Je bereidt vast een sublieme kerstmaal voor. Als je dat met vrienden viert, is er een goede kans dat een van hen begint over het recept. ‘Wow dat smaakte goed, hoe heb je dat gedaan?’ De werkelijkheid – het eten – smaakt zo goed dat je wilt weten hoe die werkelijkheid in elkaar zit.
Het recept is natuurlijk niet waar het om draait. Het gaat om de smaak, de geur, hoe het eruit ziet. Het gaat om het eten, niet om hoe het kookboek dat beschrijft. Maar je waardeert het eten vaak beter door goed op de details te letten. Hoe heeft de gastvrouw (gastheer) het gemaakt? En als je de ingrediënten kent, kan je later aan anderen beschrijven hoe geweldig het diner was. Zonder de taal om dat te doen, kom je woorden te kort.
De apostel Johannes schreef geen theologische recepten door Platonische Griekse ideeën te bestuderen, en hij koos zijn diepe woorden niet door Joodse theologie te raadplegen. Hij kwam op zijn ideeën door de concrete ontmoeting met Jezus. Hij proefde het voedsel en overwoog wat voor geweldig recept daar achter moest zitten.
Johannes schrijft in zijn eerste brief:
Wat er was vanaf het begin, wat wij gehoord hebben, wat wij gezien hebben met onze ogen, en onze handen getast hebben van het Woord des levens - want het leven is geopenbaard en wij hebben het gezien, en wij getuigen en verkondigen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons is geopenbaard – wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij u, opdat ook u gemeenschap met ons hebt; en deze gemeenschap van ons is er ook met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus. En deze dingen schrijven wij u, opdat uw blijdschap volkomen wordt. (1 Joh 1:1-3)
Johannes schreef in theologische taal, niet omdat hij gek was op gecompliceerde theologie, maar opdat wij hem de apostelen en met elkaar gemeenschap (koinonia) zouden hebben, en zodat we samen met elkaar gemeenschap met God hebben door aan de Zoon verbonden te zijn. (Let op de volgorde: eerst met de apostelen, dan met God!)
Om die gemeenschap met God te hebben, zijn dus woorden nodig, een getuigenis, en daarom schreef Johannes zijn Evangelie en zijn brieven. Hij beschreef het recept van de Man die hij had leren kennen, opdat wij de Man zelf zouden ‘proeven’ zoals Johannes dat zelf ook had gedaan.
3 opmerkingen:
Wat een mooie vergelijking met eten Jos! Ik hou van allebei, eten en de Bijbel. Dus dat spreekt me aan. Het grappige vind ik altijd dat we hele diepzinnige theologische concepten bedacht hebben (overigens niet ten onrechte, dat wil ik er dan wel bij zeggen), maar dat hebben de schrijvers nooit bedacht. Zij wilden ons Jezus laten zien en aanwijzingen geven voor dingen die zij zagen gebeuren in "hun" gemeentes.
Je mag eigenlijk alleen maar volop eten als je daarna gaat bewegen,de calorieen verbranden(ik ben net op de prachtige zeeuwse dijken wezen langlaufen er ligt wel 20cm sneeuw).Ook je geestelijk voedsel moet je niet opslaan,maar verbranden/uitdelen anders krijg je geestelijk overgewicht,
overgewicht= volksziekte nummer 1duizende christenen lijden eraan.
Ik vind de link tussen eten en kerst/komst van Christus van Jos wel mooi maar meestal vind ik de link not done.Ik haat het dat vele onze kerst gejat hebben en er een vreet festijn van maken.In een of ander scandinavisch land hangen er al gele halve maanjes in de kerstboom om de moslims niet te ergeren.
Ik hoop dat onze christelijke regering kerstvieringen waar de geboorte van Jezus niet centraal staat gewoon gaat verbieden.
@gert
Ten diepste zit er toch een SGP mannetje in je.
Gelukkig ben je nog steeds sportief.
Een reactie posten