Omkoperij in het onderwijs in Egypte

Hier een stukje uit een hoofdstuk over onderwijs in Egypte - uit het boekje dat ik aan het schrijven ben:

Mike, een Amerikaanse vriend van me, is geschiedenisprofessor aan de American University of Cairo (AUC). Hij kan de smeuïgste verhalen opdissen over zijn elitaire leerlingen en hun ouders. Wie in Egypte veel bezit, is niet gewend ‘nee’ te horen, en dat is voor scholen en universiteiten erg lastig. ‘Meneer, als u mijn zoon laat slagen, krijgt u van mij...’ De professors aan AUC verdienen genoeg en bezitten een gezonde dosis moraal om hieraan niet mee te doen. Dat ouders het toch proberen is geen wonder; in het onderwijs in Egypte is omkoperij schering en inslag.

De meest gebruikelijke vorm van omkoperij, is die van de ‘verplichte’ bijles. Een docent op de lagere school die 70 kinderen voor zich heeft, kan tijdens de les natuurlijk weinig uitrichten. Dus worden de kinderen uitgenodigd voor bijlessen in kleinere groepen, bijvoorbeeld bij de leraar thuis. Het staatsloon van de leraar is niet meer dan 85 euro per maand, maar dankzij deze bijlessen verveelvoudigd bijna elke leraar zijn besteedbaar inkomen. En waag het als ouders niet om dit soort bijles niet te nemen voor je kind, want de kans dat het dan slaagt neemt aanzienlijk af.

Elk schooljaar eindigt in alle klassen met examens; de meeste leraren doen er alles aan om de kindertjes die bijles hebben gehad goede cijfers te geven. Zo kan een leraar tussen de kinderen doorwandelen en correcte antwoorden influisteren. Wat veel praktischer is, als de ouders allemaal mee willen betalen, is om de correcte antwoorden gewoon op het bord te zetten. Een onderwijzer moet wat om zijn kinderen te helpen?