Vandaag is de feestdag van de heilige Dominicus. Dominicus (1170-1221) was een Spanjaard; zijn naam is eigenlijk Domingo. Deze broeder is een formidabel voorbeeld voor ons, ook anno 2010. Hij komt wel wat emerging over, trouwens. Hij studeerde zes jaar lang de schone kunsten en deed vier jaar theologie. Hij was daar juist mee klaar in 1191 toen een verschrikkelijke hongersnood Spanje teisterde. Dominicus verkocht zijn kleding, zijn meubels, zelfs zijn kostbare boeken, om de nood te lenigen. Zijn vrienden meenden dat hij gestoord was dat hij zelfs zijn boeken wegdeed. Hij zou gezegd hebben: “Kan ik deze dode stukken huid bestuderen terwijl mensen doodgaan van de honger?” Toen hij ongeveer 25 jaar was, ging hij in Spanje een klooster in die de regel van St Augustinus volgde.
Dominicus was van mening dat een hervorming in de kerk nodig was om de nood van de tijd te lenigen. Hij wilde de toewijding en de systematische studie van de oudere kloosters beschikbaar maken voor de snel groeiende steden Europa, met meer organisatorische flexibiliteit.
In 1204 kwam Dominicus in Zuid Frankrijk in aanraking kwam met de sekte van de Katharen. Paus Innocentius III organiseerde ‘kruistochten’ tegen deze ketters, maar Dominicus koos voor een andere aanpak: hij wilde met een voorbeeldig leven en met zuivere prediking deze ketters in de schoot van de kerk terugbrengen. In 1215 vestigde hij zich hierom met zes volgelingen in Toulouse. De groep accepteerde de monastieke regel van gebed en boete; van bisschop Foulques kregen ze toestemming om in de regio te preken; daarin waren ze enorm succesvol. Zo ontstond bij Dominicus het idee om een nieuwe kloosterbeweging te beginnen. Paus Honorius III gaf daarvoor toestemming; zo ontstond de Ordo Praedicatorum (Orde van de Predikers, O.P.).
In 1218 besloot Dominicus dat Bologna het ideale centrum van waaruit hij zijn orde wilde leiden. Op 6 augustus 1221 overleed hij, op 51-jarige leeftijd. Zijn vroege dood was ongetwijfeld gevolg van zijn rigide levensstijl. Hij at geen vlees (erg slecht!), vastte regelmatig, hij koos altijd de slechtste behuizing, de goedkoopste kleding, en sliep nooit op een bed. Zodra hij een stad binnenkwam liep hij zonder schoenen, ook als het regende of sneeuwde. Hij arriveerde in augustus 1221 uitgeput en koortsig terug van een reis in Bologna. Ook toen hij stervensziek was, weigerde hij op bed te gaan liggen. Zijn laatste dagen hield hij zijn volgelingen voor dat ze moesten doorgaan met barmhartigheid, nederigheid en armoede.
Vanwege zijn voorbeeld is Dominicus heilig verklaard; hadden wij vandaag meer van zulke heiligen! Christenen die bewust in onze steden gaan wonen, en daar misschien wel woongroepen vormen die, net als Dominicus, het evangelie onversneden preken, maar die zich evengoed bekommeren om de velen die hulp behoeven. Met als doel om mensen bij te staan en ze bij Christus en in diens Kerk terug te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten