Donderdag de grote dag - erop of eronder

Donderdag 1 september is het zover... erop of eronder. Kom dus vooral eens kijken hoe het met de verbouwing gaat. Want vrijdagmorgen houden we onze eerste engelse dienst in de St Michael's Anglican Church in Heliopolis.



Morgen moeten de meeste kerkbanken klaar zijn en de kerk in...

Ook worden de iconen in de kerk opgehangen.

De laatste lampen worden gerepareerd in de kerk.

Uiteraard moet alles lekker fris en rein worden

en de geluidsinstallatie moet geinstalleerd en werken!



Daarnaast moet het hele terrein schoongemaakt van alle resten die schilders en timmermannen hebben achtergelaten. En de tuin moet er goed uitzien. En de zitjes moeten klaar zijn. En en...



Phew. Dat wordt beulen. En de liturgie moet geprint, en de preek af.



Zo het internet het toelaat krijg je morgen verslag!

Pijn in het lijf, meer pijn in het hart

Vandaag en gisteren gaf ik les aan de Alexandria School of Theology, in een conferentieoord niet ver van Alexandria. Leuk om de enthousiaste groep studenten te zien. En vooral de eerstejaars, die als groentjes alles voor het eerst meemaken.

Marina, Een leuke jonge vrouw onder die eerstejaars zal ik niet snel vergeten. Ze loopt op krukken want ze is een beetje mank. Aan haar linkerarm zie je dat er 'brandschade' is geweest, en er zijn duidelijk wat huidtransplantaties aan te pas gekomen. Ze is half doof, werd me verteld. Enkele onzichtbare delen van het lijf schijnen ook de nodige schade te hebben opgelopen.

Deze jongedame ging op nieuwjaarsmorgen, van 31 december op 1 januari van dit jaar, naar haar kerk in Alexandrie. Door de spijkerbom die daar door extremisten tot ontploffing werd gebracht, werd ze geveld. De ellende is nog aan haar lichaam te zien. Sommige dingen komen nooit meer goed.

Wat je niet ziet is de pijn van binnen. Haar moeder kwam om bij de aanslag. Ook haar zus. En nog een tante. Hoe voorkom je dat je bitter en zuur wordt? Zoiets blijft toch een schaduw over je leven? Hoe vergeef je je vijanden? Hoe krijg je je vrolijkheid terug?

Als iemand van de lieve lezers interesse heeft om de studie van deze jongedame te betalen, het kost 1200 euro per jaar. T is maar een idee. Het zal haar zeker goed doen te merken dat mensen om haar geven en voor haar bidden. Bijdragen kunnen belastingaftrekbaar via:

ABN-AMRO 45.65.93.497
Stichting Africana te Groningen
Ovv ‘Studiehulp slachtoffer aanslag'

Paar plaatjes van ons huis in Heliopolis

Hier voor familie en vrienden een paar fotos van ons nieuwe huis in Heliopolis. Het is nog niet helemaal klaar. Er moeten nog twee kamers geverfd, en een paar lampen opgehangen en een beetje teveel spullen opgeruimd en afgevoerd. Ook moet dhet gasbedrijf het opude fornuis afsluiten en het nieuwe aansluiten. Maar we zijn voor 90% klaar. Heerlijk! Internet hebben we ook nog niet - hoogst vervelend. De 'wireless' die we van de buren snaaien is wat zwak en vaak helemaal weg...

Schot in de zaak

Vandaag is de kerk van binnen volledig geschilderd. Prachtig gedaan door onze twee schilders Emad en Osama. In plaats van okergeel is de kerk ivoorwit - een veel frissere aanblik daardoor.

Ik heb de wielen onder de preekstoel uit laten halen. Ik heb me vaak voorgesteld dat bij mijn eerste preek een paar leuke lui me 'wegdraaien' zoals vroeger bij het spelletje Rodeo op TV.



De goede schilders wilden ook wel even helpen met het ophangen van nieuwe lampen in de kerk. Naar normaal Egyptisch gebruik hingen er 8 kale peertjes zonder kapjes. Dat probleem is nu opgelost.



Vandaag zijn de schilders ook begonnen het toekomstige boekwinkelje op te knappen. Het winkeltje is al wat klein, en het dak wat laag, dus de bestaande rode verf op het plafond wekte nog meer de indruk van een kleine ruimte. De hele kamer wordt nu ivoorwit. Het verrotte bureau wordt vervangen door een nuttiger meubel, en de eerste nieuwe boeken kunnen spoedig in de winkel!



Vandaag heb ik de engelse liturgie met Judith, onze nieuwe pianiste doorgenomen. En met mijn medewerker Ehab heb ik de arabische liturgie voor dit komende weekend gemaakt. Niks te vroeg allemaal.



Verder heb ik de nodige lakens uitgedeeld, 30 stoelen en zes tafels voor de kinderdiensten gekocht, nieuwe lampen voor in de kerk, vier toiletrolhouders en vier afvalbakjes voor in de toiletten, en de jongeman die zondagavond in onze kerk gaat musiceren kwam niet opdagen voor zijn afspraak @#$%^. Morgen zie ik hem omdat ik moet lesgeven aan de Alexandria School of Theology waar hij zich net heeft ingeschreven; we zullen hem bij de keel grijpen.

Week van de zweep

Vanmorgen, zaterdag, wandel ik even over ons kerkterrein en o wee, wat moet er nog veel gebeuren voor vrijdag a.s., als we met onze nieuwe schema van erediensten beginnen.



De kerkbanken staan nog allemaal buiten en moeten nog geschilderd...

Het altaar van de kerk staat achterin de kerk op zijn of haar kop...

Rommel overal...

De kerk moet nog geschilderd...

De kerkzaal is nog niet klaar...

De electricien is nog bezig (of liever gezegd, hij slaapt nog, omdat hij vannacht tot 2 uur doorwerkte, aldus mij wakker houdend met zijn gebik in muren)



Dus ik bestempel de komende week tot de 'week van de zweep'. Er is een miljoenenmars nodig in Heliopolis, om te zorgen dat de werklui zich aan hun afspraken houden. Van de week maakte ik me stevig kwaad toen de vent met wie we een contract hebben voor de aanleg van de geluidsapparatuur vertelde dat de Bose-bozen pas over drie weken in Egypte arriveren. Contract? Maalish.

Pistool tegen het hoofd van Emad

Mijn waarde vriend Emad (foto) ging vanmiddag met zijn zus winkelen in Cairo om wat stoelen en tafels te kopen voor onze klaslokalen voor kinderdiensten. In een winkel waar ze net hadden onderhandeld over de prijs van 30 stoelen en zes tafels, begon een klant ruzie met Emad te maken. Zonder enige aanleiding, volgens Emad. Na even haalde die kerel een pistool uit zijn zak en zette dat tegen het hoofd van Emad.



Emad's zus werd woedend en begon tegen de man te schreeuwen hoe die het durfde, en ook anderen vertelden hem dat dit onacceptabel was, zomaar op straat met een pistool iemand bedreigen. De man liep weg, stapte in zijn auto en reed weg. Emad belde me even later, duidelijk aangeslagen en trots op zijn ferme zus. Maar hij ging toch maar naar huis om de materialen voor onze kerk morgen af te halen.

Helemaal verhuisd!

Hoera we zijn helemaal verhuisd. We wonen veel kleiner dan eerder maar nog steeds lekker ruim. En ik hoef niet meer te sjouwen. Eh.... anderen te vertellen wat ze moeten sjouwen. Zoveel hulp gehad! Aan de kant van ons oude huis in Maadi waren daar Arie en Trix, Jonathan, Antonio sr en Antionio jr, Son-Nan, Craig en Keith. En natuurlijk Justine, Rosemarie, Stephanie, Jouke, Laila...

Aan de ontvangende kant hebben we bovendien de hulp gehad van een team van 8 Soedanezen. Een middelgrote pick-up truck is 15x heen en weer geweest.

En hoewel we in ons nieuwe huis nog geen internet hebben, blijkt er een vriendelijke buurman die een sterke wireless aansluiting heeft zonder password; de aansluiting heet Wireless... Spoedig fotos hier!

Dank je Zoe

Woendag gaat Zoe terug naar Nederland; hartelijk dank voor je hulp bij ons klussen!

O die ellende van verhuizen

Ik zit nu in mijn onttakelde huiskamer in Maadi. Dozen, tassen, lege kasten. Er is intussen al heel wat verhuisd naar onze nieuwe woning, maar morgen gaan de matrassen. Dan weet je het wel - dan ga je ook zelf. Over een weekje denk ik dat alle ellende van dit verhuizen achter de rug is.

Ik weet nu hoe oude mensen voelen die naar een leuke aanleunwoning gaan. de afgelopen 14 jaar waren we zo gezegend met ruimte, dat de ruime flat waar we nu intrekken, klein lijkt. Heel wat kasten, bedden en inhouden van die kasten zullen het loodje gaan leggen.

Nog een probleem. Bij mijn huidige huis is het internet beroerd momenteel, maar in mijn nieuwe huis en werk heb ik ook nog wel 10 dagen geen internet. Hoe zouden wij dan leven? Ik heb wel gemerkt dat er een koffietent pal naast ons nieuwe huis zit - waar ze een sterke internetverbinding hebben. Morgen zal ik me tijdelijk abonneren op de wireless verbinding die tot in mijn kantoor en huis komt.

Dan hoop ik geleidelijk ook weer tijd te hebben om mijn rijke gedachtenleven met ulieden te delen. Ik snap dat het velen zwaar moet vallen om al een paar dagen niets nieuws op deze blog te lezen om af te z##ken. Maar wees niet bang. Mijn schrijfsel over kerkvaders, kerk, en Israel, zullen zeker terugkeren. Spoedig.

mijn slot

zo, na een week van werken en bezig zijn met werkzaamheden om de kerk van Jos en de woning van Jos en Adrienne leefbaar te maken, zit ik nu op 't vliegveld van Cairo om de thuisreis te aanvaarden. Niet echt leuk, het was een gezellige tijd met de hele familie, maar ook wel weer fijn om straks vrouw en kinderen weer te zien.

Ik ben deze week vooral bezig geweest met het in kaart brengen van het elektriciteitsnet, wat me eigenlijk wel meeviel. De egyptische elektricien was een lapswans, kwam altijd te laat en deed erg weinig, maar wat hij gemaakt heeft was wel goed.

Beetje jammer dat 't nog niet af was, maar ik begreep dat Jos een andere elektricien ging zoeken.

Wat wel vrij aardig is, zelfs Jos heeft werkzaamheden verricht: Hij heeft een haak in de kast gedraaid. althans 2 slagen, de rest met een hamer. Ondanks dat ben ik best trots.

Ik hoop gauw weer bij de familie langs te komen met vrouw en kinderen.

afscheid met een zegen

Na ruim een jaar bij kathedraal Cairo te hebben gewerkt, krijgt Jos de leiding over een kerk in Heliopolis. De Saint Michael and All Angels. Een Anglicaanse kerk, waar vanaf september Egyptische, Soedanese en een Engelstalige dienst gehouden zullen worden.

Afgelopen vrijdag nam kathedraal Cairo afscheid van Jos. Met een zegen over de kerk in Heliopolis en over hem en zijn gezin, gaat hij naar zijn kerk, die nu goed in de verbouwing zit. Veel is geverfd en de banken worden geschuurd.

Schandelijke vertoning op straat in Cairo

Vandaag kocht ik samen met Emad Shenouda armaturen en lampen voor onze verbouwingsactie. Mij te zwaar om zelf naar de auto te sjouwen. Emad wilde dat wel, jong en ferm en dapper als hij is, maar sportman Jos durfde het niet aan. Dus jochie gehuurd met kar.



Ik vertoon me nooit met korte broek op straat....Dat wordt door Egyptenaren als niet netjes beschouwd. Nou ja, nu maar voor een keer. Dat ik met een 'Holland' shirt liep leidde er toe dat een Egyptenaar in het D(e)utch tegen me begon. 'Guten Tag...' Ik negeerde hem.

nog even een belangrijke mededeling

Even voor alle duidelijkheid: alle donaties die jullie gaven voor de verbouwing van onze kerk en het terrein eromheen zijn uitsluitend gebruikt voor genoemde doeleinden. De verbouwing van ons huis gebeurt geheel op onze eigen kosten. Wie hebben meebetaald aan de verbouwing / opknapbeurt van onze kerk, krijgen daarvan in september een (financieel) verslag.

Sneak preview: ons nieuwe huis in Heliopolis

Even een rondleiding door ons nieuwe huis, voor wie daarin interesse heeft. Een typisch ouderwets Egyptisch huis, met veel ramen en deuren, en een centrale ontvangstkamer. Heel prettig wonen denk ik. Die ramen en deuren zijn voor bezitters van kasten een nadeel. Ook nadeel: bij een vorige modernisering zijn alle houten vloeren vervangen door een soort badkamertegels.

Intussen zijn schilders bezig de muren lichtgeel te maken, de plafonds 'ivoor-wit'. En mijn zus Ineke en onze vrijwilliger Zoe zijn bezig de keuken te ontdoen van het vet van de vorige bewoners.

Meer over de verbouwing van de rest van het terrein van onze kerk op www.heliopolischurch.blogspot.com

Even wat actiefotos van Alex

Alex zat vandaag een dagje aan de zee. Gisteren werkte hij zich in de rondte. Eerst met heel veel spul naar mijn kantoortje sjouwen, toen met spullen naar ons nieuwe huis sjouwen (een trap op) en daarna door met de boor werken. Zo'n man heeft wel rust nodig!

Lekker opgeschoten vandaag

Hoewel zeven van mijn vrijwilligers vandaag naar de zee waren terwijl ze mij achterlieten om hier in heet Cairo te zwoegen, zijn we lekker opgeschoten met de verbouw van kerk en compound.



Vandaag:

1) Alle armaturen voor de zaaltjes en kamers gekocht samen met Emad. We hebben uren door de stad gestruind om 100 euro uit te sparen. We moeten wel, want geld is ongeveer op.

2) Alle kerkbanken zijn nu prachtige kaalgeschuurd. Dus kan morgen het schilderen ervan beginnen.

3) In ons woonhuis zijn drie van de zes kamers geschilderd. Misschien dat morgen ook kamer 4 geheel afkomt. Prachtig gedaan door deze Egyptische schilders. Zie hem op de foto eens blij grijnzen.

4) Bijna alle electra is nu klaar. Morgen moet de electricien de hulp van mijn broer hebben om de kabels voor internet en telefoon goed te verbinden.



Ik zal je besparen wat verder allemaal nog moet gebeuren. De kerk is bijvoorbeeld nog een lekkere zooi... Je krijgt hier verslag van de voortgang in de komende dagen!

Boeken

Vandaag moest ik, Rosemarie, samen met mijn vader de boeken in het kantoor van mijn vader organiseren. Wat dit betekent: boeken op verschillende planken leggen, en dan bij overleg besluiten dat die 5 planken met boeken over de Islam en Islamitische wereld toch beter in een andere boekenkast zou passen.

Dit heeft gezorgd voor wat uren gezellig werk in een gekoelde kamer. Het was een mooi vader dochter moment, en met 40 graden buiten was het vooral aangenaam om daar binnen te werken. Wij hebben ongeveer 60 meter boeken gesorteerd en geplaatst vandaag. En dat was maar de helft.

Terwijl wij lekker binnen werkten, zaten mijn zussen buiten hun kast te verbeteren. Mijn oom Alex probeerde wat werkzaamheden te verrichten in de kerk terwijl een groep dames hun wekelijkse gebedsgroep hadden.

Ook de zus van mijn vader is gearriveerd; Ineke Strengholt heeft vandaag na een lange reis ons nieuwe stekje ook gezien. Mijn zussen en ik hebben vandaag voor het eerst ons nieuwe huis van binnen gezien. Het was leuk om te zien waar onze ouders (en Justine nog een jaartje) zullen wonen. Dit is ook de plek waar ik elke vakantie in Egypte zal doorbrengen. Dus dit was wel een belangrijk moment in de overgang van ons ouderlijk waar onze jeugd heeft plaatsgevonden, naar dit nieuwe onbekende huis in een deel van de stad waar wij bijna nooit zijn geweest.

Het kan nog spannend worden!

Wat een zooi is het nu... alles chaos

Alex heeft vandaag de electra op het terrein van mijn nieuwe kerk gecontroleerd. En zowaar, het was bijna allemaal prima. Een beetje rommelig, dat wel. Maar mijn broer constateerde dat de Egyptische electricien die nieuwe airconditioners heeft aangelegd en meer, een prima klus heeft gedaan en dat hij helemaal doorheeft waar het om gaat met de aanleg van electra. Ik - Jos - weet daar geen snars van, dus goed om van mijn expert-broer te horen dat er niets te vrezen valt.



Aan het eind van de dag heeft Alex met die electricien nog even besproken wat allemaal moet worden aangeschaft wat betreft wandkontaktdozen - ongeveer 40 stuks. Gaan per stuk ongeveer LE30, dus 3.50 Euro kosten. Totaal 140 euro. De bodem van de schatkist komt veel te snel in beeld...



