Gisteravond kwam voor de tweede keer onze nieuwe Egyptische gemeente bijeen. Klein nog natuurlijk - maar toch mooi 25 volwassenen en 8 kinderen. Veel dezelfde gezichten als de eerste keer, en ook een paar nieuwe.
De eerste keer had ik mijn ijzeren greep :-) niet sterk genoeg doen voelen - waardoor de man die de luit speelt meende dat hij als een soort 'worshipleader' achter een microfoon moest gaan staan bij elk lied. Dat neem ik hem niet kwalijk - hij is dat nu eenmaal zo gewend. Maar ik vind juist dat bij het zingen niemand op de voorgrond moet staan. We zingen als kerk, samen. Ik wil dus geen zanger of muziek op een verhoging of op de voorgrond.
Gisteravond ging dit heel goed; los van het feit dat onze luitspeler helaas 15 minuten voor tijd afbelde vanwege de ziekte die hier 'farao's wraak' wordt genoemd, hadden we toch twee goede zangers die vanaf de eerste kerkbank met een microfoon toch heel goed het zingen konden 'dragen', wist ik ook binnen 15 minuten nog een heel goede pianist te vinden die ook nog op tijd arriveerde. Dat was even zweten. Maar de muziek in de dienst was dus heel mooi, zonder teveel aandacht op te eisen.
Ik geloof dat alle bezoekers na afloop nog ruim een uur bleven hangen. Dat we een eenvoudig maar ruim gedeelte met banken, stoelen en parasols hebben gecreeerd hielp daarbij, net als de aanwezigheid van ons 'cafetaria'.
Na afloop heb ik met een paar van de aanwezige dames overlegd over het beginnen met een kindernevendienst aanstaande zondag. In Egypte denken ze dan aan een totale vervanging voor de hele eredienst. Ik wil dat de kinderen alleen afwezig zijn in de periode rond de preek; laat ze vooral zoveel mogelijk meedoen met de eredienst, en vooral met de viering van de eucharistie.
Morgen evalueer ik de diensten van het weekend met mijn collega's. Ik zal nadruk leggen op de dingen die goed liepen. Maar heb ook een waslijst minpuntjes. Ik weet niet of ze die zelf door hebben, maar na afloop weten ze in elk geval dat ik de lat hoog leg. Ik wil elke rommeligheid uit de diensten uitbannen - in elk geval in zoverre we daar zelf wat aan kunnen doen.
1 opmerking:
Amen, broeder!
(......"Maar ik vind juist dat bij het zingen niemand op de voorgrond moet staan. We zingen als kerk, samen. Ik wil dus geen zanger of muziek op een verhoging of op de voorgrond.")
Een reactie posten