Opopgeefbaar verbonden: 1. Basis van onze relatie met Israel

De brochure Onopgeefbaar Verbonden begint met de waarschuwing dat onze relatie tot het Joodse volk niet alleen een emotionele kwestie moet zijn. Dat lijkt me een goed uitgangspunt voor deze brochure en voor de bespreking van het thema van verbondheid met Israel? Het Joodse volk? Joden wereldwijd?

Het gebruikte voorbeeld van een orthodox gelovige die van het Joodse volk houdt maar die anti-Joods zou kunnen worden als de missionaire drang niet tot bekeringen leidt, vind ik zwak. Komen we dit veel tegen in orthodox christelijke kring? Hoeveel orthodoxe christenen zijn betrokken bij zending onder Joden?

En nog zwakker vind ik dat daarna gezegd wordt dat het blijkbaar gaat om ‘liefde met een bijbedoeling, namelijk de beoogde bekering van de Joden. Echte liefde is onvoorwaardelijk.’ Als dat zo is, dan geldt alles wat in deze brochure gezegd gaan worden evenzeer voor liefde voor Brazilianen, Nederlanders, Palestijnen of Koreanen. Die moeten we als kerk onvoorwaardelijk liefhebben. Maar wat heeft dat voor consequenties? Dat we ze platknuffelen, ook als ze onze christelijke boodschap falikant verwerpen?

Het boek Handelingen eindigt met Paulus, die het evangelie preekte aan de synagoge. Toen die niet wilde luisteren, keerde hij zich af van die synagoge, om het evangelie aan de heidenen te preken. Was dat verkeerd van hem, omdat liefde onvoorwaardelijk is?

Liefde onvoorwaardelijk? Wat wil dat zeggen? Hoe toont een orthodoxe predikant ‘onvoorwaardelijke liefde’ jegens degenen die zijn kerk hebben verlaten en zich tegen de kerk verzetten?

God keerde zich in bijbelse tijden soms af van het Joodse volk; soms was zijn oordeel striemend. In het meest ‘Joodse’ evangelie, Mattheus, lezen we, onder meer in Mat 21: 43, dat als de beheerders van de wijngaard de zoon van de eigenaar doden, de wijngaard van die beheerders wordt afgenomen en ‘aan een ander volk gegeven’. Hoe verhoudt zich dit tot het concept van ‘onvoorwaardelijke liefde’? Hoe durfde Mattheus dit te schrijven trouwens. Er was maar 1 manier waarop Joden dit in die tijd konden begrijpen...

Volgens mij worden we door deze term ‘onvoorwaardelijke liefde’ vanaf het begin op het verkeerde been gezet. God’s liefde voor alle mensen is eeuwig, maar zijn bemoeienis met mensen is wel degelijk voorwaardelijk. Zijn liefde voor Israel is eeuwig; maar wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon niet heeft, heeft het leven niet.

Ook christenen van ‘moderne signatuur’ krijgen er trouwens van langs. Die hebben in de jaren ’70 hun leerhuizen opgezet en alles wat Joods was, was mooi voor hun; er was interesse in uitspraken van rabbijnen, en de Joodse feesten werden bestudeerd en soms gevierd. Volgens de brochure is de liefde intussen bekoeld en zijn veel van deze lui nu ‘verbolgen over de situatie in het Midden Oosten’.

Op de inhoud van wat hierover wordt gezegd ga ik nu even niet gedetailleerd in; in elk geval wordt meteen al afstand genomen van het idee dat Palestijnen een onderdrukte underdog zouden zijn.

Interessant vind ik dat de opstellers van de brochure niet snappen dat je interesse kunt hebben in de Joodse religie, terwijl je toch boos bent over het beleid van Israel. De schrijvers husselen Jodendom en de staat Israel door elkaar. Dat is natuurlijk een bewuste keus, want het maakt kritiek hebben op de staat Israel meteen een halszaak.

Overigens, ook kritiek hebben op het beleid van de staat Israel wordt direct vereenzelvigd met ‘moeite met de staat Israel’. Ook een pittige vooronderstelling die ik graag ver van me verwerp. Maar voor de schrijvers van de brochure erg handig, want nu kunnen ze kritiek op Israel’s beleid vereenzelvigen met antizionisme, en jawel, het moest er van komen, meteen in de eerste paragrafen: ‘Dit antizionisme is welbeschouwd een nieuwe vorm van antisemitisme’.

Heren schrijvers, schaam u. Dit is zo’n domme methode om mensen die het met u oneens zijn met pek en veren te besmeuren. Dit is geen argument, geen redenering, maar gewoon een afgezaagde truc die al lang niet meer werkt.

Op deze voet gaan we ook verder in de laatste paragraaf van het gedeelte dat we nu bespreken: ‘Nu keren velen in de kerk zich tegen hun [Joods] nationaal tehuis en wijzen de staat Israel aan als oorzaak van alle ellende in het Midden Oosten.’

Ik ken binnen de kerk niemand die het bestaansrecht van Israel ontkent. En ik heb nooit gelezen of gehoord dat het bestaan van Israel de oorzaak is van alle ellende. Hier wordt een strawman argument opgebouwd. Ach nou ja, we vinden vast wel ergens iemand die er zulke extreme opvattingen op nahoudt, maar wijst u maar aan welke serieuze kerkleiders van enig gehalte dit soort zaken beweren?

De meeste critici op Israel die ik ken, menen dat het beleid van Israel, niet het bestaan van Israel, de oorzaak is van een deel van de ellende, niet alle ellende, in het Midden Oosten.

Hoe dan ook, de toon is gezet! Waag het niet om het met deze brochure oneens te zijn, want dan hoor je bij antisemieten die Israel willen doen verdwijnen. En als je niet bij die extremisten wilt horen die Israel het liefst van de kaart vegen, dan kan je maar beter doen wat deze brochure zegt.