Intussen is vandaag ook veel geschuurd. Wat een vieze stofwolk hing boven ons terrein. Niet echt slim gepland van me, terwijl de schilders nog steeds bezig zijn. Maar ach, niets is volmaakt op het ondermaanse. Wel chaotisch. Alle kamers zijn onaf en zelfs in de kerk is het nu een @#$%^ zooi



Een van de schurende jongemannen was slim genoeg om een gasmasker op te hebben. De meeste jongens hapten gewoon stof - een niet erg slimme manier om de longen lekker droog te houden.



Morgen om 7 uur (ochtend) staat de pick-up truck weer voor de deur in Maadi. Die auto van Mr Girgis gaat 3x rijden naar Heliopolis om delen van onze huisraad over te brengen. Ik heb de meeste spullen die bij mijn kantoor horen intussen naar de nieuwe locatie overgebracht. Dat hoeft niet in ons nieuwe huis gestald, want ik heb op het terrein van de kerk een forse kamer als kantoor gekregen / mezelf toegeeigend. Elke vorm van bescheidenheid ('ik kan wel met een kleine kamer toe') zou tegen me worden gebruikt in Egypte, dus ik heb ongegeneerd de grootste genomen. En die is behoorlijk klaar! Morgen gaan de laatste boekenrekken daarheen om het af te maken. :-)



En toegegeven. Ik ben wel nogal moe. Het bewijs is de foto.

Bawwaab van God / Twila Paris

... Aan mij, de minste van de heiligen, aan mij,
staaan mij toe dat ik een deur mag bewaken
in het Paradijs.
Het ‘Gebed van Columba’

Eén taak van een deurwachter is te waken
tegen alles wat schade berokkent;
een andere is om een ieder
die als gast komt, te verwelkomen.
Degene die niet minder was dan God
aanvaardde het lichaam
van een nederige man
en waste de voeten van klei
want dit was uw heilige plan.
En ik, niet groter dan mijn Koning
zoek daarom graag een plaats
van nederige dienst in uw woning.

Laat mij zijn een dienaar,
bewaker van uw deur!
Mijn hart verlangt alleen maar
te ruiken de eeuwige geur -
de luister
van uw aanwezigheid,
woonplaats van mijn Heer.
Laat mij zijn een dienaar,
bewaker van uw deur!
Twila Paris

... als ik slechts uw luister kan zien,
desnoods van veraf,
en uw stem horen, o God.
Het ‘Gebed van Columba’
Uit Keltische Gebeden

Alex arriveerde voor de electra

Vanmiddag arriveerde mijn broer Alex uit Nederland. 'Oom' Fahmi haalde hem van het vliegveld en leverde hem bij onze kerk af. Alex gaat morgen alle electra op ons terrein controleren en gaat de nodige stopkontakten etc kopen. Morgen meer.

Waar we het allemaal voor doen

Vandaag, zondag, kwam de Soedanese kerk bijeen terwijl we met een aantal lui op een ander deel van het kerkterrein met schuren, schilderen en inrichten bezig waren. De kinderen en hun ouders waren erg enthousiast over de veranderingen die ze zagen. Velen kwamen me vertellen hoe mooi ze het vonden.



Mede met hulp van velen van jullie die metterdaad helpen of hielpen bij opknappen of die met financiele bijdragen helpen.

Slapen als een kat

Meer plaatjes van onze opknapoperatie op www.heliopolischurch.blogspot.com

Grappig. Terwijl Howaida en Himaya even over de financien van ons cafetaria discussieren, ligt Howaida's dochter te slapen op twee stoelen. In dezelfde houding als de plaatselijke kat die daar op de koele tegels ligt.

Opknappen kasten

Tussen de oude troep in de kamers die we hebben geleegd en nu opknappen, kwam ook wat mooie kasten tevoorschijn. Nou ja, als je door het stof en de slechte verflagen het moois kon zien. Stephanie en Justine hebben vandaag veel tijd besteed aan het schuren van zo'n oude kast. En er komt iets prachtigs onderuit.



De Egyptische schilders vonden het maar vreemd; het ging immers om een 'ouderwetse' kast. Velen in Egypte hebben liever modern = fineer.

Zoe en Justine verhuizen mijn kantoor

Vandaag hebben Zoe en Justine me geholpen met de eerste inrichting van mijn nieuwe kantoor in Heliopolis. Nog lag niet klaar, maar een heerlijk gevoel om vast een paar kasten met boeken te vullen. Wat een gesjouw en wat een stof hoort daarbij.