dinsdag 21 december 2010

God komt omlaag, wij gaan omhoog

Johannes de Apostel schreef verbazingwekkende dingen in zijn Evangelie, waarover ik de afgelopen dagen een aantal blogjes vulde:

1 - Op weg naar kerst - de 'Logos' in de kribbe
2 - Het Woord was God en het Woord was bij God
3 - Gaat het met het kerst om de maaltijd of het recept?
4- God woont niet op de berg Olympus
5 - Met kerst veranderde er iets in God

Gisteren eindigde ik met deze gedachte van kerkvader Chrysostomos over de betekenis van kerst:
[De Zoon van God] bekleedde zichzelf met ons vlees, niet om dat weer los te laten maar om dat altijd met zich te hebben.

Toen God mens werd, gaf hij zijn goddelijkheid niet op, maar hij adopteerde voor eeuwig menselijkheid in zichzelf. Net zoals wij, als we Jezus Christus geloven, onze menselijkheid niet kwijtraken, maar wel gaan participeren in de goddelijkheid van Christus. En daardoor kunnen God en mens koinonia, community hebben. We hebben iets in common.

De keuze van Christus om ‘af te dalen’ maakt het mogelijk voor ons om ‘op te stijgen’ en te participeren in de gemeenschap van Vader, Zoon en Heilige Geest.

Een goede Hollander vraagt dan: hoe kan dat nou? Johannes zegt: we kennen God door de ontmoeting met Jezus Christus. We worden diens kinderen als we Hem in geloof aanvaarden, dit grote kerstgeschenk. Wie Hem gelooft ‘participeert’ in het Woord, en daardoor in God zelf. We moeten ons daarbij niet richten op het theologische recept, maar op de werkelijkheid, op het diner dat God voor onze ogen aanricht. De werkelijkheid is Christus.

We hebben recepten nodig, en net doen of die niks uitmaken is gevaarlijk. Dat blijkt wel uit de vele ‘Jezusbeelden’ die er zijn. En zelfgemaakte Jezus-beelden leiden tot ingebeelde goden. Eeuwig leven in God wordt aangeboden in de ontmoeting met God door Jezus Christus onze Heer.

Het recept van de theologie helpt ons om ons ervan te verzekeren dat we niet worden vergiftigd door de maaltijd van de afgoden. Dat is echt niet denkbeeldig. Het is zo makkelijk om zo vol te zijn van onze eigen godsbeelden, dat als Hij tot ons komt in Christus, we Hem niet herkennen en Hem de deur wijzen.

Toen Jezus tot de zijnen kwam, herkenden ze het Woord niet in Hem. Ik wil mezelf deze kerst herinneren aan de noodzaak om de deur te openen als Hij klopt, om het Licht van de wereld binnen te laten.

Geen opmerkingen: