Ha Walter,
Eerst een reactie op je tegenwerpingen (hier je pdf) tegen wat ik zeg over dat de zegen van Abraham alleen via Jezus tot de wereld is gekomen.
Je houdt een enorm lang betoog, met veel teksten van de profeten uit het Oude Testament. En je suggereert dat ik niet kijk naar alle beloften die God aan Abraham deed.
Om een lang verhaal kort te maken, ik citeer juist een paar verzen uit de Galatenbrief waarin Paulus het duidelijk heeft over alle beloften die aan Abraham zijn gedaan. Je draait volgens mij om de kwestie heen. Wat zegt Paulus?
Paulus heeft het hier over ‘de beloften aan Abraham en aan zijn nageslacht gedaan’. Jij zegt: dat nageslacht, dat zijn Jacob, Isaak, alle Israelieten. Ja, natuurlijk, vanuit de historie van het Oude Testament gezien is dat helder.
Maar wat doet Paulus? Die zegt dat al die beloften aan Abraham en zijn nageslacht in wezen over Christus alleen gaan. Want Christus is het nageslacht. Het ene zaad. En dus, zegt Paulus, is vanaf de dag dat Christus kwam, geen belofte die God aan Abraham deed mogelijk buiten Christus om. Dat kan je toch niet ontkennen? Paulus zegt dit zeer nauwkeurig hier. En sinds de komst van Christus zijn degenen die van Christus zijn, erfgenamen. Erfgenamen van de beloften die God aan Abraham deed. Daar gaat het nou juist om. Wie via dat ene zaad is, namelijk van Christus, is op die manier nageslacht van Abraham. En erfgenaam van al Gods beoften aan Abraham.
DAT is de apostolische theologie. En je kunt simpelweg niet vervolgens naar het Oude Testament teruggaan zonder die apostolische theologische bril op je neus. Als je dat doet, lees je de bijbel niet zoals de apostelen dat deden.
Wat jij doet, met het aanhalen van profetie op profetie, is die apostolische theologie aan de kant zetten. Je laat wat Paulus zegt gewoon links liggen alsof er in wezen niks is veranderd met de komst van Christus. En dat terwijl Paulus beslist op een nieuwe manier naar de Tenach ging kijken.
Als je het verhaal van de beloften van God aan Abraham leest, kan je niet net doen of Paulus daarover niets heeft gezegd. Hij heeft een radicaal nieuwe kijk op de beloften van het Oude Testament. Ze worden niet vervuld in een land, in een groot volk Israel, in machtige koningen, maar ten diepste in Christus alleen, en in een ieder die van Christus is. Jood en heiden.
Jezus maakte duidelijk dat het horen bij het fysieke nageslacht van Abraham niets betekende: hij kan uit stenen kinderen van Abraham maken. Paulus onderstreept dit in de Romeinenbrief door te zeggen dat alleen wie van het geloof van Abraham is, als nageslacht van Abraham geldt. Alleen Joden die Jezus geloven, zijn volgens het Nieuwe Testament 'Abrahams nageslacht'. En wij heidenen zijn 'daarbij gevoegd.'
Je doet ook net of het God om Israel te doen was. Terwijl de beloften die aan Abraham werden gedaan, juist draaien om die zegen voor de wereld. Israel was niet geroepen om een uniek volk te zijn om zichzelf, maar om een licht voor de wereld te zijn. Dat was vanaf het begin de bedoeling van God, en dat is met de komst van Christus ook volledig vervuld. En Paulus onderstreept dit – door erop te wijzen dat vanaf de eerste roeping van Abraham (toen bestond er nog geen Israel) God een wereldvisie had. God had de wereld op het oog. Israel was Gods middel, niet diens einddoel.
Daarom is onze houding jegens dat fysieke volk ook niet bepalend voor ons heil, maar onze houding jegens het ene zaad van Abraham: Jezus Christus onze Heer. Het gaat er niet om of we Israel zegenen, maar dat we van Jezus zeggen: 'Gezegend Hij die komt in de naam van JHWH.'
Eerst een reactie op je tegenwerpingen (hier je pdf) tegen wat ik zeg over dat de zegen van Abraham alleen via Jezus tot de wereld is gekomen.
Je houdt een enorm lang betoog, met veel teksten van de profeten uit het Oude Testament. En je suggereert dat ik niet kijk naar alle beloften die God aan Abraham deed.
Om een lang verhaal kort te maken, ik citeer juist een paar verzen uit de Galatenbrief waarin Paulus het duidelijk heeft over alle beloften die aan Abraham zijn gedaan. Je draait volgens mij om de kwestie heen. Wat zegt Paulus?
