20 Mythen over de Arabieren: Mythe #1: Arabieren zijn geweldige minnaars

Laten we meteen maar ter zake komen. De gedachte dat Arabieren fantastische minnaars zijn, is natuurlijk problematisch, want hoe bewijs je zoiets? Ten eerste suggereert de uitspraak dat ze betere minnaars zijn dan heren van andere nationaliteiten (de uitspraak gaat natuurlijk over mannen, want dat wil de mythe), en dat is moeilijk te verifiëren. Het is ons niet bekend of ooit op wetenschappelijke manier is aangetoond dat Arabieren goede minnaars zijn. Maar de gedachte, we moeten het echt een mythe noemen, bestaat al eeuwen.

Waar komt de gedachte vandaan? De historische annalen, geschreven door Arabieren zelf, staan er vol van. Maar deze zelfverheffing van de Arabische heren kun- nen we natuurlijk niet als bewijs aanvaarden, net zo min als de Nederlandse literatuur als bewijs zou kunnen dienen voor de viriliteit van de Nederlandse man.

In voorgaande eeuwen begaven nogal wat Europese dames die veel geld en een overdosis aan avontuurlijkheid bezaten, zich naar de Arabische wereld, gedrongen door allerhande romantische gevoelens voor die vreemde wereld. We noemen slechts twee voorbeelden uit de 19de eeuw, maar het waren er veel meer: Lady Ellenborough, een Britse society schoonheid, belandde in de armen van een bedoeïenenvorst in de Syrische woestijn, en ze beschreef dat kleurrijk; Aimée Dubucq de Rivery, een Frans meisje, werd door piraten meegenomen en kwam in de harem van de sultan in Istanboel terecht, en ook deze jongedame werd een geliefd onderwerp voor romantische boeken in de tijd dat het Victoriaanse Europa al purper kleurde bij het zien van een blanke damesvoet.

In deze traditie van woestijnromantiek, kwam in 1921 een film uit met Rudolph Valentino, damesheld bij uitstek. Dit idool van miljoenen, verbeeldde een Arabische Sjeik: een exotische, erotische held. De film was gebaseerd op een boek uit 1919 van Edith Maude Hull, een Britse boerin die wellicht een wat saai leven leidde, en haar fantasie de vrije loop liet terwijl ze haar varkens voerde. De woestijnromance die ze beschreef, was het begin van een genre boekjes vol vurige Arabische minnaars die smachtende blanke meisjes het hoofd op hol brachten.

In de film van Valentino wordt een Brits meisje gekidnapt door de sjeik en, hoewel die haar dwingt tot het bedrijven der liefde, (of misschien juist wel daardoor?) wordt ze knetterverliefd op hem. Heel vreemd natuurlijk, maar wat wil je, hij was een fantastische minnaar... Of was hier sprake van het stockholmsyndroom?

Arabische mannen hebben de gewoonte om voor het ontbijt hun vrouw al een keer te slaan; de heren moeten leren dat ze hun vrouw, zus of dochter, niet mogen mishandelen. Het is onduidelijk hoe zich de bekwaamheid als minnaars verhoudt tot dit venijnige geweld.

De Nederlandse ambassades in de Arabische wereld hebben veel te stellen met blonde jongedames die door de romantische mythe lijken te zijn overweldigd. Menig meisje, op zoek naar haar eigen avontuur, ontdekt door schade en schande dat de culturele kloof groot is en de romantiek wel erg vluchtig. Maar vaak zitten ze dan al met de gebakken peren, of met een baby.