vrijdag 17 december 2010

Hoe dat heel bizarre verhaal verder ging...

Ik schreef van de week een bizar verhaal over mijn 'zwerfbijbel'. Een gemeentelid van ons, Samy, vond mijn bijbel ergens in Cairo op straat. Wat hij me vanmorgen, na de kerkdienst, vertelde was dit:
Ik vond de bijbel, en was die avond thuis en overwoog wat dit betekende. Ik had een visioen waarin God me beloofde dat hij voor me zal zorgen... De dag erna liep ik op straat, en op ongeveer dezelfde plek als waar ik die bijbel vond, lag een doosje op straat. Geen naam of zo erop. Ik nam het mee, en er bleek een nieuw horloge in te zitten, en twee ringen met een steentje erin en een kruisje in die stenen. En verder een zilveren halsketting. Voor mij was dat een duidelijk teken hoe God voor me zorgt...

Eigenaardig he? Hartelijk dank trouwens wie voor Samy een donatie overmaakten. We kunnen daarmee een stuk van zijn medische kosten betalen!

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Geen goudstof in de Bijbel??

Unknown zei

Nee Mattheus, alleen Cairo-stof. Dat echte goud is aan jou voorbehouden. Jij hebt het immers echt nodig?

Jaap zei

Inderdaad bizar.

Scheepshuid zei

Er zijn een aantal opties
1. Samy verzint het verhaal
2. Jij verzint het verhaal
3. Combinaties van 1 en 2
4. Het is echt waar

Het doet me denken aan hoe mensen tegen de Bijbel aankijken

Het is een ongelooflijk prachtig verhaal

Unknown zei

Ha Scheepshuid. Je kunt 2 en 3 wegstrepen. Ik ben niet zo charismatisch en vind dit eerder bizar dan dat ik er een diepe les uit leer. Ik had in elk geval een beter verhaal verzonnen.

Of Samy het bij elkaar liegt weet alleen hijzelf. Hoewel ik moet zeggen dat ik 1) genoeg over hem weet om dat niet te denken en 2) hij heeft nu echt een bijbel van mij die ik al jaren niet meer in bezit had, en dat had hij helemaal niet door.

Dus acht ik 1 ook niet likely. Dan dus 4... het is echt zo gegaan. Extreem toevallig of om de een of andere reden hem zo toegevallen. Ik denk dat laatste.

Nielz zei

Mooi verhaal. Oprecht fijn voor Sammy. Ik hunker er naar om ook zo een aanraking van God mee te maken. Het is al zo lang geleden. het maakt me onzeker. Ik kan moeilijk teren op de verhalen van een ander.

Unknown zei

Ha Nielz - is het niet een signaal van christelijke volwassenheid om zonder dit soort 'tekenen' toch gehoorzaam te zijn? Deze Samy had zoiets vast extra dringend nodig?

Nielz zei

Het is goed. Minder onzekerheid als anderen die lage frequentie net als mij hebben. Maar de hunkering blijft.