De profeet Jesaja heeft een forse ruzie met Koning Ahaz van Juda en Jeruzalem. Jesaja belooft dat God Juda zal redden van de aanval van Israel en Aram, maar Ahaz verkiest niet op God maar op Assyrie te vertrouwen. Dom dom dom. Uiteindelijk zal Assyrie het eind van Juda inluiden.
‘Maar vraag dan een teken aan jouw God’, zegt Jesaja. ‘Dan zal je zien dat je zijn beloften kan vertrouwen.’
Ahaz maakt er zich met een vrome smoes van af. Hij wil geen ‘teken van God’, hij wil de hulp van Assyrie.
Jesaja valt dan uit: ‘Waarom vermoei je mijn God nog... Hij zal je zelf een teken geven! Jesaja heeft het eerst nog over de ‘jouw God’ als hij tegen Ahaz spreekt. Dat is nu voorbij. Hij heeft het over ‘mijn God’. Een aantal commentaren zegt dat hier in wezen het oordeel over het huis van David valt. Het is gebeurt met de koningen in de lijn van David. Ahaz is ook wel een bijzonder slechte koning - offert zelfs zijn eigen zoon aan de Moloch.
‘Ik heb jullie niet meer nodig, ik zorg zelf wel voor de ware Koning. De maagd zal zwanger worden en een kind baren. Op die manier zal ik al mijn beloften waar maken. Niet meer door die ongelovige kerels van het Huis van David...’
3 opmerkingen:
In hoeverre kun je de hoofdstukken die erna komen ook op Jezus betrekken? Kunnen we van Jezus ook zeggen dat Hij "Snelroof Vlugge Buit" genoemd kan worden zoals het kind van de profetes in Jesaja 8 en waarom wel/niet? En in hoeverre hebben profetieën in dit deel van Jesaja over Assyrië, Efraïm, Manasse, etc. een ruimere betekenis - m.b.t. een Messiaanse vervulling - dan wat er letterlijk is gebeurd kort nadat Jesaja dit heeft geprofeteerd?
Wel een interessant stukje trouwens. Ik had "de maagd zal zwanger worden" nog nooit in de context zoals het in Jesaja staat wat uitgebreider bekeken.
hehehe... nu mag je zelf eerst met ideeen komen.
Jezus was in zekere zin "Snelroof Vlugge Buit" wat betreft dat met Zijn leven het rijk van de duisternis geplunderd is van zijn luister en macht, terwijl in de eeuwen ervoor de mens hier weinig tegen had in te brengen. Jezus heeft ons verlost uit de macht van de duisternis en ons overgebracht in het Koninkrijk van God. (Ik weet niet hoe het precies zit met of gelovigen van vóór Jezus met Zijn dood en opstanding ook van het dodenrijk naar de hemel zijn gebracht of zoiets dergelijks?)
Assyrië kun je zien als degene die het oordeel van God brengt dat totaal en onvermijdelijk is, zoals dit ook het geval is met Jezus die het laatste oordeel zal verrichten. Tegelijkertijd wordt Assyrië in hoofdstuk 10 zelf ook een dag des oordeels aangezegd, waarmee het nog nadrukkelijker tot uitdrukking komt dat iedereen aan de dag des oordeels onderworpen is, wat de gedachte naar voren brengt dat alleen God soeverein is.
Ik vind deze gedachtegang echter wat selectief en inconsistent in elkaar zitten, aangezien je dan één partij in de ene tekst een beeld laat zijn van de uitvoerder van het laatste oordeel, terwijl in een paar hoofdstukken later precies het omgekeerde het geval is. Op deze manier moet je de profeten in het Oude Testament wel heel eclectisch gaan lezen en dan wordt het wel erg ingewikkeld.
En nog over Efraïm en Manasse: bij hen zie je ook weer terugkomen dat God hen in één dag zal oordelen, wat ook weer een beeld lijkt te zijn van het laatste oordeel.
Gelukkig zie je wel meerdere keren in Jesaja terugkomen dat degenen die op God vertrouwen behouden zullen worden en hierbij worden dan ook prachtige vergezichten gegeven van het toekomstige vrederijk.
Een reactie posten