dinsdag 29 september 2009
Ben ik leuk in Nieuw Zeeland, krijgen we een tsunami....
Sjonge, ben ik even hier Down Under, en dan krijgen we een Tsunami waarschuwing... Bij Samoa was uren geleden een zware zeebeving met een kracht van 7.9. Ik vermoed dat het me weinig zal deren trouwens, we zitten in de heuvels bij Wellington en niet aan de oostkust. Vrinden in Nederland, vreest niet. [...[ en nu, een paar uur later, kan ik met vertrouwen melden dat de zeespiegel hier ongeveer 3 millimeter steeg...
Religieuze minderheden in de Arabische Wereld
Morgen spreek ik aan het Ramsey Center van de Anglikaanse Chaplaincy aan de Universiteit van Wellington (NZ) over de situatie van religieuze minderheden in de Arabische Wereld. Ik probeer - uiteraard in vogelvlucht, dus heel algemeen en inleidend, een indruk te geven van de situatie zoals die nu is en hoe die zo is gegroeid. HIER de PDF-file met mijn lezing.
Religieuze minderheden in de Arabische Wereld
Morgen spreek ik aan het Ramsey Center van de Anglikaanse Chaplaincy aan de Universiteit van Wellington (NZ) over de situatie van religieuze minderheden in de Arabische Wereld. Ik probeer - uiteraard in vogelvlucht, dus heel algemeen en inleidend, een indruk te geven van de situatie zoals die nu is en hoe die zo is gegroeid. HIER de PDF-file met mijn lezing.
maandag 28 september 2009
Harry de Granaatwerper is jarig
Vandaag viert Harry (foto onder) zijn 22ste verjaardag. Hij was een kleine jochie ooit, toen hij nog in Egypte woonde. Nu traint hij Nieuw Zeelandse militairen om goed met granaten te gooien. Een kleine fascist, zegt vader David (foto hiernaast, met die hondeband om) over Harry. :-) Hij studeert ook sciences, wat volgens zijn vader net zo onwaarschijnlijk is. Hij wil in derdewereld les gaan geven. Granaatgooien? Gaat hij een coupe plegen?
zondag 27 september 2009
Mismaakte Jezus
Op mijn blog RedelijkChristelijk geef in een kort kijkje in mijn gedachten over individualisme en ons geloven. Voor de liefhebbers.
Een mismaakte Jezus
Ik kwam vandaag een interessante uitspraak tegen - iets wat je bij wijs van spreken elke zondag in een preek kan horen, ongeacht waar je kerkt:
Me dunkt dat deze individualistische visie op het christelijk geloof gerust een ketterij mag worden genoemd. De boodschap van het Evangelie wordt geheel verkeerd begrepen als het wordt losgemaakt van de gemeenschap van de Kerk. Het idee dat je Jezus, het hoofd van de Kerk, kunt kennen zonder Zijn Lichaam, de Kerk, is een ernstige misvatting. Dan heb je een mismaakte Jezus op het oog.
Individualisme is een sociaal drama; het versplintert de samenleving. Je kunt een persoon toch nooit los denken van zijn gehele context van familie, vrienden, sportclub, kerk, etc? De mens zien als geheel autonoom wezen is een filosofisch wangedrocht dat voor de belastingdienst misschien handig is, maar voor ons zelfbeeld en onze eigenwaarde tenslotte destructief. Als ik mezelf probeer voor te stellen zonder mijn omgeving, ben ik zo goed als niets.
De Drie-enige God is een liefdevolle gemeenschap van Vader, Zoon en Heilige Geest, en die gemeenschapszin heeft zich uitgedrukt in de schepping. Individualisme is dus ook een theologisch drama. Het is een abberatie van het bijbelse mensbeeld, dat niet geheel verwonderlijk, erg realistisch is. Daarom is het idee dat mijn geloof iets is dat alleen tussen mij en God bestaat, een verdraaiing van het Evangelie. Het gaat God inderdaad om personen, om een ieder, om elk mens, maar dan wel om elk mens in diens eigen context, en met als doel dat ieder mens in de nieuwe gemeenschap, de Kerk, zijn of haar plaats vindt.
Het individualisme is een enorme kracht onder Westerse christenen, en de ecclesiologie - de theologie over de Kerk - is het kind van de rekening. Voor de Kerk in het algemeen, maar ook voor de lokale gemeente, is maar weinig plaats. Is dat waarom veel kerken worden bevraagd door hun leden of ze wel genoeg 'te bieden' hebben? De Kerk is er om ons te behagen, lijkt de gedacht. Ze is er om ons te geven waar we behoefte aan hebben, en anders blijven we wel thuis. Je kan immers ook op TV naar de nodige kerkdiensten kijken?
De Kerk van Jezus Christus is geen utilitaire club van gelijkgezinden. Je wordt er ook niet zomaar 'lid' van; het is de moeder die ons als gelovigen voortbracht. Bij uitstek in het Lichaam van Christus werkt de Geest om ons bij de Vader te brengen en te houden, en alleen samen met alle heiligen kunnen we de liefde van God kennen. Dat is een goede reden om als christenen te strijden tegen het individualisme dat ons zo enorm in het bloed lijkt te zitten, en om als Kerk op elk niveau te laten zien dat mensen werkelijk beter worden van leven in gemeenschap met God en met elkaar.
Tenslotte een mooi citaat van Paus Benedictus XVI, uit zijn boek The Apostles (Huntington, 2007), p. 13:
Het Koninkrijk van God [...] is in staat in hun ziel binnen te dringen en wordt door hen welkom geheten. Het Koninkrijk van God is de heerschappij van God, inderdaad, maar het is de heerschappij van de heilige God in individuele harten.Het gaat God om de individu, toch? Dat klinkt heel mooi, maar de bron van het citaat moet ons erg voorzichtig maken. Dit zei de grote vrijzinnige theoloog Adolf van Harnack in 1899 in een van zijn lezingen over de essentie van het christelijk geloof. Hij constateerde dat het christelijk geloof draait om de individuele relatie van mensen met God.
Me dunkt dat deze individualistische visie op het christelijk geloof gerust een ketterij mag worden genoemd. De boodschap van het Evangelie wordt geheel verkeerd begrepen als het wordt losgemaakt van de gemeenschap van de Kerk. Het idee dat je Jezus, het hoofd van de Kerk, kunt kennen zonder Zijn Lichaam, de Kerk, is een ernstige misvatting. Dan heb je een mismaakte Jezus op het oog.
Individualisme is een sociaal drama; het versplintert de samenleving. Je kunt een persoon toch nooit los denken van zijn gehele context van familie, vrienden, sportclub, kerk, etc? De mens zien als geheel autonoom wezen is een filosofisch wangedrocht dat voor de belastingdienst misschien handig is, maar voor ons zelfbeeld en onze eigenwaarde tenslotte destructief. Als ik mezelf probeer voor te stellen zonder mijn omgeving, ben ik zo goed als niets.
De Drie-enige God is een liefdevolle gemeenschap van Vader, Zoon en Heilige Geest, en die gemeenschapszin heeft zich uitgedrukt in de schepping. Individualisme is dus ook een theologisch drama. Het is een abberatie van het bijbelse mensbeeld, dat niet geheel verwonderlijk, erg realistisch is. Daarom is het idee dat mijn geloof iets is dat alleen tussen mij en God bestaat, een verdraaiing van het Evangelie. Het gaat God inderdaad om personen, om een ieder, om elk mens, maar dan wel om elk mens in diens eigen context, en met als doel dat ieder mens in de nieuwe gemeenschap, de Kerk, zijn of haar plaats vindt.
Het individualisme is een enorme kracht onder Westerse christenen, en de ecclesiologie - de theologie over de Kerk - is het kind van de rekening. Voor de Kerk in het algemeen, maar ook voor de lokale gemeente, is maar weinig plaats. Is dat waarom veel kerken worden bevraagd door hun leden of ze wel genoeg 'te bieden' hebben? De Kerk is er om ons te behagen, lijkt de gedacht. Ze is er om ons te geven waar we behoefte aan hebben, en anders blijven we wel thuis. Je kan immers ook op TV naar de nodige kerkdiensten kijken?
De Kerk van Jezus Christus is geen utilitaire club van gelijkgezinden. Je wordt er ook niet zomaar 'lid' van; het is de moeder die ons als gelovigen voortbracht. Bij uitstek in het Lichaam van Christus werkt de Geest om ons bij de Vader te brengen en te houden, en alleen samen met alle heiligen kunnen we de liefde van God kennen. Dat is een goede reden om als christenen te strijden tegen het individualisme dat ons zo enorm in het bloed lijkt te zitten, en om als Kerk op elk niveau te laten zien dat mensen werkelijk beter worden van leven in gemeenschap met God en met elkaar.
Tenslotte een mooi citaat van Paus Benedictus XVI, uit zijn boek The Apostles (Huntington, 2007), p. 13:
We kunnen Jezus niet hebben zonder de realiteit die hij schiep en waarin hij zichzelf communiceert. Tussen de vleesgeworden Zoon van God en zijn Kerk bestaat een diepe, onverbrekelijke en mysterieuze continuiteit waardoor Christus vandaag aanwezig is onder zijn volk.
zaterdag 26 september 2009
Preken in Kelburn, Wellington
Vanmorgen preek ik in Kelburn, Wellington - in een kerk die St Michael's heet. De aartsengels dus. En aangezien het deze week ook St Michael's Day is, gaat het natuurlijk over engelen, demonen, geestelijke strijd en wat dies meer zij... voor de preek moet je even op mijn website kijken. Hier een actieplaatje van me, alvast.
In Wellington, Nieuw Zeeland
Vanaf Heathrow was het 10 uur vliegen naar Los Angeles. Na kort oponthoud was het daarna nog 12 uur vliegen naar Auckland. Daar arriveerde ik op zaterdagmorgen om 5 uur. Om 7 uur in het vliegtuig naar Wellington (foto links) - een vlucht van 44 minuten. Op het vliegveld stond vrind David S. Newton op me te wachten. Hij woonde tussen 1990-1997 in Egypte en Cyprus, en is nu priester in Wellington en chaplain van de universiteit hier. Erg leuk hem vanmorgen weer te zien. Hier een foto van zijn vrouw Kirsty en 2 van de 3 zonen, en een paar fotos van het uitzicht uit mijn slaapkamerraam. Wat een natuur hier.
Morgen moet ik hier preken, en een week later weer, en tussendoor nog twee toespreken aan de universiteit hier.
Intussen lijd ik aan een jetlag waar je u tegen zegt. Erger dan dit kan bijna niet... Nieuw Zeeland heeft 11 uur tijdverschil met Nederland. Voordeel is wel dat ik natuurlijk 11 uur voorloop op jullie...
Morgen moet ik hier preken, en een week later weer, en tussendoor nog twee toespreken aan de universiteit hier.
Intussen lijd ik aan een jetlag waar je u tegen zegt. Erger dan dit kan bijna niet... Nieuw Zeeland heeft 11 uur tijdverschil met Nederland. Voordeel is wel dat ik natuurlijk 11 uur voorloop op jullie...
donderdag 24 september 2009
Groeten van Heathrow
Vanmorgen om vier uur ging de wekker, en een half uur later stond onze brave vaste taxichauffer, Fahmi, op de stoep. Hij bracht me naar vliegveld Cairo, en zo doende zit ik nu op Heathrow in London. Over een uurtje moet ik boarden naar Los Angeles, en dan door naar Nieuw Zeeland. Een lange #$%^-reis. Hier een kiekje van mij op Heathrow.
woensdag 23 september 2009
Gelukkig maar dat Farouk Hosni niet is gekozen
De Egyptische minister van cultuur, Farouk Hosni (71) was er zo zeker van dat hij het nieuwe hoofd van UNESCO zou worden. Gelukkig is dat niet gebeurd. Vandaag, bij zijn terugkeer in Egypte, noemde hij zijn verlies het gevolg van een westerse samenzwering die in New York zou zijn 'voorgekookt'. Hij zei dat het 'wereld-Jodendom' wilde dat hij zou verliezen.
Jawel, hij gaf ook de schuld aan Europa, maar toch. 'Wereld-jodendom' als zondebok. Heeft de man dan echt geen gevoel voor wat gepast is? Vorig jaar zei hij dat hij alle Joodse boeken in Egypte wilde verbranden. Dat werd hem uiteraard voor de voeten geworpen toen hij zich kandidaat stelde om UNESCO, de organisatie voor cultuur en onderwijs van de Verenigde Naties, te gaan leiden. Snel mompelde Hosni toen dat dit een emotionele opwelling was in verband met hoe Israel de Palestijnen bejegende. Daarvoor bood hij ruimhartig zijn excuses aan; je moet toch wat over hebben als je UNESCO wilt leiden?
Maar dat Hosni vandaag de term 'wereld-Jodendom' in de mond nam, wekt op zijn minst de indruk dat hij niet geheel ontbloot is van ouderwetse Jodenhaat. Iets wat wel vaker voorkomt in Egypte. Overigens lijkt me sowieso dat we beter af zijn zonder dit heerschap bij UNESCO. Een organisatie voor cultuur laten leiden door iemand die in Egypte tientallen jaren minister van cultuur in een diktatoriale regering was, het lijkt me gewoon niet zo slim. Temeer niet daar Hosni in die functie een voorname rol speelde in het censureren van allerlei culturle uitingen die door de Islam en het regime als onaanvaardbaar werden beschouwd.
Dus het is misschien maar gelukkig dat Hosni zich vorige jaar wat dom uitliet over het verbranden van Joodse boeken; want laten we wel wezen, als hij dat niet had gedaan was hij nu waarschijnlijk wel gekozen. Politieke correctheid zit zo ingebakken in de politici van het Westen, die vonden vast dat een Arabier bij UNESCO wel mooi zou zijn. De slip of the tongue over boekverbrandingen raakte echter een van de meeste gevoelige snaren in het westen - die van antisemitisme. Hosni's uitspraak dat het wereld-Jodendom achter zijn verlies zit, is ongepast. Maar dat het samenhangt met zijn domme anti-Joodse uitspraak, dat lijkt me heel waarschijnlijk.
Jawel, hij gaf ook de schuld aan Europa, maar toch. 'Wereld-jodendom' als zondebok. Heeft de man dan echt geen gevoel voor wat gepast is? Vorig jaar zei hij dat hij alle Joodse boeken in Egypte wilde verbranden. Dat werd hem uiteraard voor de voeten geworpen toen hij zich kandidaat stelde om UNESCO, de organisatie voor cultuur en onderwijs van de Verenigde Naties, te gaan leiden. Snel mompelde Hosni toen dat dit een emotionele opwelling was in verband met hoe Israel de Palestijnen bejegende. Daarvoor bood hij ruimhartig zijn excuses aan; je moet toch wat over hebben als je UNESCO wilt leiden?
Maar dat Hosni vandaag de term 'wereld-Jodendom' in de mond nam, wekt op zijn minst de indruk dat hij niet geheel ontbloot is van ouderwetse Jodenhaat. Iets wat wel vaker voorkomt in Egypte. Overigens lijkt me sowieso dat we beter af zijn zonder dit heerschap bij UNESCO. Een organisatie voor cultuur laten leiden door iemand die in Egypte tientallen jaren minister van cultuur in een diktatoriale regering was, het lijkt me gewoon niet zo slim. Temeer niet daar Hosni in die functie een voorname rol speelde in het censureren van allerlei culturle uitingen die door de Islam en het regime als onaanvaardbaar werden beschouwd.
Dus het is misschien maar gelukkig dat Hosni zich vorige jaar wat dom uitliet over het verbranden van Joodse boeken; want laten we wel wezen, als hij dat niet had gedaan was hij nu waarschijnlijk wel gekozen. Politieke correctheid zit zo ingebakken in de politici van het Westen, die vonden vast dat een Arabier bij UNESCO wel mooi zou zijn. De slip of the tongue over boekverbrandingen raakte echter een van de meeste gevoelige snaren in het westen - die van antisemitisme. Hosni's uitspraak dat het wereld-Jodendom achter zijn verlies zit, is ongepast. Maar dat het samenhangt met zijn domme anti-Joodse uitspraak, dat lijkt me heel waarschijnlijk.
