Brief aan Walter: wie zijn het volk van God?

Ha Walter,

Zijn de Joden Gods uitverkoren volk? Als ik lees wat je schrijft, kan ik het met veel van harte eens zijn. Het gaat maar om de vraag of je ‘volk’ in de zin van ras begrijpt, of dat het gaat om een natie van hen die Gods geboden gehoorzamen. Dat is een groot verschil.  Zijn Turken met een Nederlands paspoort Nederlanders? Ja, 100%, in de zin van burgerschap.  Niet als je aan Nederlander denkt als ras. (zo dat al zou kunnen)

Je zegt het zelf: elke heiden kon zich bij Israel voegen; wie dat deed door de geboden van God te omarmen, werd volledig opgenomen in de natie, zonder onderscheid. Denk aan de vele Egyptenaren die met Israel uit Egypte wegtrokken, en Ruth bijvoorbeeld. In het Nieuwe Testament dansen deze ‘Jodengenoten’ ook vaak door het beeld.

Maar daarmee onderstreep je dus dat het ook in de tijd voordat Christus kwam, bij God niet ging om het Joodse ‘ras’. Het ging dus niet om de vraag of je fysiek nakomeling van Abraham bent. Het gaat om de gehoorzaamheid aan wat God van ons vraagt. Dat was in het Oude Verbond. Elke heiden die zich conformeerde, werd deel van het volk van God, maar let wel, elke fysieke nakomeling van Abraham die dat niet deed, raakte volgens de profeten die je graag aanhaalt, zijn verbondsvoordelen kwijt.

Dat het land als erfenis aan Israel was gegeven, daar zijn we het ook over eens. Maar opnieuw, jij verwart ras met natie. Want elke heiden kon zich bij die natie voegen door geloof en door zich aan de wetten te conformeren, en dan kregen die heidenen volledig deel aan alle beloften van God aan Abraham: de hele erfenis. Ze waren immers volledig deel van Gods volk geworden. Niet op grond van ras maar op grond van geloof en gehoorzaamheid met besnijdenis als speerpunt - no pun intended :-)

Israel leefde lang niet altijd naar deze inclusivistische wetten van God. Vaak werden buitenlanders geweerd. Er leefden onder het volk van God wel degelijke racistische vooroordelen. Geen wonder ook, het waren ook maar mensen. Maar je ziet wel dat de profeten tegen een soort racistisch nationalisme ten strijde trokken – door Israel erop te wijzen dat ze juist een licht voor de wereld moesten zijn.

Dat jij er moeite mee hebt om te zeggen: Jezus was het enige ‘overblijfsel’, dat zij dan zo. Maar als Paulus constateert: ‘Er is niemand die goed doet, zelfs niet een’, lijkt hij toch hetzelfde te zeggen. Zelfs onder het volk van God vond God niemand die hem werkelijk gehoorzaamde. Ik zeg daarmee toch niets nieuws? En als De Enige de God werkelijk diende, stierf hij voor Jood en heiden. Hij representeerde Israel en de wereld bij God.

Nog even over die erfenis van het land (en alle andere beloften). God dreigt in het Oude Testament vaak genoeg met het afnemen van die erfenis. En dat gebeurde ook. Israel ging in ballingschap. Ik ga nu maar niet in op de teksten die je aanhaalt dat Israel weer terug zal keren; ik zei al eerder, volgens mij zie je volledig over het hoofd dat de apostelen hun bijbel echt anders gingen lezen na de komst van Jezus.

Jezus zelf laat in een aantal gelijkenissen weten dat het ongelovige deel van Israel op het punt stond onterfd te worden. Het is toch duidelijk over welke erfenis het dan gaat?  Over alles wat God aan Abraham beloofde natuurlijk, en dan met name over het land.  Als de koning zijn zoon stuurt, en die wordt gedood door de eigenaars van de wijngaard, wat gebeurt er dan? Ik hoef dat toch niet uit te spellen voor je?

Dat je de consequentie van Abrahams hoop op een eeuwig erfgoed niet ziet, kan ik begrijpen. Het past niet in je straatje. Tegelijk zeg je, ‘we zien als christenen ook allemaal uit naar die stad’. Ja daar heb je het precies. Abraham had geen andere verwachting dan jij en ik. We hebben een gezamenlijke eindbestemming. Niet het een voor Joden en het ander voor Christenen.

De hele brief aan de Hebreeen is doorspekt van de gedachte: wat we in het Oude Verbond in beelden, typen, voorproefjes kenden, dat is met Christus werkelijkheid geworden op een ongelofelijk veel grootsere manier dan we ooit konden dromen. Van Abraham wordt gesuggereerd dat het hem niet ging om een tijdelijk en fysiek stuk land maar om zijn eeuwige erfenis. Het idee van een fyiek stuk land en die eeuwige erfenis worden hier juist tegenover elkaar geplaatst. Net zoals het offer van een schaap op een altaar tegenover de werkelijkheid van het offer van Christus wordt geplaatst. Dat offer is niet meer nodig, we hebben zoveel meer. Dat fysiek land is niet meer onze droom. We krijgen zoveel meer.

Je vraagt: ‘maakt dit de beloften aan de vaderen ongeldig?’ Nee natuurlijk. Geen enkele belofte is ongeldig. Maar na de komst van Christus is ons door Hem en zijn apostelen onthuld dat God zijn beloften op een heel andere, veel grootsere manier vervuld dan Israel ooit had kunnen dromen. Dat jij het woord ongeldig gebruikt geeft m.i. precies aan waar de schoen wringt.

De manier waarop in het Nieuwe Testament over de vervulling van de beloften wordt gesproken, betekent niet dat de oude beloften ‘ongeldig’ of ‘afgeschaft’ zijn. God houdt zich aan zijn beloften. maar geeft veel meer dan we ooit konden denken of hopen! Dan hebben wij toch niet te klagen? Dan kunnen we toch niet zeggen dat God zich toch ‘moet’ houden aan een veel beperkter, namelijk 'letterlijke' vervulling van OT beloften?

God moet niks maar geeft veel meer. Hij geeft dat aan heel Gods volk.  Precies zoals je zelf zegt, een volk van Joden en heidenen; vanaf het begin een volk van fysieke en geestelijke nakomelingen van Abraham.  Daarbij hoort iedereen die zich aan Jezus' voorwaarden houdt; laat u dopen en gelooft het evangelie en volg Mij.