Wat is traditie?

Enkele gedachten waar ik nog eens verder over wil peinzen:

Dankzij de Parakleet zal het altijd voor volgende generaties mogelijk zijn om dezelfde ervaring te hebben van de Opgestane die werd beleefd door de apostolische gemeenschap aan het begin van de kerk, aangezien het worden doorgegeven en geactualiseerd in het geloof, de eredienst en de gemeenschap van het Volk van God die op pelgrimsreis door de tijd is. [Paus Benedictus XVI, The Apostles (Hungtington, 2007), p. 27, naar een lezing van de paus op 26 april 2006]

De apostolische Traditie van de Kerk bestaat in [het] doorgeven van de zaken betreffende de behoudenis die, door de kracht van de Geest, de christelijke gemeenschap de permanente actualisatie van de oorspronkelijke gemeenschap maakt. [Paus Benedictus XVI, The Apostles (Hungtington, 2007), p. 28]

[De] permanente actualisatie van de actieve aanwezigheid van de Heer Jezus temidden van zijn volk, teweeggebracht door de Heilige Geest en tot uitdrukking gebracht in de Kerk door de Apostolische bediening en de broederlijke gemeenschap is de betekenis van de term “Traditie”. Het is niet slechts de materiële doorgave van wat in het begin aan de Apostelen was gegeven, maar de effectieve aanwezigheid van de Gekruisigde en Opgestane Heer Jezus die de gemeenschap die hij bijeen heeft gebracht begeleidt en leidt in de Geest. [Paus Benedictus XVI, The Apostles (Hungtington, 2007), pp. 29-30]

Traditie is niet de overdracht van dingen of woorden, een verzameling dode dingen. Traditie is de levende rivier die ons verbindt met de oorsprong, de levende rivier waarin de oorsprong altijd aanwezig is, de grote rivier die ons naar de poorten van de eeuwigheid voert. En omdat dit zo is, worden in deze levende rivier de woorden van de Heer onafgebroken waargemaakt: “Ik ben altijd met u, tot het einde van deze eeuw.” [Paus Benedictus XVI, The Apostles (Hungtington, 2007), p. 31]

[De apostelen,] na eerst getuigenis voor het geloof in Jezus Christus te hebben afgelegd in geheel Judea, en daar kerken te hebben gesticht, gingen vervolgens de wereld in en preekten dezelfde doctrine van hetzelfde geloof aan de volken. Op dezelfde manier stichtten ze Kerken in iedere stad, waar [vervolgens] de andere Kerken, de een na de ander, de traditie van het geloof en de zaden van de doctrine hebben ontvangen, en nog iedere dag ontvangen, opdat ze Kerken worden. Inderdaad, het is alleen dankzij dit, dat ze in staat zullen zijn zichzelf te beschouwen als apostolisch, omdat ze zijn voortgebracht door apostolische Kerken. [Tertullianus, De Praescriptione Haereticorum, 20: PL 2,32]