet. Maar hoe dan ook, de leiders van Hamas zijn sluwe heren die niet voor niets nu aanvallen uitvoeren om zelf aangevallen te worden. Ze denken erdoor te winnen. En dat maakt de situatie zo spannend.
8 opmerkingen:
Er is één punt waarbij ze allemaal op een lijn zitten: de gemeenschappelijke anti-Israel houding. Hamas kán dadelijk oproepen tot gezamenlijk actie jegens Israel, en de mensen zullen meedoen. Dan heb je dat grote Arabische leger....
Ik betwijfel of dat zo loopt. je onderschat de verdeeldheid onder arabieren, ook over dit thema. En EEN groot Arabisch leger? Ik zou mijn adem er niet om inhouden. Niemand begint een echte oorlog, het gaat hooguit om symboolpolitiek denk ik
Ik ga voor optie 2. Ik denk dat een grote groep Hamas met al z'n regeltjes al een tijdje zat is. Op deze manier kunnen ze dan inderdaad weer de aandacht afleiden naar de grote vijand. En helaas zal Israel ook niet te lang wachten met vergelden.
De onschuldige burgers van Gaza betalen dan de rekening. Treurig maar waar...
Hoi Jos fijn dat je ook fff aandacht aan onze "oudste broer" Israel besteed.Ten diepste heeft alle beroering van nu in de arab wereld te maken met het Joodse volk Israel en de wederkomst van hun en onze Messias.
Ik onderschrijf vooral wat je zegt bij punt 7.
Vergeet niet dat hamas en hesbollah nu tot de tanden toe bewapend zijn door iran en syrie met duizenden volwaardige raketten die een veel verder bereik hebben dan hun zelfgemaakte voetzoekers.
Misschien hopen de haatbaarden ook nog dat er een selektief verontwaardigde gek als Sarkozy een no fly zone gaat instellen boven gaza als Israel hard terug slaat en het Vout dreigt af te lopen.
Las je trouwens het mooie komentaar van Hans Jansen over het laffe selektieve overkil optreden van de westerse landen boven Libie?
Hij maakte een vergelijking met China die z'n volksleger inzet om bij ons in Nederland een aktie van de kraakbeweging te beschermen en te ondersteunen.
Vele van de zg vrijheid strijders in Libie noemen Kadaffy nota-bene op tv al een "vuile Jood",kun je nagaan hoe deze verknipte lieden over onze "oudste broer" Israel denken.
Ik heb nog wel een suggestie. Een Nederlandse journalist zei eens dat de Palestijnen meesters zijn in het benadelen van zichzelf. Dat zou, m.m., ook voor Hamas kunnen gelden: Hamas wil niet winnen, Hamas wil martelaren.
KCB, mooie blog heb je. Je schrijft lekker leesbaar.
Ik denk dat je gedachte dat Hamas gewoon martelaren wil te kort door de bocht is.
Ten eerste, de leiders van Hamas willen misschien wel een paar martelaren, maar niet teveel en zeker niet zichzelf.
De echte vraag moet zijn: waarom willen ze martelaren. Heus niet om meer mensen naar het paradijs te juinen. Ze hebben daar politieke doelen mee. En dus moet je de 'normale' regels voor politieke interpretatie toepassen en niet te snel halt houden bij een religieus argument (dat volgens mij ook maar erg beperkt waar is)
Het zal wel een combinatie zijn.
Nog een mogelijkheid is: indirect Ghadaffi helpen door het Arabische conflict met Israel weer in het nieuws te bregen.
Ghadaffi is immers - naar eigen zeggen - "de grootste vriend van de Palestijnen".
Samen met Saddam Hoessein en Osami bin Laden uiteraard.
Jos, bedankt voor je compliment...
Maar als je het niet erg vindt wil ik mijn gewaagde suggestie toch nog wat aanvullen.
Natuurlijk, de Hamasbazen zullen zelf de laatsten zijn om zich met bomgordel onder de Jeruzalemse forenzen te begeven. Dat neemt niet weg dat ze dit soort initiatieven toejuichen en de religieuze onderbouwing (hoe vergezocht en fout die ook is) niet zullen ontkennen. De vraag is inderdaad: waarom?
Wat de Nederlandse journalist (Arie Kuiper) bedoelde, was dat de Palestijnen in het algemeen en de radicalen onder hen in het bijzonder hun keuzen steeds zó maken dat ze daarbij zelf de dupe zijn. Ik ga al een paar decennia mee en kan me dus nog herinneren dat op 'dreigende' verdragen tussen Israël en de Palestijnen doorgaans meteen een aanslag in Israël volgde, zodat de Israëli's er meteen geen zin meer in hadden (en misschien nog belangrijker: de sponsoren de morele argumenten uit handen geslagen werden om Israël onder druk te zetten).
In een gesprekje met een Libanese Palestijn werd me iets duidelijker wat hier achter zou kunnen zetten. Volgens mijn gesprekspartner, die zelf niet in Palestina was geboren maar zich niettemin een vluchteling voelde, kon hij geen genoegen nemen met minder dan het volledig opnieuw in bezit nemen van wat zijn volk rechtens toekwam, het gehele oppervlak van het huidige land Israël. Uit een vorm van solidariteit met zijn ouders en voorouders en met zijn eigen volk weigerde hij te berusten in de situatie. Hij kon weliswaar geen Libanees staatsburger worden, maar hij wilde dat dus ook niet.
Deze Palestijn (en er zullen er ongetwijfeld veel meer zijn) gedragen zich tenminste in onze ogen bijzonder irrationeel, dus als je je afvraagt wat Hamas bezielt moet je volgens mij niet op een rationeel antwoord hopen. Ik vrees dat het antwoord moet zijn dat Hamas strijdt omwille van de strijd, niet in de verwachting daarmee zelf militair te winnen, maar wel in de verwachting daarmee de gehate Joodse Staat te benadelen.
Dat laatste is zoals we allemaal weten vrij aardig gelukt: sinds de jaren '80 is de toeristenindustrie in Israël bijna volkomen ingestort, en het voortdurende gedoe bezorgt (gek genoeg) vooral Israël een slechte naam. Dat de Palestijnen van deze toestand minstens zo erg de dupe zijn kan ze kennelijk niet veel schelen, zolang het hogere doel maar wordt bereikt.
Maar de recente raketbeschietingen en de bomaanslag hebben toch drie andere doelen bereikt: 1) Hamas heeft aangetoond dat Israël ondanks alle veiligheidsmaatregelen niet veilig is, wat bijdraagt aan het eigen prestige; 2) door de timing moet het buitenland nu denken dat zij, de Palestijnen, eigenlijk net als de burgers in Egypte en Lybië strijden voor een rechtvaardige zaak, het afschudden van het juk van een onderdrukkende macht (te weten Israël). Dit is 3) ook van binnenlands belang, omdat het volk van Gaza niet op de gedachte moet komen dat zij zich misschien moet ontdoen van het juk van Hamas!
Hm, misschien zijn die jongens toch zo irrationeel nog niet.
Een reactie posten