Ik ben een mooi boek aan het lezen, van Lucette Lagnado. De New York Times sprak van een 'stunning memoir' van Lagnado. Deze telg uit een Joodse familie uit Egypte is geboren in de jaren ’50, en vertelt het verhaal van haar ouders Leon en Edith en hun rijke Joodse leven in Egypte. Haar vader was een zakenman en een ‘boulevardier’ die Lucette's moeder ’s nachts alleen thuis liet met de kleine kinderen. Tegelijk was hij actief in een van de vele synagogen van Cairo. In 1963 vertrokken ze, net als tienduizenden andere Joden, naar Europa en tenslotte de VS. Totaal berooid. Het rijke Egyptische leven en het land waar ze het zo heerlijk hadden, werd omgeruild voor armoede omdat ze als gezin met niet meer dan 200 dollar en hun kleren mochten vertrekken. Zelfs trouwringen mochten niet mee.
Dit boek van Lucette Lagnado (foto), The man in the white sharkskin suit; a Jewish family’s exodus from old cairo to the new world (HarperCollins, 2007) is zeer de moeite waard. Het geeft een mooi beeld van de jaren '50 en '60 in Cairo, voor en na de revolutie van 1952. Het is ook interessant omdat de Joodse families van die tijd met heimwee terugdachten aan de goede jaren van voor de revolutie, toen hun Jood-zijn geen probleem betekende in de Arabische wereld. Het enige dat de emigre’s Edith en Leon verlangden na 1963: terugkeren naar Cairo.Schandalig hoe Egypte zulke mensen zonder compensatie verwijderde. Zal dat uiteindelijk het lot ook zijn van de Kopten? Dat lijkt onwaarschijnlijk, gezien de omvang van die bevolkingsgroep. Maar kijk toch een hoe bijvoorbeeld Fayza Hassan in EgyptToday, een trendy Egyptisch maandblad, het boek van Lagnado bespreekt. Ze wil dit soort verhalen duidelijk niet horen. Schaamteloos pareert ze het lijden dat de Egyptische Joden is aangedaan door op 'context' te wijzen; dat wekt de indruk dat Egypte van de historie niet veel geleerd heeft. Er wordt in elk geval niet de vraag gesteld of Egypte wellicht immoreel heeft gehandeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten