Ds. P. de Vries over wat hij het belang van Drie-eenheid acht

Onlangs zag ik in het Reformatorisch Dagblad een opinieartikel van Ds. Dr. P. de Vries, Hersteld Hervormd predikant te Waarder en docent Bijbelse theologie aan het Hersteld Hervormd Seminarie. Hij keerde zich tegen deelname aan de Nationale Synode omdat de visie op Drie-eenheid niet duidelijk is in het ‘credo’ dat de organisatoren van die Synode hebben opgesteld. In het RD ging hij er verder niet op in wat hij het belang acht van de (leer van de) Drie-eenheid. Aardig dat hij dit voor ons uit de doeken doet, hierbij:

Jos vroeg mij in een paar honderd woorden weer te geven wat het voor mij betekent God als de Drie-enige God te kennen, te verheerlijken en te aanbidden. Met Guido de Brès, de opstel­ler van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, belijd ik dat wij weten geloven dat de leven­de God de Drie-enige God, allereerst omdat Hij Zichzelf zo in de Bijbel, Zijn Woord, heeft geopen­baard, maar ook omdat ik de werkingen van elk van de drie Goddelijke Personen: Vader, Zoon en Heilige Geest in mijn hart en leven mag ervaren en gevoelen.

De Drie-eenheid is niet een theoretische zaak. Elke ware christen weet dat God niet anders kan zijn dan de Drie-enige God. Ook ik heb mogen leren dat ik een Middelaar nodig heb om tot God te naderen. Een Middelaar Die mij redt van de eeuwige toorn van God die ik heb verdiend. Er is maar Een Die dat kan en ook echte gedaan heeft: Jezus Christus: God Die mens werd. Die Mij heeft lief­gehad en Zich voor mij heeft overgegeven. Die nu voor mij bidt aan de rechterhand van de Vader. Ik zou God nooit als Vader hebben leren kennen buiten Zijn Zoon Jezus Christus. Omdat God de Vader ook in mijn hart het licht van Gods genade in Christus deed opgaan, mag ik de levende God voor wie geen enkel mens vanuit zichzelf zonder vrees en ontzetting kan verschijnen, als Vader aanspreken en zo Hem vertrouwen en Zijn zorg ervaren ook waar ik Zijn wegen niet be­grijp.

Dat ik tot de Vader heb leren naderen door Zijn Zoon Jezus Christus is in geen enkel opzicht een prestatie van mijzelf. Ik kan het alleen maar toeschrijven aan de Heilige Geest Die Heere is en levend maakt. Die Geest schenkt mij keer op keer de innerlijke zekerheid dat ik Christus toebehoor en een kind ben van de hemelse Vader. De Heilige Geest heeft mijn hart ver­nieuwd zodat ik er mijn diepste vreugde in vind God te dienen.

Tege­lijkertijd ben ik bedroefd dat ik Hem nog niet dien zoals het moet en zoals ik het wil. Daarom verlang ik naar de wederkomst van Christus en het neerdalen van het nieuwe Jeruzalem uit de hemel. Het geeft bij een bijzondere vreugde dat dit mij geloof met al de heiligen van de oude en de nieuwe bedeling. Dode orthodoxie is daarom voor mij uiteindelijk een tegenspraak in zich­zelf. Immers wie werkelijk orthodox is, brengt de rechte lof aan God. Hij gelooft met het hart, betuigt met de mond en onderstreept met zijn levenswandel: Drie-enige God U zij alle eer. Met John Newton, vooral bekend door zijn lied Amazing Grace wil ik daarom besluiten met de volgende woorden als zegenwens en zegenbede voor iedereen die dit leest:

May the grace of Christ, our Saviour,
And the Father’s boundless love,
With the Holy Spirit’s favour,
Rest upon us from above.
Thus may we abide in union
With each other and the Lord;
And possess, in sweet communion,
Joys which earth cannot afford.

Dr. P. de Vries, Waarder,