Egypte verliest oppositieleider. Chantage?

Saad el-din Ibrahim heeft vriend en vijand verbaasd door een petitie te tekenen waarin hij instemt met de kandidatuur van Gamal Moebarak, zoon van de huidige president van Egypte, voor de presidentsverkiezingen in 2011. Ibrahim sprak zich in 2000 nog ferm uit tegen het idee van een soort erfelijk presidentschap in Egypte, en hij heeft maanden gevangen gezeten vanwege vermeende fraude en het schaden van het imago van Egypte.

Heel vreemd. Een paar weken geleden durfde Ibrahim naar Egypte te komen, hoewel hij de kans liep opgepakt te worden. De verwachting – in elk geval de mijne – was dat hij tijdens zijn bezoek oppositieleider Mohammed al-Baradei zou steunen. Maar dat is niet gebeurd – hij steunt juist de zoon van Moebarak, de man die het ondemocratische regime van Egypte zo graag als nieuwe president ziet.

Vandaag vloog Ibrahim terug naar de USA, en vlak voor zijn vertrek zei hij dat het feit hij dat voor Gamal’s kandidatuur tekende, niet betekent dat hij nu achter Gamal staat, maar dat hij het diens democratisch recht vindt om mee te doen aan de verkiezingen. Niemand gelooft dat.

Magdy el-Kurdi, de coordinator van een campagne voor Gamal, noemt de steun van Ibrahim ‘een positieve verandering’ in diens visie op Gamal. Hassan Nafaa, coordinator van de campagne voor el-Baradaei, veroordeelde Ibrahim. ‘Hij is gek geworden of hij heeft een deal met het regime gesloten’, is zijn oordeel. ‘Jammer voor Ibrahim, niemand zal hem meer serieus nemen.’

Ik ben het met dit oordeel van el-Kurdi eens. Saad el-Din Ibrahim, tien jaar geleden nog de leveling van de oppositie, heeft zich geheel ongeloofwaardig gemaakt. Het lijkt bijna onvermijdelijk om te constateren dat de Egyptische overheid hem op de een of andere manier in de tang heeft. Is zijn familie in Egypte bedreigd? Zijn levenswerk, het Ibn Khaldun centrum? Het heeft er alles van.