Werk niet met een verborgen agenda. We moeten bereid zijn mensen lief te hebben zoals ze zijn, niet in de hoop dat ze uiteindelijk christen zullen worden. Natuurlijk, als we van hen houden, dan willen we het beste voor hen, en dus verlangen we ernaar dat ze zelf een relatie met God zullen hebben; maar als we niet net zoveel van hen blijven houden, zelfs als ze die stap nooit zetten, dan is onze liefde voorwaardelijk en onvoldoende.
Stel dat we onze buurman helpen met zijn tuin ‘omdat daar een goed getuigenis van uitgaat’. Dat is echt niet goed genoeg. We moeten het doen omdat we dat willen, omdat we om hem geven, en dit is op een praktische manier om iemand geven (en dan is het een goed getuigenis). De buurman is verrast, en hij vraagt zichzelf af waarom je dit doet. Als het is omdat je het wilt doen, dan maakt dat misschien indruk op hem.
Maar als je hem de volgende dag uitnodigt om mee te gaan naar de kerk, dan trekt hij de conclusie dat de tuin een voorwendsel was om achter zijn verdedigingslinie te komen; om het hem moeilijker te maken om nee te zeggen als je hem uitnodigt om mee te gaan naar de kerk, omdat hij zich tegenover jou verplicht voelt. Zijn oorspronkelijke blijdschap dat je zo onzelfzuchtig was verandert in afkeer. Wat een teleurstelling – hij dacht echt even dat je echt om hem gaf, of vriendelijk wilde zijn. Het is duidelijk dat hij zich vergist heeft.
www.keltischegebeden.nl
1 opmerking:
Zou mooi zijn als alle fijne zendelaren die Cairo bevolken dit ter harte nemen.
Een reactie posten