Morgen naar Nieuw Zeeland
zaterdag 19 september 2009
Zeepjes en shampoos
Hotelkamers zijn beslist niet leuk - hoewel ik wel eens schitterende kamers heb mogen genieten. Nu vier nachten in het heus wel nette Palm Beach Hotel is geen overweldigende ervaring. Uitzicht is wel mooi, pal op de Middellandse Zee. Meeste tijd zit in ik managementcursus en als ik op kamer ben moet ik nog een paar preken en toespraken voorbereiden voor volgende week in Nieuw Zeeland. Ik moet trouwens opbiechten, ik hoor tot de categorie zeepjesenshampoomeenemers uit hotelkamers. Ik heb er voor betaald, dus ik zal het hebben ook. Nu snel naar ontbijt, ook dat is bij de prijs inbegrepen....
donderdag 17 september 2009
Vergaderen in een strandhotel op Cyprus is vrij asociaal
Niet zwemmen, niet naar de zee staren, niks vakantie. Vier dagen in de donkere krochten van een hotel om over strategische plannen te vergaderen. Geef mijn portie maar aan fik...
woensdag 16 september 2009
Justine mag 2 weken niet naar school... varkensgriep in Egypte
Justine mag de komende twee weken niet naar school - alle scholen in Egypte zijn gesommeerd tot 3 oktober dicht te blijven. Vanwege de Varkensgriep... de hele wereld weet al lang dat het een bizarre hype is, maar Egypte lijkt van niks te weten. Dus krijgt Justine les via email en internet de komende weken.
Dit is wat de school ons meldde:
Dit is wat de school ons meldde:
Dear Parents
I am writing to inform you that today the school was issued a directive to close its operations from Friday 18th September until Saturday October 3rd.
No doubt you have heard the many rumours and press reports that have circulated about school closures. We too had heard these, but like a number of other international schools, have waited for an official written directive from the appropriate Government ministry.
In receiving this directive we were given assurances that schools will only be closed until 3rd October and not any longer than this date.
With the permission of the authorities, the school will be open tomorrow as we need to spend the day with students to prepare them for the period of the closure. Teachers in the primary school, for example, will be sending home a Lesson Pack; secondary teachers will be ensuring that students have the correct textbooks to take home and understand the work that has been set; while the teachers in the Dutch stream will be discussing their plans with the students.
Teachers will be in direct communication with students through emails and virtual learning environments from Sunday 27th September to Thursday 1st October in order to minimise the impact to their learning.
I wish to thank you for your support in these arrangements.
Het lijden van de tegenwoordige tijd
Het leven is zwaar, beste mensen. Aan het strand in Cyprus is het wel even afzien hoor... misschien dat het bij daglicht wat beter wordt - ik laat het morgen zien...
Net heb ik met een paar vrinden vis zitten eten. O jongens, wat kunnen ze dat goed hier. Dat maakt dan weer een beetje goed dat ik een paar dagen niet op mijn eigen vertrouwde bank thuis kan zitten.
Net heb ik met een paar vrinden vis zitten eten. O jongens, wat kunnen ze dat goed hier. Dat maakt dan weer een beetje goed dat ik een paar dagen niet op mijn eigen vertrouwde bank thuis kan zitten.
Op vliegveld van Cairo
Ga ik inchecken op vliegveld van Cairo - zie ik niemand minder dan Maged Bey. Een bezitter van een goldcard van EgyptAir... dus mee naar de businesslounge. Lekker even vertroeteld worden voor we naar Cyprus vliegen. Van de beroerde omstandigheden die ik daar op een managementconferentie moet ondergaan houd ik u, lieve lezers, op de hoogte natuurlijk. Kom over een paar uur maar terug ;-)
maandag 14 september 2009
Harde werkers in Cairo
zondag 13 september 2009
De Grote Schaakmatch van Justine tegen Jos
Al wekenlang spelen we schaak, we proberen het dagelijks te doen. Hier een plaatje van een in diep gepeins verzonken Justine. Ze peinst steeds beter.
zaterdag 12 september 2009
25 jarig huwelijk Arie en Trix van Leeuwen in de achtertuin
Abonneren op:
Posts (Atom)