Wandeltocht door het liturgische landschap

Ik heb me voorgenomen de komende maanden op deze plaats behoorlijk te gaan schrijven rond het thema liturgie. Dat is voor een deel om mijzelf te helpen in mijn speurtocht naar de betekenis van liturgie. Het verplicht me bovendien om dat doordacht te doen, want ik weet dat ik mag rekenen op de nodig rotte tomaten en scherpe woorden in wat ik zal schrijven. Die zal ik vast verdienen maar ik probeer er zo weinig mogelijk aanleiding voor te geven.

Mijn kaarten leg ik meteen maar op tafel. Geboren en getogen ben ik in een Gereformeerd (synodale) kerk; daarna werd ik evangelisch. In Egypte werd ik lid van de Anglicaanse kerk, en priester in Heliopolis. Dat zit allemaal in mijn bagage als ik over liturgie denk. Maar ook de Rooms Katholieke en de Orthodoxe visie op liturgie ontgaan me niet, want met die kerken voel ik me nauw verwant dankzij onze formele en informele relaties hier in Egypte. Ook al staan die kerken me niet toe hun liturgie volop mee te vieren, hun leden zijn bij mij van harte welkom.

Als uitgangspunt van mijn aanvankelijke pensees over liturgie neem ik een schitterend boekje van Jospeh Kardinaal Ratzinger, The Spirit of the Liturgy. Hij schreef dat in het jaar 1999, voor hij Paus Benedictus XVI werd. Dit kleurt uiteraard de richting en de inhoud van hoe ik zal schrijven, want ik sta mijn broeder Joseph toe om de lijn uit te zetten. Maar we zijn kritisch genoeg om daar serieus mee in discussie te gaan, nietwaar? Mocht u het boekje zelf willen aanschaffen, wat ik u zeer aanbeveel, dat wil Amazon.com u vast ter wille zijn.

Ik zie uit naar deze speurtocht, en hoop dat u, lieve lezer, het evenzeer waardeert. Ik sta ook open voor uw wijze bijdragen. Ik hoop dat we hier op onze wandeltocht door het liturgische landschap een mooie verzameling wijsheden en waarheden kunnen verzamelen. Dat die maar mogen leiden tot datgene waar alle liturgie over gaat, dat is de directe ontmoeting met en de verering van God door Jezus Christus in de kracht van de Geest.