Grote organisatorische stap in kerk. Tussenstand.

Toen ik in mijn St Michael's Kerk in Heliopolis begon in september 2011, was daar een kleine Egyptische gemeente van aardige oude mensen. Elke zondagmorgen kwamen er naar verluid 15-20 mensen naar de dienst. De cijfers werden niet bijgehouden, dus dit is hearsay.

Deze kleine groep mensen vormde een kerkenraad, die samen met de priester alle verantwoording over onze terrein droeg: kerk, kerkzaal, kamers, woonhuis, grasveld, kindergarten.

De Egyptische kerkenraad was verantwoordelijk voor alles, en was goed genoeg om een Sudanese Anglicaanse kerk gebruik te laten maken van de kerk op zondagmiddag. Deze Sudanesen hadden een eigen kerkenraad, maar zonder enige zeggenschap over kerk of terrein. Ze waren te gast.

Nu leek me dat vanaf het begin niet de meest elegante manier van omgaan met die Sudanese gemeente, maar allons, de kleine Egyptische gemeente verwelkomde ze hartelijk.

In september begon ik met een nieuwe engelstalige dienst; we hebben geen grote bezoekersaantallen, maar het is een begin. Afgelopen vrijdagmorgen hadden we 16 volwassenen en 4 kinderen. Deze gemeente heeft een eind kerkenraad.

In september begon ik ook met een tweede Egyptische dienst, op zondagavond. Op een slechte zondag zijn we met 20 volwassenen en een paar kinderen. Op een mooie zondagavond komen we samen met 37 volwassen en 15 kinderen. En ook deze gemeente heeft zijn eigen kerkenraad.

Maar de Egyptische kerkenraad van de gemeente op zondagmorgen - intussen meestal met 20-25 mensen- is nog steeds geheel en alleen verantwoordelijk voor de kerk, het terrein, en alles. Dat was nogal anachronistisch geworden omdat we intussen wel vier gemeenten met hun eigen kerkenraden hebben.

Vanmorgen vergaderden we met die vier kerkenraden over een nieuwe constitutie en bylaws - een nieuw huishoudelijk reglement zeg maar. Ik was nogal gestresst over de verandering die ik voorstelde. De vier kerkenraden zijn alleen nog voor hun kerkdiensten en interne kwesties verantwoordelijk, en een gezamenlijke centrale kerkenraad met vertegenwoordigers uit de vier kerkenraden wordt verantwoordelijk voor alle 'grotere' kwesties. Dat is een enorme verandering.

En tot mijn grote verrassing - er werd collectief en zonder tegenstribbelen met de hele nieuwe aanpak ingestemd. Ik respecteer de oude Egyptische kerkenraad die hiermee veel macht uit handen geeft. De Sudanezen waren opgetogen - die voelen zich nu serieus genomen. Ze zijn per slot van rekening ook verreweg de grootste gemeente met 100+ volwassenen en 100 kinderen.

En de nieuwe engelse en egyptische kerkenraden waren ook heel tevreden - we zijn nu vier volwaardige gemeenten die niet alleen naast elkaar functioneren, maar dankzij de centrale raad nu ook volledig gelijkwaardig met elkaar.

We waren ook in staat een geintegreerde begroting voor 2012 aan te nemen. Ook zonder slag of stoot.

Misschien dat de goede sfeer van de afgelopen maanden, de groei van elke van de gemeenten, de goed voorbereide inleiding door mij :-) en de korte 'getuigenissen' van elke van de vier gemeenten een rol speelden bij de goede verstandhouding vanmorgen. Ik zie er ook wel een beetje een wonder in eigenlijk.

Om vier gemeenten die tot nu toe geheel langs elkaar heen werkten tot deze alignment te brengen heeft de afgelopen maanden beslist hard werken gekost. Maar de manier waarop dat vanmorgen werd besloten en afgerond was buitengewoon mooi en harmonieus.

Phew. Dit was een grote stap voor ons. Nu kan ik echt aan het plannen maken beginnen met deze vier gemeenten. 2012 wordt een mooi jaar!