De oude kerk ziet in St Monica, de moeder van St Augustinus, de patroonheilige voor moeders en weduwen. Dat is ze vanwege haar voorbeeld als gelovige en geduldige christelijke vrouw.
Monica, geboren rond 332 na Chr in Tagaste (Noord Afrika) in een christelijk gezin, trouwde een nogal gewelddadige heidense man; maar haar geduld en toewijding aan hem werden beloond; hij liet zich tenslotte dopen. Op even voorbeeldige manier oefende ze biddend haar geduld in de hoop dat haar zoon zich zou laten dopen. Dat gebeurde, na haar dood, in Ostia (dichtbij Rome) in 387.
Vanaf de tiende eeuw komt de verering op van St Monica als voorbeeld van geduld. In afbeeldingen zien we haar vaak in het habijt van de Zusters Augustinessen, met vaak een bijbel en een crucifix in haar hand.
Wie dus ongeduldig zit te wachten tot er weer kan worden gevlogen, neem dan St Monica tot voorbeeld - zeg ik tegen mezelf... Dat haar man en zoon christen werden was heel wat belangrijker dan of we vandaag of morgen vliegen, en ze moest er tientallen jaren op wachten bovendien. Wat is voor ons echt belangrijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten