Moslims geven minder dan wij voor Pakistan

Hebben de gloedvolle toespraken van moslims tijdens de Ramadan over hun wereldwijde religieuze eenheid Elsevier beinvloed? Of wil Elsevier juist bewijzen wat een lege mooipraterij dit is? Op de website van Elsevier staat een artikel van Robin van der Kloor die met duidelijke cijfers aantoont dat het westen veel guller is voor Pakistan met zijn watersnoodellende dan moslimlanden. In het artikel worden daarover geen conclusies getrokken of morele oordelen geveld, maar de achtergrond van het artikel lijkt me helder: die moslimlanden zouden meer voor Pakistan moeten doen.

Als we vinden dat de moslimlanden meer zouden moeten doen, bedoelen we lijkt me dat die moslims hun eigen broeders beter zouden moeten helpen. Als we die premisse accepteren, zeggen we dat onze noodhulp te maken heeft met de religieuze achtergrond van de mensen die we helpen? Nooit geweten dat dit een criterium moet zijn.

Een vooronderstelling hierbij lijkt me ook dat als landen moslimlanden zijn, ze automatisch affiniteit hebben met andere moslimlanden. Zoiets als dat we in Nederland automatisch meer geven om Ivoorkust dan om Marokko. Maar die affiniteit is er dus helemaal niet in de moslimwereld. In het artikel wordt bijvoorbeeld gezegd dat Iran maar 600,000 euro heeft gegeven. Ja weinig, dat is waar. Maar weet de argeloze schrijver dat Pakistan een bikkelhard beleid tegen Sjiieten voert? Er bestaat geen eenheid van Islamitische landen.

Ik heb veel ervaring in de Arabische wereld met de 'eenheid'. Een erg duidelijk voorbeeld van het gebrek eraan, is de onderlinge handel. Die is marginaal. Een ander voorbeeld is hoe Arabieren, om naar een buurland te reizen, doorgaans met veel moeite een visum moeten krijgen. Als Nederlander kan ik veel makkelijker tussen de Arabische landen reizen dan Arabieren zelf. Natuurlijk zorgen moslimlanden niet voor elkaar. Daarvoor maken ze veel te veel ruzie.