Die bevrijdende Adventsverwachting

Deze zondag begint de Adventstijd – de periode in het kerkelijk jaar waarin christenen stilstaan bij hoe Israel naar zijn Messias verlangde; en waarin we ook stilstaan bij onze verwachting van de terugkomst van die Messias, Jezus Christus. Deze zondag staat in onze kerkdienst Jesaja 2:1-5 centraal:

1 Dit zijn de woorden van Jesaja, de zoon van Amos; het visioen dat hij zag over Juda en Jeruzalem. 2 Eens zal de dag komen dat de berg met de tempel van de HEER rotsvast zal staan, verheven boven de heuvels, hoger dan alle bergen. Alle volken zullen daar samenstromen, 3 machtige naties zullen zeggen: ‘Laten we optrekken naar de berg van de HEER, naar de tempel van Jakobs God. Hij zal ons onderrichten, ons de weg wijzen, en wij zullen zijn paden bewandelen.’ Vanaf de Sion klinkt zijn onderricht, vanuit Jeruzalem spreekt de HEER. 4 Hij zal rechtspreken tussen de volken, over machtige naties een oordeel vellen. Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk, geen mens zal meer weten wat oorlog is. 5 Nakomelingen van Jakob, kom mee, laten wij leven in het licht van de HEER.

Wat een heerlijke hoop, dat er een dag komt waarop er geen oorlog meer is. Waarop alle wapens worden veranderd in werktuigen tot welzijn van de mensen. Waarop alle volken hun heil zullen zoeken bij God en diens Woord.

Wat moet het dodelijk hopeloos zijn om te denken dat de wereld altijd zo doorgaat als die nu is. Een bestaan dat niet uitmondt in iets beters, lijkt me buitengewoon deprimerend. Dat is werkelijk doelloos. En als er geen doel is, dan is het gedaan met de moraal, vrees ik. Nihilisme loopt uit op de grootste ellende.

Maar ook het idee dat de wereld alleen anders wordt, als we dat met onze eigen handen doen, is vreselijk. Dan is er wel een doel – een betere wereld – maar ook dan vrees ik voor de arme mens. Wie niet meedoet aan het Grote Doel staat de verbetering van de wereld in de weg. Zulke mensen, daar hoef je toch geen rekening mee te houden? Die kan je beter wegmaken. Zie waartoe dit heeft geleidt de afgelopen eeuwen.

Christenen zien uit naar een toekomst waarin God zelf gaat ingrijpen. Jezus Christus, die de wereld schiep, en die ons door het leven draagt, staat ook aan het eind op ons te wachten. Wie zo’n verwachting heeft, wil ook vandaag al leven in het licht van die heerlijke toekomst. Vandaar dat Jesaja zijn volk oproept:

Nakomelingen van Jakob, kom mee, laten wij leven in het licht van de HEER.

De adventsverwachting zorgt dus als het goed is niet voor luie christenen, of voor mensen die berusten in alle ellende van vandaag. Wetend dat alleen God alles nieuw kan maken, en levend bij diens Woord, zijn ze vandaag al aanwezig als vredestichters. Wie die toekomstdroom heeft, kan niet anders dan nu al in die ‘droom’ leven.