John Stott heeft onlangs zijn 51ste boek het licht doen zien. Zijn uitgever noemt het ‘zijn afscheidsrede tot de wereldwijde kerk.’ Een treurig idee, want Stott heeft met zijn boeken zoveel goeds gegeven. Titel van dit laatste boek: The Radical Disciple. (IVP, 2010)Stott legt in zijn voorwoord uit waarom hij die titel koos:
Ten eerst, waarom discipel?... Mijn zorg in dit boek is dat wij die zeggen leerlingen van Jezus Christus te zijn, hem zullen provoceren om te zeggen: ‘Waarom noem je me “Heer, Heer", en doe je niet wat ik zeg?’ Want echt discipelschap is discipelschap met je hele hart.De Britten (of zijn het de Amerikanen?) hebben een mooi woord voor het
Ten tweede , waarom radikaal?... Omdat Jezus Heer is, hebben we niet het recht om zelf te kiezen op welke gebieden we ons al dan niet aan zijn gezag zullen onderwerpen.
zelf bepalen van wat je wel of niet doet van wat de Heer ons zegt. Cherry-picking. Je kiest de lekkere kersen eruit, en de kersen die je niet aanstaan, laat je in het mandje zitten. Een beproefde methodiek van Christenen. We nemen de krenten uit de pap, maar de rest hoeven we niet.
1 opmerking:
Hé Jos, was net je website aan het doorploegen op zoek naar je baanbrekende artikel over paleo-orthodoxie. Kom ik dit boek tegen dat ik net van het weekend gekocht heb in Oxford.
Een jaar heeft 52 weken. Hopelijk komt er nog een laatste boek aan van de paus der evangelicalen. John Stott is de enige theoloog voor wiens begrafenis ik zou afreizen naar Engeland. Om respect te tonen. Een sentiment dat mij verder vreemd is...
Een reactie posten