Dit stuk verscheen vanmiddag op de site van de wereldomroep.
------------------------------------
Jos Strengholt woont al 20 jaar in Egypte. Oud-journalist Strengholt is in Caïro priester bij de Anglicaanse kerk. 'Hier weg? Een goede herder laat zijn kudde niet in de steek.'
Afgelopen nacht sliep Jos Strengholt (51) naar eigen zeggen als een roos. 'Het klinkt eigenaardig maar ik heb me in lange tijd niet zo veilig gevoeld. Ik keek naar buiten en zag dat de burgerwacht inderdaad op straat stond en toen kon ik rustig naar bed.'
Wassenaar
Strengholt woont samen met zijn vrouw en hun 17-jarige dochter in een buitenwijk van Caïro. Hun oudste twee kinderen studeren in Nederland. Een soort Wassenaar, zo duidt hij zijn buurt. Zijn straat grenst aan een armere wijk.'Het maakt deze dagen weinig uit waar je woont. Een vriend van mij in een duurdere wijk, heeft juist veel meer last van de chaos dan ik.'
Sinds de onrust staan ’s nachts op alle hoeken van zijn straat burgerwachten. Die kwamen er op last van het leger maar ook gewoon omdat de bevolking het zelf veiliger vond.
'Uit alle flatjes en straten zijn mannen gekomen, bewapend met messen en knuppels. Op sommige plaatsen hebben ze zelfs hele schema’s gemaakt, met 4 uur op en 4 uur af. Elke avond stoken ze een vuurtje waar ze omheen gaan staan. Af en toe roepen ze naar de volgende straathoek, waar ook weer burgerwachten staan, of de boel daar nog veilig is.’
Buitenlander
Zelf hoeft Strengholt niet ’s nachts de straat op. De Egyptenaren vinden hem te oud voor dit werk. Maar belangrijker nog, hij is een buitenlander en die moeten worden beschermd. 'Ook al woon ik hier 20 jaar, ik blijf hier altijd een buitenlander. Af en toe roepen jochies op straat uit aardigheid 'meneer, welkom in Egypte', en dan denk ik, ja jongens ik ben hier al langer dan jullie.'
Overdag zijn de burgerwachten niet nodig, zegt Strengholt, want dan is het stil op straat. 'Ik blijf veel binnen, met mijn vrouw en dochter. Toevallig hebben we ook nog twee gasten, Nederlandse meisjes van 18 die hier op bezoek zijn, en samen hangen we wat rond.'
Weg uit Egypte
Af en toe komt er iemand langs om afscheid te nemen. Gisteren nog kwam een Amerikaanse vriend op bezoek om te vertellen dat hij toch maar naar huis gaat. Ook veel Nederlanders vertrekken, zegt Strengholt.
'Ik vermoed dat dit komt omdat de scholen dicht zijn. Alle buitenlandse leraren zijn door hun werkgevers gesommeerd Egypte te verlaten. Tsja, als er toch geen school is en de spanningen lopen hier op, dan kunnen ze net zo goed naar huis met hun kinderen.'
Nederlandse ambassade
Zelf is hij absoluut niet van plan om naar Nederland te gaan. De Nederlandse ambassade heeft hem wel gebeld met de mededeling dat ze hem 'in overweging wilden geven om te vertrekken'. 'Het was bijna komisch zoals ze dat verwoordden. Ik denk dat ze het gevoel hebben dat ze ons toch iets moeten zeggen. Dus doen ze het maar heel vaag.'
Maar ook dat telefoontje kan hem niet over de streep trekken om zijn koffers te pakken. 'In mijn kerk komen Egyptenaren en buitenlanders. Als zij in de penarie zitten, wil ik niet weg. Een Egyptenaar die langskwam, zei me dat hij dat mijn aanwezigheid bijzonder wordt gewaardeerd. Het klinkt misschien een beetje raar om dat nu te zeggen, maar het geeft me ook krediet als dit straks allemaal weer voorbij is.'
Zijn vrouw vertrekt wel zaterdag naar Nederland, maar die reis had ze al maanden geleden gepland. Zijn dochter, zegt hij, hoeft ook niet meteen weg. Waarmee hij maar wil zeggen dat het echt niet zo gevaarlijk is in Caïro als men denkt.
Dichte winkels
Toch ziet zijn leven er deze dagen wel wat anders uit. De winkels zijn bijvoorbeeld dicht omdat ze door hun voorraad heen zijn. Gelukkig kon Strengholt nog even flink kunnen inslaan zodat ze de komende twee weken geen knagend gevoel van honger zullen hebben. .....
(lees hier verder)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten