Moslimbroederschap scoort slecht aan universiteiten Egypte

Morgen gaat het gebeuren. Het volk is opnieuw opgeroepen tot een ‘miljoenenmars’ naar Tahrir en andere pleinen van het land om de ‘vrijheid te redden’. Veel Egyptenaren van de pro-democratische bewegingen houden hun hart vast vanwege de politieke keuzes van leger en kabinet. Die wijzen niet op een serieuze wens tot politieke hervormingen.

Gaat er inderdaad morgen zoveel mensen demonstreren? Ik heb er een hard hoofd in. Het lijkt of de demonstratiekoort is weggezakt en de meeste Egyptenaren willen nu vooral stabiliteit. Zie wat er bij verkiezingen voor de studentenraden aan de universiteiten is gebeurd. Dezer dagen werden op de universiteiten verkiezingen gehouden voor de studentenvakbonden. Dat gebeurt voor het eerst vrij en ongehinderd. Je zou denken, dat wordt feest! Welnee.

Eigenaardig is dat de opkomst lager was dan voorheen, en dat veel van de oude gezichten – die voor het vroegere regime acceptabel waren – zomaar weer zijn herkozen, in elk geval bij Cairo University en Ain Shams University. Dat zijn instituten met honderduizenden studenten. In voorgaande jaren werd door de veiligheidsdienst doorgaans besloten welke kandidaten mochten winnen, en dat werd dan ook zo geregeld. Nu zijn diezelfde lui eerlijk en vrij gekozen. Dat moet hoop geven aan de oude corrupte Nationale Demokratische Partij voor de komende parlementsverkiezingen van september.

Dit jaar deed een oppositiecoalitie mee van onafhankelijken, moslimbroederschap en linkse groepen. Die haalden samen slechts 30% van de stemmen. Opvallend is dat door de lage opkomst (onder de 50%) een run-off nodig was tussen de twee hoogst geeindigde kandidaten in bijna alle faculteiten. Hoewel ik geen enkel bewijs heb voor mijn stelling, vermoed ik dat dit vaak zorgde voor een runoff tussen oppositie en de kandidaat die het oude regime representeerde. En dan kozen de meeste studenten dus voor "stabiliteit". Dat was in elk geval het commentaat van een van de studenten. “Net als in heel Egypte wilde een deel van ons verandering en vrijheid en we zijn bereid daarvoor te vechten, maar anderen willen niks anders dan wat ze ‘stabiliteit’ noemen.”

Even rekenen. Als minder dan 50% van de studenten stemde, en 30% stemde op een oppositiekandidaat, dan is zelfs het deel van de studenten dat moeite wil doen voor vernieuwing, maar 15%. Dat klinkt niet alsof de beweging naar democratie in Egypte in stijgende lijn zit. Wat me trouwens deugd doet is dat zelfs de kandidaten van de Moslim Broederschap blijkbaar weinig stemmen wisten te werven. De universiteiten waren voorheen nog bolwerken van Islamisme – en het lijkt of je mag concluderen dat dit totaal verleden tijd is.