Langs de snelweg tussen Cairo en Suez heeft een vrome moslim jaren geleden 99 borden geplaatst, met op elk bord een naam van Allah, die immers volgens de islamitische traditie 99 ‘mooiste namen’ heeft. In Egypte woedt al wekenlang een theologenruzie over die namen van Allah. De hoftheologen van het land, dat zijn de ‘ulama van de Azhar universiteit (gesticht in het jaar 969!) zijn van mening dat van die 99 namen, 21 de prullenbak in moeten. Veel van die namen staan al eeuwenlang in marmer afgebeeld in de moskeen van Egypte.
In vrome liederen, in boeken, in preken, is in de hele islamitische wereld eeuwenlang gewag gemaakt van de 99 namen; je kunt de 99 namen downloaden als beltoon voor je mobiele telefoon, en het internet wemelt van de websites over deze 99 namen. Maar dat mag dus niet langer van de theologen. Sjeik Joesef al-Badri, een radikale Egyptische fundamentalist, is zelfs een rechtzaak begonnen om het zingen van die namen geheel te verbieden.
De oorzaak van de consternatie? Een Koptisch-Orthodoxe priester, Zakaria. Hij heeft op satelliet-televisie gehakt gemaakt van tientallen van die ‘mooie namen’ van Allah, en daarmee heeft hij de islamitische geleerden beschaamd.
Een van die ‘mooiste namen’ die volgens al-Azhar echt niet meer kan worden gebruikt, nadat Zakaria fijntjes op de betekenis wees, is al-Dharr. Die naam betekent de Schadelijke. Historisch wordt die naam vaak uitgelegd en vertaald als ‘de Schepper van het Schadelijke’, maar dat betekent de naam echt niet. De naam suggereert dat Allah zelf de Schadelijke is. Een andere naam die uit de gratie is, is al-Nafia, wat de Nuttige betekent. Dat je van Allah moeilijk kan zeggen dat Hij nuttig is, begrijpen moslims wel; intussen is de naam wel eeuwenlang ten onrechte uitgelegd als ‘de Schepper van het Goede’.
Allah kan ook niet langer al-Khafid, de Verlager, worden genoemd. Dat is niet echt een woord waarmee de theologen van de Islam de Schepper willen aanduiden. Het spreekt immers over Allah als degene in wiens karakter het zit opgesloten dat Hij mensen verlaagt.
Deze affaire is interessant, omdat het laat zien hoe gevoelig moslims zijn op kritiek van de kant van goed geinformeerde christenen, zeker als dat in de publieke sfeer gebeurt. Het bewijst ook dat de Islam niet een monolytisch blok is; de islamitische geleerden zijn in staat om de geloofsbeleveing die al eeuwen gangbaar is, ter discussie te stellen om de Islam aan te passen.
Dit artikel stond op 22 december 2008 in het Nederlands Dagblad
(c) Jos M. Strengholt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten