donderdag 9 december 2010

Woestijnen, stilte, afzondering

Woestijnen, stilte, afzondering. Voor de ziel die de enorme behoefte beseft aan alle drie, doen zich gelegenheden voor te midden van de overvolle immense steden van de wereld. Maar hoe kunnen we eigenlijk zo’n afzondering bereiken?

Door stil te staan!

Sta stil, en laat de vreemde, dodelijke rusteloosheid van onze tragische tijd wegvallen als een versleten stoffige mantel – een mantel die eens zo mooi werd gevonden. De rusteloosheid werd beschouwd als het magische tapijt naar morgen, maar nu zien we wat het werkelijk is: een wegrennen van onszelf, een afkeren van de reis naar binnen die alle mensen moeten ondernemen om God te ontmoeten die woont in het diepste van hun ziel.
Sta stil, en kijk diep in de motieven van het leven.
Sta stil, en bid terwijl je je handen en hart omhoog heft, dat de machtige wind van zijn heilige Geest de grauwsluier van angst, egoïsme, hebzucht, bekrompenheid zal verwijderen van de ziel: opdat zijn tongen van vuur mogen neerdalen om moed te geven om opnieuw te beginnen.

Geen opmerkingen: