Hij was 16 jaar oud en zat met een bak pinda’s voor de TV. Eigenlijk keek hij nooit naar de EO, daar had hij niks mee. We schrijven het jaar 1975 – toen de EO op prime-time nog Billy Graham films uitzond. Er was waarschijnlijk niks beters op TV, dus, nou ja, dan maar een film op de EO.Voor het begin van de film had hij, weliswaar gereformeerd synodaal, geen enkele interesse in of neiging tot christelijk zijn. Hij had er geen boodschap aan. Na de film wist hij : dit is voor mij, dit wil ik ook! De volgende dag stapte hij op school naar een paar aardige klasgenoten en vroeg: mag ik met jullie mee naar Youth for Christ? Ze keken hem aan of ze het in Keulen hoorden donderen.
Toen ik 13 was overleed mijn vader, Daniel Martinus Strengholt, na een lange strijd tegen kanker. Jongetjes van 13 moeten geen vader verliezen. De verschrikking van de eenzaamheid daarna was groot. En ook het gevoel: ik kan nooit meer praten met hem, nooit meer mijn kleinejongetjes boosheden en opstandigheid goedmaken. Mijn vader was weg. Voorgoed. Dat zorgde voor veel, veel treurige avonden, alleen op mijn kussen. Geen vader die voor me zorgt als ik hem nodig heb... Had ik maar meer met hem gepraat. Was ik maar liever voor hem geweest... En dan die steeds maar terugkerende 'waarom' vraag. Wellicht om mijn hoofd met andere dingen dan dit soort ellende te vullen, besteedde ik veel tijd aan sport. Ik volleybalde bij Olympia (nu Sovoco) in Soest, en kon dat
leuk. Ik speelde in het eerste team (3de divisie) met mijn club – dus tweemaal trainen en eenmaal spelen per week, met allemaal oudere kerels. Ik zat in het schoolteam van het Corderius College in Amersfoort, dus wekelijks trainen en soms ook wedstrijden en toernooien. En ik speelde in het jeugdteam van het district Eemland. He! We werden vierde van Nederland! Maar inussen, die eenzaamheid. Het missen van mijn vader... Schuldgevoelens...De EO-film Time to Run ging over een jongen die een beroerde relatie met zijn vader had; dat kwam weer goed Iin dit geval binnen 70 minuten) toen hij God als zijn Vader leerde kennen. Lekker romantisch en een typische christelijke film voor die tijd. Maar het was precies wat ik nodig had. Het ging over vergeving, de relatie met je vader, en over een Hemelse Vader! En de jongen in de film die christen werd, kreeg er een hele groep vrienden bij die allemaal mooi konden zingen en gitaar spelen. :-)
Dat wilde ik! God als Vader leren kennen. Een Vader die voor me zorgt. Vergeving voor van alles en nog wat – inclusief wat ik zelf met mijn aardse vader zelf nooit meer goed kon maken.
Die avond begon ik in mijn tot dusver ongeopende bijbel te lezen, alleen op mijn
kamer. De volgende dag stapte ik naar die YFC-meisjes uit mijn klas. Een van hen was Lies Heringa. (Lies? Waar ben je? Onvindbaar op internet met die achternaam...) Ik weet nog waar ik stond toen ik vroeg of ik met ze meekon! Ik ging mee, en het was precies wat ik nodig had. (al was het zingen en het gitaarspel beslist minder gepolijst dan in de film) Op de 'waarom-vraag' kreeg ik nooit antwoord. De vraag was plots niet boeiend meer, toen ik me veilig in God's Vaderarmen wist. Sindsdien nooit een dag spijt gehad. Hoe zou ik mijn Heer kunnen loslaten, die me 35 jaar lang nooit minder gaf dan hij beloofde?
21 opmerkingen:
Hoi Jos aangrijpend/mooi verhaal.
ik ben best benieuwd te weten wat het geloof betekende voor je vader.
En zou de eo van nu je ook "de weg gewezen kunnen hebben?"
Ik kan wel janken man. Op je 13de je vader dood. Ik was 25, maar het gevoel dat je beschrijft is bij een klein jochie van 25 precies hetzelfde. Al zijn de radicale keuzes vervolgens precies omgekeerd.
PS
Je lijkt wel een wijf man met dat lange haar. Ik dank Maria dat ik op een school en in een decennium zat waar dat niet mocht.
Willem - je keuzes waren omgekeerd. Heeft het je goed geholpen?
Ik heb op mijn vragen geen antwoorden - waarom ellende in mijn leven? Maar temidden van de chaos van het bestaan is het prachtig om een centraal ijkpunt te hebbenb. Iemand die niet alles uitlegt, maar je wel altijd vasthoudt. OOk over de dood heen.
Ga nou weer eens met je vrouw naar een communie, en kijk Hem dan weer eens aan. een hernieuwde kennismaking zeg maar. Het zal vast bevallen.
Als ik met mijn vrouw naar een communie wil zal ik haar met geweld moeten dwingen;-)
Lees regelmatig uw website met plezier, veel informatie: hoe te leven in Egypte,veel kerknieuws van allerlei gezindten, bemoedigende teksten, kritisch - Israël, en dan nog het politieke nieuws in Nederland bijhouden.
En nu zo'n mooi getuigenis.
Bedankt!
Wil helemaal niet anoniem zijn, zit gewoon te klungelen.
dank je Willemijn. Blij dat er iemand is die er wat leuks in ziet!
Indringend verhaal Jos. Ik kende het al een een beetje.
Een goede vriend van mij was 10 jaar, toen z'n vader tegen een boom aanreed; hij worstelde er jaren mee, maar het heeft hem op de een of andere manier ook sterk gemaakt.
Mijn vader leeft nog steeds en ja, dat is beter zo, ook al is de relatie niet altijd top.