Welnu, zo zijn de beloften aan Abraham en aan zijn nageslacht gedaan. Hij zegt niet: En aan de nageslachten, alsof er sprake zou zijn van velen; maar van één: En aan uw Nageslacht; dat is Christus… Daarbij is het niet van belang dat men Jood is of Griek, daarbij is het niet van belang dat men slaaf is of vrije; daarbij is het niet van belang dat men man is of vrouw; want allen bent u één in Christus Jezus. En als u van Christus bent, dan bent u Abrahams nageslacht en overeenkomstig de belofte erfgenamen. (Galaten 3:16, 28-29)
Paulus heeft het hier over ‘de beloften aan Abraham en aan zijn nageslacht gedaan’. Jij zegt: dat nageslacht, dat zijn Jacob, Isaak, alle Israelieten. Ja, natuurlijk, vanuit de historie van het Oude Testament gezien is dat helder.
Maar wat doet Paulus? Die zegt dat al die beloften aan Abraham en zijn nageslacht in wezen over Christus alleen gaan. Want Christus is het nageslacht. Het ene zaad. En dus, zegt Paulus, is vanaf de dag dat Christus kwam, geen belofte die God aan Abraham deed mogelijk buiten Christus om. Dat kan je toch niet ontkennen? Paulus zegt dit zeer nauwkeurig hier. En sinds de komst van Christus zijn degenen die van Christus zijn, erfgenamen. Erfgenamen van de beloften die God aan Abraham deed. Daar gaat het nou juist om. Wie via dat ene zaad is, namelijk van Christus, is op die manier nageslacht van Abraham. En erfgenaam van al Gods beoften aan Abraham.
DAT is de apostolische theologie. En je kunt simpelweg niet vervolgens naar het Oude Testament teruggaan zonder die apostolische theologische bril op je neus. Als je dat doet, lees je de bijbel niet zoals de apostelen dat deden.
Wat jij doet, met het aanhalen van profetie op profetie, is die apostolische theologie aan de kant zetten. Je laat wat Paulus zegt gewoon links liggen alsof er in wezen niks is veranderd met de komst van Christus. En dat terwijl Paulus beslist op een nieuwe manier naar de Tenach ging kijken.
Als je het verhaal van de beloften van God aan Abraham leest, kan je niet net doen of Paulus daarover niets heeft gezegd. Hij heeft een radicaal nieuwe kijk op de beloften van het Oude Testament. Ze worden niet vervuld in een land, in een groot volk Israel, in machtige koningen, maar ten diepste in Christus alleen, en in een ieder die van Christus is. Jood en heiden.
Jezus maakte duidelijk dat het horen bij het fysieke nageslacht van Abraham niets betekende: hij kan uit stenen kinderen van Abraham maken. Paulus onderstreept dit in de Romeinenbrief door te zeggen dat alleen wie van het geloof van Abraham is, als nageslacht van Abraham geldt. Alleen Joden die Jezus geloven, zijn volgens het Nieuwe Testament 'Abrahams nageslacht'. En wij heidenen zijn 'daarbij gevoegd.'
Je doet ook net of het God om Israel te doen was. Terwijl de beloften die aan Abraham werden gedaan, juist draaien om die zegen voor de wereld. Israel was niet geroepen om een uniek volk te zijn om zichzelf, maar om een licht voor de wereld te zijn. Dat was vanaf het begin de bedoeling van God, en dat is met de komst van Christus ook volledig vervuld. En Paulus onderstreept dit – door erop te wijzen dat vanaf de eerste roeping van Abraham (toen bestond er nog geen Israel) God een wereldvisie had. God had de wereld op het oog. Israel was Gods middel, niet diens einddoel.
Daarom is onze houding jegens dat fysieke volk ook niet bepalend voor ons heil, maar onze houding jegens het ene zaad van Abraham: Jezus Christus onze Heer. Het gaat er niet om of we Israel zegenen, maar dat we van Jezus zeggen: 'Gezegend Hij die komt in de naam van JHWH.'
2 opmerkingen:
Helder betoog heer Strengholt, maar hoe plaatst u dit commentaar (zie link) dan?
http://janvanbarneveld.nl/artikelen/geestelijk/233-gods-gerechtigheid-contra-vroom-gif
Ziet hij zaken over het hoofd?
Overigens: bvd en diep respect voor uw werk!
(ik 'ken u' van 'GG' waar u wel eens reageert)
Ha Anoniem - zeg maar je :-)
ik zal deze week reageren op Jan van Barneveld. Volg mijn blog maar even.
Jos
Een reactie posten