Soedanees sociaal centrum in Cairo

De regering van (Noord) Soedan probeert het christendom in Soedan uit te roeien.  Nadat het eerst alle Soedanesen die oorspronkelijk uit het zuiden kwamen, heeft gedwongen naar het zuiden terug te keren, is het nu bezig de Soedanesen die van oorsprong noordelijk zijn, uit te roeien.  Westerse en andere niet-Soedanese christenen worden dezer dagen opgepakt en het land uitgezet, visa worden niet vernieuwd.

Veel ernstiger is de situatie voor Soedanese kerkleiders en hun gezinnen.  Er zijn gevallen van lui die gewoon 'verdwijnen', want alle leiders natuurlijk de stuipen op het lijf jaagt.  In het Nuba Gebergte in het westen van Soedan wordt oorlog gevoerd; christelijke dorpelingen zijn hun leven niet zeker.  Vandaar dat er bij ons in Cairo sprake is van een toenemend aantal Soedanese vluchtelingen.  Ze blijven berooid aankomen, om opgevangen te worden door familieleden die al eerder uit Soedan ontsnapten.

In een wijk van Cairo waar duizenden Soedanesen uit dat Nuba Gebergte een goedkope woning zoeken, heeft onze kerk onlangs een sociaal centrum geopend.  Daar geven we medische zorg, onderwijs, en geestelijke bijstand.  Komende week vlieg ik een dag op en neer naar Nederland om door EO-Metterdaad te worden geinterviewd over dit centrum.  Ze gaan een actie voor ons houden, en daar ben ik enorm blij mee.  Onze totale kosten voor dit centrum zijn niet meer dan ongeveer 1000 euro per maand, waarmee we wekelijkse honderden mensen bijstaan.  Maar je moet het geld wel hebben. :-)  Onze kerk kan die last zelf niet dragen, dus ik ben blij dat vanuit Nederland mensen willen bijdragen. meedragen, aan deze last van de zorg voor onze Soedanese vluchtelingen.

'Egypte heeft geweld nodig'

Al de hele week is het voornaamste thema waarover ik mijn Egyptische vrienden hoor spreken: "Wat gaat er gebeuren op 25 en 26 januari."  Hoe gaat Egypte de tweede verjaardag van de revolutie vieren?

De Moslimbroederschap, die als de grote overwinnaar uit de bus kwam na de opstanden van voorjaar 2011, wil vooral consolideren.  Het viert dit weekend alsof ze de ware vertegenwoordigers van de revolutie zijn, en ze hebben de macht stevig in handen.  Revolutie geslaagd, is hun devies en  'Houdt vast wat ge hebt opdat niemand uw kroon neme', is hun houding.  En de kroon hebben ze: na 60 jaar onderdrukking door het militaire regime van Nasser, Sadat en Moebarak, zijn ze nu zelf de onderdrukkers geworden.  Het leger lijkt slechts toe te kijken.  De legertop wil ook niks anders dan consolidatie, met name van hun magnifieke bezittingen overal in Egypte en op de geheime bankrekeningen buiten Egypte.  De Moslimbroederschap lijkt daar vrede mee te hebben.

De liberale krachten in de samenleving, die met veel meer recht het begin van de opstanden van voorjaar 2011 op hun conto kunnen schrijven, staan met lege handen.  Voor deze bewegingen is het vieren van de opstanden dus een zure zaak.  Ze hebben geen enkele politieke macht gewonnen; hun enige macht is die van de straat.  En dus gaan ze dit weekend de straat weer op om te eisen dat hun doelen met de opstand van 2011 worden uitgevoerd: ze streden voor een liberale democratie en tegen de diktatuur.

Zonder politieke macht en met alleen de macht van de straat: dat is een recept voor meer problemen.  Iemand fluisterde me gisteren in het oor, "Ik mag het niet zeggen, maar natuurlijk hopen we op geweld dit weekend.  Dat is de enige manier om kans te houden op positieve veranderingen."  Een beroerde gedachte, maar ik denk wel terecht.  Kalme continuïteit betekent dat de nieuw dictatuur zich steeds dieper kan ingraven en dat de hele politieke oppositie steeds verder wordt gemarginaliseerd.

Kan Egypte zich nieuw geweld veroorloven?  Nee natuurlijk.  De staat en de samenleving wankelen door gebrek aan gezond economisch leven.  Voor de meeste Egyptenaren is dat een veel onmiddellijker probleem dan dat van de Islamitische dictatuur.  De meeste Egyptenaren hebben dus geen enkele sympathie voor lui die weer met stenen en molotov cocktails gaan gooien: ze zien zulke lui als de oorzaak van hun problemen, niet als de oplossing. 

En daar zit het probleem voor de liberale oppositie: als ze worden gezien als de oorzaak van een nieuwe ronde van geweld, marginaliseren ze zich steeds verder want dan verliezen ze veel sympathie van de straat.  Verwacht die oppositie dat de Broederschap eerlijke verkiezingen gaat houden voor het parlement en in de toekomst voor de president, dan zullen ze proberen hun aanhang te weerhouden van nieuwe tijden van geweld.  Hebben ze de hoop opgegeven dat zulke verkiezingen hun liberale partijen ooit aan de macht kunnen brengen? Dan hopen ze wellicht op een nieuwe periode van onlusten, hopend dat dit genoeg beweging in de samenleving schept om de Broederschap van de troon te stoten.

In geen geval zullen die liberale oppositiepartijen zich in de kaart laten kijken; de leiders zijn erg kwetsbaar en vrezen, dat weet ik wel zeker, dat ze gearresteerd worden als ze ook maar enigszins  de indruk wekken dat ze steun geven aan nieuwe onlusten.
 

    

De Geest en gewoonte

Dit weekend preek ik drie keer over de eerste preek van Jezus in zijn eigen synagoge in Nazareth.  (Lukas 4) Een mooie gelegenheid om het eens met mijn gemeenteleden te hebben over liturgie en gewoonte…

Jezus preekte in de kracht van de Geest in Galilea, en kwam daarna in de synagoge.  Hij kwam daar, zegt Lukas, naar zijn gewoonte.  Blijkbaar bijten leven in de kracht van de Geest en gewoontes, of tradities, elkaar niet.

Vervolgens krijgt Jezus de boekrol van Jesaja in de hand.  Hij moet lezen uit Jesaja 62, in overeenstemming met het Joodse leesrooster.   Het gedeelte gaat precies over de Messias, dus Jezus zegt na afloop, ‘dit Schriftwoord is nu vervuld’.  De Geest werkte blijkbaar ook door het lectionarium waaraan Jezus zich onderwierp.

Voor mij een goede gewoonte om mijn dierbare schapen te wijzen op de noodzaak om net als Jezus ‘als gewoonte’ elke week naar de kerk te komen.  En om ook niet allerlei samenkomsten na te lopen vanwege geruchten dat hier of daar de Geest werkt.  God kan het wel af met onze gewone, wekelijkse liturgie en met het leesrooster

Veel gelovigen lijken te denken dat de Heilige Geest meer van doen heeft met spontaniteit dan met orde en regelmaat.  Dat is nog maar de vraag dus.     

Aktiviteiten in en om de kerk

Voor wie wil weten wat er zoal gaande is op ons kerkterrein, hier een overzicht van de agenda.

Zondag:
Egyptische Anglikaanse kerkdienst
Koreaanse bijbelstudie
Soedanese Anglikaanse kerkdienst
Egyptische Anglikaanse kerkdienst

Maandag:
Better Life muziekgroep oefent

Dinsdag:
Better Life muziekgroep oefent
Groepje Egyptische gemeenteleden heeft bijbelstudie
Groep Egyptische oude dames bidt een uurtje

Woensdag:
Vergadering met groep collegas.
Groep van Vergadering van Gelovigen heeft bijbelstudie
Oecumenische eredienst

Donderdag:
Life Leadership Seminar met groep uit mijn Egyptische kerk

Vrijdag:
Samenkomst van Heliopolis Community Church
Mijn engelstalige Anglikaanse kerkdienst
Egyptische tienergroep van onze Anglikaanse gemeente
Egyptische kinderdienst van onze Anglikaanse gemeente
Jeugd van Heliopolis Community Church heeft zijn meeting

Zaterdag:
Egyptische Baptistengemeente
Koptisch Orthodoxe opwekkingssamenkomst
Bijbelstudie van Vergadering van Gelovigen

Omdat in Egypte een groot gebrek is aan kerkelijke samenkomstruimte, probeer ik het gebruik van onze kerk en de zalen erbij zo effectief mogelijk te maken, door het te verhuren aan diverse groepen. Tegelijk wil ik voor mijn eigen kerk wel de gelegenheid houden van uitbreiding. Het is dus wat goochelen om iedereen tevreden te maken. Uiteraard kan ik de huurinkomsten goed gebruiken voor salarissen en onderhoud.

Alle typische 'kerkelijke' activiteiten van mijn eigen gemeenten kan ik mede dankzij deze huuropbrengst betalen uit eigen middelen. Voor extra's, zoals ons Soedanese sociale centrum of onze nieuwe Soedanese bijbelschool, moet ik wel buiten onze gemeente aan fondswerving doen. Omdat dit projectmatig is en niet met onze erediensten samenhangt, vind ik het geen zorg om dit van buiten Egypte te ontvangen. Voor de normale kerkelijke activiteiten vind ik het onjuist om externe sponsoring te zoeken.

Ik heb het afgelopen jaar de nodige fondsen geworven voor het verbouwen van ons terrein; mijn filosofie hierachter was, dat dit eenmalige kosten zijn die vervolgens op de lange termijn voor huuropbrengsten zorgen die ons werk minder afhankelijk van externe steun maken. Ik heb voor een deel van de verbouw ook een lening gesloten die wordt gedekt door de huuropbrengst van een ruimte die door deze verbouwing beschikbaar kwam. Over twee jaar is die lening afbetaald en gaan we iets ruimer in de financien zitten.

Tegelijk houd ik mijn hart vast... de economie van Egypte is zo slecht. Zal ik huurders verliezen?
Een deel van onze huuropbrengst is van eenmalige huurders: mensen die een verjaardag of ander feest op ons terrein willen vieren. Zal dit afnemen de komende maanden? Dat zou ons veel pijn doen. Ik probeer dus meer vaste huurders te vinden zodat ik op de inkomsten kan rekenen die onze exploitatie kunnen dekken. Alles bij elkaar blijft het spannend...

JAZZFEST 2013 op Valentijnsdag

We zijn begonnen met het adverteren van een JAZZFEST op 14 februari. Lijkt me een leuke zaak - in de tuin van onze kerk met een paar honderd mensen een muziekavond vieren. Nu maar hopen dat de muziek ook goed zal zijn :-). Ik verwacht interesse genoeg.

Hopelijk is ons cafetaria tegen die tijd klaar, dan kunnen we dat mooi officieel openen op die avond. De vaart zit er goed in, vandaag ging het houten dak op een deel van het gebouw en in een paar dagen moet het ongeveer af zijn. We moeten nu aan de binnenkant met afwerken beginnen. Water en electra liggen er, maar de vloer en de tegels moeten er nog in.

Heerlijk als we op 14 februari een feestje kunnen bouwen. Daar zijn we wel aan toe. Er gaat zoveel mis met Egypte dat een kleine uitbarsting van muziek ons allemaal goed zal doen. Ik ben bezig met musici bij elkaar te schrapen om er iets leuks van te maken.

Excuses aan mijn dierbare volgers

Ik maak mijn excuses voor het gebrek aan postings de laatste weken. Ik had een technisch probleem, en dat was louter te wijten aan mijn domheid. Ik wist mijn gmail adres niet meer en was mijn password kwijt. Technologically challenged noemen ze dat in goed Engels. Naar nu komt het weer goed, insha allah.