Een kennis van mij verloor zijn zus en daarom wil hij, denk ik, zelf geen kinderen.
Mooi dat je geloof zo'n werking heeft. Ook dat is niet bij iedereen zo. En toch lijk je een beetje op C.S. Lewis denk ik wel eens, maar of meer introspectie beter voor je is? Misschien?
persoonlijke vraag? Moest jij ook een beetje vader zijn voor je jongere broer en zussen?
Ha die Jos, Anneloes attendeerde me even hierop en echt niet alleen weer een mooi geschreven verhaal, maar echt uit het hart... Daarnaast laat het ook wel iets zien van de reden waarom jouw leven hierna met media vervlochten is geraakt! Belangrijk voor ons allemaal om steeds weer in God's Vaderarmen te blijven. Wie weet tot binnenkort... Remco
Zenkes Rimkoe!
Hoi Paultje Miller,nee Jos geeft geen antwoord op persoonlijke vragen die z'n getuigenis verhaal oproepen,mijn vragen laat hij ook onbeantwoord.
Misschien helpt het te zeggen dat ik z'n haardracht van nu leuker vind?
Hehe daar zat ik op te wachten. Dank je Gert...
Mijn vader was een bijzonder gelovige christen. En nu nog veel meer trouwens.
De EO nu? Geen idee. Ik neem zomaar aan dat ze weat dit betreft niet veranderd zijn. Maar daar ging dit niet over hierboven.
En je kreeg elders op deze vraag ook al antwoord van Ronald die je haarfijn uit de doeken deed dat de EO niet alles mag uitzenden wat het wil. Ik ken genoeg lui binnen de EO om veel vertrouwen te hebben dat ze nog steeds het evangelie willen verkondigen.
@gert
Ach, mijn vraag was ook een onmogelijke natuurlijk en mede ingegeven door dat boek van C.S. Lewis: Surprised by Joy, dat ik net aan het lezen ben.
Enneh, noem me ff geen Paultje a.u.b., anders ga ik subiet weer over op John, maar ja, die naam is hier zo besmet, dat ik daar liever van af zie :-)
Hoe gaat-tie kerel. Ik ben vanochtend wezen fietsen op het platteland. Die bergen durf ik niet aan. Fiets jij nog steeds in de Franse Alpen? Heb er net foto's van gezien. Mooi gebied, maar niet zo prachtig groen als de heuvels in de Duitse vulkaan-eifel.
Hoi John,leuk fff wat van je te horen.Was je ook op een racefiets?
Ik moest van erremoe(zeeuws)eerst twee weken in m'n uppie van west naar oost door de pyreneen,(het vrouwtje wilde niet mee)heb de col d'erroymendi,du somport,d'aubisque,du soulor,piau-engaly,de puymorens en de col port d'envalira naar andorra gereden.Loei zwaar allemaal,tot het gaatje gegaan.Toen het vrouwtje in Nice opgepikt van vliegveld en samen van de provence genoten en toen nog een dochter in de alpen bezocht.
Was jij in de eifel,is zeker ook mooi,was daar als 16jarig ventje wel eens Monchau of zoiets.
Wie reed er dan in je Van? Of had je die als aanhanger mee? (vandaar loeizwaar???)
Hoi John,in m'n Van reed ik naar een bepaalde plaats,vandaar uit reed ik met m'n fiets een bepaalde col.Dat gedaan hebbende reed ik met m'n Van naar een volgende plaats voor de volgende fiets rit enz.neem eens de moeite om op internet de cols en de natuur te bekijken er staat veel info op bepaalde site's.
Goed trainen dan gaan we volgend jaar DV samen.Ok?
Willem3 zal wel niet durven....die heet volgens mij Willem de Zwijger,zegt namelijk niks terug.
Nee, ik ga echt geen cols rijden. Zelfmoord in mijn geval. Maar ik overweeg een heuse Pelgrimstocht. Lijkt dat je wat? Hoewel, blarenleed is ook geen zegen.
Serieus?Ik bezocht een aantal xxxx santiago de compostella.
Een voettocht vanuit Holland zou ik nog wel eens willen doen.
Kunnen we niet op een andere plek verder discussieren? Als dat zo doorgaat opent de baas vast weer die ouwe website. Je weet maar nooit, op een zwak moment, of om van ons af te zijn...:-)
Nou ja, zonder dolle, ik zat er toch al aan te denken om een gristelijke wandelvereniging op te richten; iets van World Outreach. Als het maar lekker sektarisch is, ha, ha, ha.
Mail me even, dan zoek ik een plekkie op internet om een wandeltochtje in elkar te draaien voor komend voorjaar. Maar ik hou het voorlopig op NL of Benelux en niet te intensief. Zes man of zo?
waarom ga je niet op Twitter. dat is makkelijker en leuer dan hier leuteren.
Leuker bedoel ik. Twitter is een goeie start. Bloggen doe ik voorlopig toch niet meer. Al mijn lezers zijn vertrokken naar schoner oorden.
Hoi Paul,ik spreek dan liever ergens af om je onder het genot van een drankje/hapje face to face te ontmoeten om eens bij te kletsen.
twitteren begin ik eg niet an,ik heb al diepe spijt dat ik ooit een laptob heb aangeschaft.
WWW staat trouwens voor 666(hebr.getalswaarde)dus je weet wel waar het uiteindelijk toe gaat leiden.Niet meer kunnen kopen en verkopen óf een nummer tatoe op je voorhoofd enz.
Nee ik heb er ook geen behoefte aan,wat weer alles zegt over mijn persoontje,ik ben gelukkig geen narcist,gelet op wat het elsevier artikel zegt.
http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Wetenschap/275514/Narcistische-mensen-actiever-op-sociale-netwerksites.htm
Een reactie posten