Ik was blij geland te zijn, en door de douane. HOERA weer in Egypte. Het ging snel, rond half twee in de nacht ben ik klaar. Mijn vaste chauffeur, F. wachtte me als altijd vrolijk op. Komen we bij zijn auto en zit ik er koud in, dan komt er zo'n plain clothes meneer naar hem toe om zijn autopapieren. Die lui willen altijd geld. Mijn chauffeur doet daar nooit aan mee, en die man zeurt maar door. Dus stap ik uit de auto, en ik maak een foto van hem als hij met de papieren wegloopt. Dat doet hij alleen maar in de hoop dat F. achter hem aan holt om te smeken om zijn papieren en om hem een euro in de hand te duwen.
Ik heb er even geen zin in, en ga tegen die man zeggen dat ik dit een belachelijk welkom vind in Egypte.
'Wie ben je eigenlijk', vraag ik.
'Ik ben van de algemene recherche' (voor de kenners: Mubahhath al-Aam)
'Ja? bewijs maar', zeg ik. 'Laat je kaart zien.'
'Hier is die', zegt de man.
'Okee, ik zal er een foto van maken', en ik pak mijn camera erbij om het kaartje te fotograferen. Er lopen zoveel kerels met fake verhaaltjes rond....
Als door een horzel gestoken probeert de vent mijn camera te grijpen, en ik schreeuw hem wat terug. Nooit geintimideerd worden, Jos...
'Kom maar mee naar mijn officier', zegt hij, en we lopen achter hem aan, het vliegveld weer in. @#$%
'Je wilt zeker geld vangen he? Je krijgt niks', zeg ik hem niet helemaal in de liefde van de Heer...
Weer in het vliegveld lopen we langs wat kantoren, waar geen officier te bekennen is. Dus geeft onze kwelgeest de autopapieren terug.
Als we willen wegrijden staat hij daar weer. Om nog eens te melden dat hij alle recht heeft om Egypte te beschermen. Net wat we nodig hebben...
Terwijl we wegrijden bijt mijn chauffeur hem nog lachend toe: 'haha, we hebben een foto van je gemaakt...'
Een uurtje later stap ik voldaan mijn bed in. Maar die arme man op het vliegveld, onderbetaald, een rotbaan, die moet nog uren werken.
1 opmerking:
Het wordt tijd voor vakantie Jos. Cool Down.
Een reactie posten